افراد مبتلا به میوپاتی از کاردرمانی بهره مند خواهند شد. کاردرمانی در حیطه نورولوژی به فرد مبتلا به میوپاتی کمک می کند تا علائم خود را مدیریت کند و توانایی خود را در انجام کارهای روزمره بهبود بخشد. درمان کاردرمانی در میوپاتی همچنین پیشرفت علائم فیزیکی بیماری را کاهش می دهد. در این مطلب به بررسی بیماری میوپاتی و تاثیر کاردرمانی در میوپاتی می پردازیم.
میوپاتی چیست؟
میوپاتی یک اختلال در عضلات اسکلتی است. اختلالات عضلانی از ناهنجاری هایی ناشی می شود که بر ساختار یا متابولیسم عضله تأثیر می گذارد و دلایل مختلفی دارد. برخی ارثی و برخی دیگر اکتسابی هستند. میوپاتی های ارثی پایه ژنتیکی دارند و معمولاً در دوران کودکی ظاهر می شوند اما اولین علائم ممکن است در بزرگسالی نیز ظاهر شوند. برخی از نمونه‌های بیماری‌های عضلانی ارثی شامل دیستروفی‌های عضلانی، میوپاتی‌های مادرزادی، میوپاتی‌های متابولیک و میوپاتی‌های مرتبط با کانالوپاتی هستند. برخی از نمونه‌های بیماری‌های عضلانی اکتسابی شامل میوپاتی‌های التهابی و میوپاتی‌های سمی است. میوپاتی ها می توانند از بیماری های سیستمیک از جمله اختلالات تیروئید، لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن، سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز یا بیماری های مهم دیگر ناشی شوند. انواع مختلفی از میوپاتی وجود دارد که شایع ترین انواع آن عبارتند از:
-میوپاتی های ژنتیکی
-میوپاتی های التهابی
-میوپاتی های غدد درون ریز
میوپاتی ها نادر هستند و معمولا کشنده نیستند. به طور معمول اثرات آنها خفیف هستند و تا حد زیادی باعث ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی می شوند و بسیاری از آنها گذرا هستند. فقط به ندرت بیماران به ویلچر وابسته می شوند. میوپاتی ها معمولاً دژنراتیو هستند اما گاهی اوقات به دلیل عوارض جانبی دارو، مسمومیت شیمیایی یا اختلال مزمن سیستم ایمنی ایجاد می شوند.
همه گیرشناسی میوپاتی
شایع ترین نوع میوپاتی به شرح ذیل می باشد:
-میوپاتی های التهابی و غدد درون ریز (معمولاً در زنان میانسال> مردان).
-شیوع بین ۲.۴ تا ۳۳.۸ در هر ۱۰۰۰۰۰ جمعیت متغیر است.
شایع ترین میوپاتی های ارثی دیستروفینوپاتی ها هستند.
-در بیماران مرد شایع تر است و هر نژاد و قومیتی را به یک اندازه تحت تاثیر قرار می دهد.
-دیستروفی عضلانی دوشن و بکر شایع ترین هستند که بین ۱۹.۸ تا ۲۵.۱ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال متغیر است.
-میوپاتی میتوکندریایی از هر ۴۳۰۰ نفر ۱ نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
-سایر اشکال میوپاتی ارثی نادر هستند.
علائم میوپاتی
-میوپاتی معمولاً شامل اختلال حرکتی بدون هیچ علامت حسی هستند (علامت اولیه ضعف عضلانی ناشی از اختلال عملکرد فیبر عضلانی است)
-به صورت ضعف عضلانی پروگزیمال، عمدتاً در گروه های عضلانی کمربند لگنی یا کمربند شانه ای تظاهر می کند.
-گروه عضلانی لگن شایع تر و شدیدتر است.
-بیماران ممکن است از مشکل در بلند شدن از حالت نشسته، بالا رفتن از پله ها یا مشکل در برس زدن موهای خود یا انجام هر گونه فعالیت بالای سر شکایت داشته باشند.
-سایر علائم میوپاتی می تواند شامل گرفتگی عضلات، سفتی و اسپاسم باشد.
-برخی دیگر از میوپاتی ها در گروه های مختلف عضلانی مانند ران، عضلات پشت یا انگشتان ظاهر می شوند و احتمالاً می توانند با علائم دیگری مانند میالژی، بثورات، خستگی یا گرفتگی عضلات همراه باشند.
-بیماری عضلانی همچنین می‌تواند با ادرار تیره به‌عنوان نشانه آسیب کلیوی در مورد رابدومیولیز، به‌ویژه پس از ورزش‌های شدید مانند دویدن ماراتن ظاهر شود.
