سه سطح از اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود دارد که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) توضیح داده شده است. هر فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بسته به شدت اختلال و میزان حمایتی که در زندگی روزمره خود نیاز دارد با سطح ۱، سطح ۲ و یا سطح ۳ تشخیص داده می شود. سطوح از خفیف تا شدید متغیر است، سطح سه فردی را توصیف می‌کند که شدیدترین سطح علائم ASD را دارد و سطح یک فردی را با علائم خفیف‌تر توصیف می‌کند. این مقاله به بررسی علائمی می‌پردازد که برای هر یک از سه سطح طیف اوتیسم مشخص هستند. همچنین شامل نمونه های واقع بینانه از نقاط قوت و محدودیت هایی است که برای هر سطح منحصر به فرد است.
سطوح طیف اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم بر این است که چگونه یک فرد عمل می کند، یاد می گیرد و خود را بیان می کند. در حالی که افراد مبتلا به طیف اوتیسم ممکن است علائم مشترکی را به اشتراک بگذارند ولی نقاط قوت و مشکلات آنها متفاوت می باشد. برای والدین یک کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، دانستن اینکه کودک در چه سطحی قرار دارد می تواند به آنها کمک کند تا با انواع چالش های پیش روی خود را آماده کنند. نسخه قبلی مقیاس DSM-4 اوتیسم را به پنج تشخیص متمایز تقسیم می کرد از جمله می توان به سندروم آسپرگر (اغلب برای توصیف اوتیسم خفیف یا عملکرد بالا)، اختلال اوتیسم (که اوتیسم شدید را نشان می داد)، سندروم رت و اختلال فروپاشی کودکی اشاره کرد.
سطح یک اوتیسم: نیاز به پشتیبانی
سطح یک اختلال طیف اوتیسم خفیف ترین، یا بهترین “عملکرد بالا،” شکل عملکرد اوتیسم است. کودکان مبتلا به سطح یک اوتیسم زمان زیادی را به طور مناسب با دیگران ارتباط برقرار می کنند. به عنوان مثال آنها ممکن است حرف درست را در زمان مناسب بگویند یا قادر به خواندن نشانه های اجتماعی و زبان بدن باشند. فردی که دارای سطح یک اوتیسم است معمولا می تواند با جملات کامل صحبت کند و ارتباط برقرار کند اما مشکلی در ارتباط با مکالمه عقب و جلو با دیگران دارد. آنها ممکن است سعی کنند دوست یابی کنند اما در دوست یابی خیلی موفق نیستند. این افراد در انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر مشکل دارند. همینطور در سازماندهی و برنامه ریزی نیز دچار مشکل بوده که مانع از استقلال فردی می شود.
سطح دو اوتیسم: نیاز به حمایت قابل توجه
افراد مبتلا به طیف اوتیسم سطح دو مشکلات بیشتری را با ارتباطی کلامی و اجتماعی نسبت به افرادی که سطح یک تشخیص داده شده اند، دارند به همین ترتیب جابجایی یا تغییر توجه از یک فعالیت به فعالیتی دیگر برای آنها نسبت به اوتیسم سطح یک، سخت تر است. کودکان مبتلا به سطح دو علایق بسیار محدودی دارند و در رفتارهای تکراری شرکت کنند که آنها را در موقعیت های خاص قرار می دهد. به عنوان مثال آنها ممکن است به عقب و جلو حرکت کنند یا حرفی را بارها و بارها تکرار کنند. فردی که با اوتیسم سطح دو تشخیص داده می شود، با جملات ساده صحبت می کند و همچنین در برقراری ارتباط بصورت غیر کلامی دچار مشکل می باشد.
سطح سه اوتیسم: نیاز به حمایت بسیار قابل توجه
سطح سه شدید ترین شکل اوتیسم است. کودکان در این سطح بسیاری از علائم و رفتارهای مشابه با سطح یک و دو را دارند اما این علائم بسیار شدیدتر می باشد. کودکان طیف اوتیسم در سطح سه در برقراری ارتباط با دیگران بصورت کلامی و غیر کلامی دچار مشکل می باشند. از علائم دیگر سطح سه اوتیسم می توان به رفتارهای تکراری و کلیشه ای اشاره کرد. کودکان اوتیسم سطح سه توانایی خیلی محدودی برای کلام واضح دارند و بندرت اقدام به برقراری ارتباط با دیگران می کنند.
محدودیت های سطح اوتیسم
اگر چه سطح اوتیسم برای تشخیص شدت اوتیسم و پشتیبانی های مورد نیاز مفید می باشد ولی این دسته بندی تصویر کاملی از توانایی ها و محدودیت های اوتیسم در اختیار ما قرار نمی دهد. این سه سطح به طور کامل شامل علائم و نیازهای همه افراد مبتلا به اوتیسم نیستند. به عنوان مثال برخی از افراد مبتلا به طیف اوتیسم نیاز به حمایت در مدرسه دارند اما در خانه خوب هستند در حالی که دیگران ممکن است در مدرسه خوب عمل کنند اما در شرایط اجتماعی دچار مشکل باشند.