تشخیص میوپاتی
تشخیص زودرس میوپاتی مهم است تا بتوان در اسرع وقت بهترین مراقبت ممکن را ارائه کرد. تشخیص بر اساس ارزیابی سابقه پزشکی فرد و انجام یک معاینه فیزیکی کامل است. تست های تشخیصی می توانند به تمایز بین انواع مختلف میوپاتی و همچنین بین میوپاتی و سایر اختلالات عصبی عضلانی کمک کنند. اگر مشکوک به میوپاتی ژنتیکی باشد، یک سابقه خانوادگی کامل نیز گرفته خواهد شد. آزمایش‌های تشخیصی که ممکن است پزشک تجویز کند عبارتند از:
-اندازه گیری پتاسیم در خون
-بیوپسی عضلانی
-الکترومیوگرافی (EMG)
علل میوپاتی
زمانی که سیستم ایمنی بدن باعث التهاب در عضله شود، میوپاتی التهابی ممکن است رخ دهد. این التهاب می تواند ناشی از داروها یا سموم محیطی باشد. میوپاتی های عفونی می توانند توسط ویروس ها، باکتری ها یا انگل ها ایجاد شوند. ماهیچه ها همچنین می توانند تحت تأثیر بیماری های سیستمیک از جمله بیماری های بافت همبند و غدد درون ریز قرار گیرند.
درمان میوپاتی
درمان میوپاتی در مرکز تخصصی درمان میوپاتی به بیماری یا شرایط و علل خاص بستگی دارد. درمان حمایتی و علامتی ممکن است تنها درمان موجود یا ضروری برای برخی اختلالات باشد. درمان سایر اختلالات ممکن است شامل درمان دارویی مانند سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، بریس برای حمایت از عضلات ضعیف و جراحی باشد.
تاثیر کاردرمانی در میوپاتی
درمان کاردرمانی در میوپاتی می تواند به کنترل علائم بیماری کمک کند و به بیمار کمک کند تا کیفیت زندگی خوبی داشته باشد. برنامه کاردرمانی در میوپاتی شامل موارد زیر خواهد بود:
-افزایش قدرت عضلانی
-بهبود تعادل
-افزایش انعطاف پذیری
-کاهش خطر سقوط
-جلوگیری از ایجاد کانترکچر عضلانی و مفصلی
-تهیه تجهیزات برای تحرک به عنوان مثال کمک راه رفتن، ارتز، کالیپر و ویلچر
-مشاوره در مورد جابه‌جایی و جابجایی تکنیک‌ها و تجهیزات
-ارجاع به سایر متخصصان مغز و اعصاب
-پیش بینی و به حداقل رساندن سایر عوارض ثانویه میوپاتی
نقش کاردرمانی در میوپاتی اقدامات به شرح ذیل می باشد؛
-تمرین قدرت عضلانی برای قوی نگه داشتن عضلات تا زمانی که ممکن است.
-بهبود تحرک و موفقیت در عملکرد فیزیکی
-یک برنامه تمرینی ساختاریافته برای بهبود تعادل، هماهنگی، انعطاف پذیری و استقامت
-ورزش همچنین با انجام فعالیت ها به افزایش عزت نفس و استقلال شما کمک می کند.
-کشش عضلات باسن، ران ها و شانه ها برای افزایش طول ماهیچه ها یا مفاصل سفت انجام می شود. حرکات کششی نیز اسپاسم و درد عضلانی را کاهش می دهد.
-فعالیت هایی برای بهبود وضعیت و پوسچر بد
-توصیه هایی در مورد تجهیزات برای تحرک در صورت نیاز انجام می شود به عنوان مثال وسایل کمکی راه رفتن، ارتز، کولیس و ویلچر
-آب درمانی که باعث آرامش، تقویت عضلات و افزایش گردش خون می شود. آب درمانی همچنین درد را کاهش می دهد و فرد مبتلا به میوپاتی را قادر می سازد تا تحرک خود را در آب به حداکثر برساند.
کاردرمانی در میوپاتی به شما کمک می کند تا پتانسیل خود را به حداکثر برسانید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید. درمان کاردرمانی نیز اعتماد به نفس و استقلال شما را افزایش می دهد.
مقاله های مرتبط
گفتاردرمانی در بیش فعالی کودکان
گفتاردرمانی برای لکنت زبان کودکان
نقاط عطف رشد کودک کودک ۱۸ ماهه
تاخیرهای رشدی در کودکان ۳ تا ۵ سال
علائم هشدار دهنده تاخیر کودکان
نوزادان نارس چه مشکلاتی دارند؟