علاوه بر این سطحی که برای اولین بار تشخیص داده می‌شود، می‌تواند با رشد و اصلاح مهارت‌های اجتماعی و با تغییر یا شدیدتر شدن اضطراب، افسردگی یا سایر مسائل رایج در میان افراد مبتلا به اوتیسم تغییر کند. اختصاص دادن افراد به یکی از سه سطح اوتیسم می تواند برای درک اینکه چه نوع خدمات و حمایت هایی به بهترین وجه به آنها ارائه می شود، مفید باشد. با این حال جزئیات منحصربه‌فرد شخصیت و رفتار آنها را پیش‌بینی یا توضیح نمی‌دهد به این معنی که پشتیبانی و خدماتی که دریافت می‌کنند، باید کاملاً فردی باشد.
بطور کلی مقیاس DSM5 راهنمای مهمی است که توسط پزشکان برای تشخیص افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم استفاده می شود. این سه سطح از طیف اوتیسم را توصیف می کند که از نظر شدت و میزان حمایت فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در زندگی روزمره متفاوت است. سه سطح طیف اوتیسم یک طرح کلی از چالش هایی که ممکن است فرد مبتلا به طیف اوتیسم در برقراری ارتباط، معاشرت و رفتار با آن مواجه شود، ارائه می دهد. با این حال این روش تشخیص افراد مبتلا به اوتیسم به طور کامل به مجموعه متنوعی از نیازهای افراد مبتلا به اوتیسم پاسخ نمی دهد.
صحبت پایانی
بسیاری از مقالات اینترنتی در مورد اوتیسم بر روی کودکان مبتلا به این اختلال تمرکز دارند، اما بزرگسالان مبتلا به طیف اوتیسم معمولاً به سطحی از حمایت نیز نیاز دارند. انتقال از دوران کودکی به بزرگسالی می تواند برای برخی از افراد مبتلا به طیف اوتیسم و خانواده های آنها دشوار باشد به خصوص که نیازهای فرد تغییر می کند. اگر فردی مبتلا به طیف اوتیسم را می شناسید، مهم است که به شناخت نیازهای او و تشویق نقاط قوت او بدون توجه به سنی که هستند، ادامه دهید. سوالات متداول در مورد سطوح طیف اوتیسم به شرح ذیل می باشد:
-تشخیص اختلال طیف اوتیسم به سطوح ۱، ۲ و ۳ تقسیم می‌شود. این سطوح نشان‌دهنده میزان تأثیر اوتیسم بر توانایی فرد برای برقراری ارتباط و مراقبت از خود است. این سطوح شدت اختلال و میزان حمایتی که فرد نیاز دارد را توصیف می کند.
-سطح سه شدیدترین سطح اوتیسم است. افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۳ توانایی محدودی برای صحبت کردن واضح دارند. مشکل در ارتباط کلامی و غیرکلامی، تعامل با دیگران را چالش برانگیز می کند. این سطح از اوتیسم به سطح بالاتری از حمایت در طول زندگی نیاز دارد.
-اگرچه هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است. اوتیسم سطح ۱ خفیف ترین شکل اوتیسم است، اما هنوز به عنوان نیاز به حمایت تعریف می شود.
-برخی از افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۱ به دلیل چالش‌های حسی در کلاس درس معمولی مشکل دارند و در کلاس‌های کوچک‌تر با نفرات کمتر راحت‌تر هستند. برخی دیگر ممکن است در یک کلاس درس معمولی بدون دستیار راحت باشند، در حالی که برخی ممکن است به یک دستیار تک نفره یا مشترک نیاز داشته باشند تا به آنها کمک کند تا در مسیر خود قرار بگیرند.
مقاله های مرتبط
انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم
بهترین دکتر متخصص اوتیسم کودکان
بازی های موثر برای کودکان اوتیسم
آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟
تازه ترین رویکردهای درمانی اوتیسم
چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟
توجه و تمرکز در کودکان و مشکلات مربوط به آن
استراتژی های آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم
روش پکس برای درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
چه درمان هایی به اختلال اوتیسم کمک می کند؟
آیا واکسن ها باعث اوتیسم می شوند؟
صرع و اوتیسم: آیا پیوندی وجود دارد؟
اختلال اوتیسم در کودکان و دو زبانه بودن
کودکان مبتلا به اوتیسم و تعامل اجتماعی
نحوه برخورد با دانش آموزان اوتیسم
علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان
آیا می توان از اختلال اوتیسم جلوگیری کرد؟
نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم
کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مقابله با اضطراب
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
بهترین فعالیت های حسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
تاثیر رژیم حسی برای کودکان با اختلال اوتیسم چیست؟
مواردیکه شما باید در مورد اوتیسم در بزرگسالان بدانید؟
آیا داروی سل می تواند به درمان اوتیسم کمک کند؟
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در انتخاب های اقتصادی خود منطقی تر عمل کنند.
برخی از باکتری های روده رفتارهای شبه اوتیستیک را در موش کاهش می دهد.
آیا عدم وجود یک پروتئین می تواند علت بروز اختلال اوتیسم را توضیح دهد؟
مایع مغزی نخاعی بعنوان نشانگر بالقوه برای اوتیسم یافت شده است.
قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
تب در باردارای با ریسک بالای ابتلا به اوتیسم مرتبط است.
آیا مصرف مولتی ویتامین ها در دوران بارداری می تواند کودکان را از ابتلا به اوتیسم محافظت کند؟
خطر ابتلا به اوتیسم با قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ممنوع در دوران بارداری افزایش می یابد.