اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال پیچیده رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل فرد با دیگران تأثیر می گذارد. با مشکل در ارتباطات، تعامل اجتماعی و همچنین رفتارها و علایق تکراری مشخص می شود. اختلال طیف اوتیسم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و افراد مبتلا به ASD ممکن است طیف وسیعی از توانایی ها و چالش ها را داشته باشند. این یک اختلال طیفی است زیرا علائم و ویژگی های ASD می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به ASD در زمینه های خاصی مانند موسیقی یا ریاضی مهارت بالایی دارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است ناتوانی های یادگیری قابل توجهی داشته باشند.
یک مطالعه جدید منتشر شده از دانشمندان در موسسه فناوری کالیفرنیا نشان می دهد که تغییرات خاص در سیستم ایمنی بیش فعال می تواند به رفتارهای مشابه اوتیسم در موش ها کمک کند و نشان داد که سیستم ایمنی مادر یک عامل کلیدی در رفتارهای غیرعادی نهایی در فرزندان است.
دانشمندان موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) یک دهه پیش پیشگام مطالعه ارتباط بین بی نظمی در سیستم ایمنی و اختلالات عصبی رشدی مانند اوتیسم بودند. از آن زمان، مطالعات بر روی مغزهای پس از مرگ و افراد مبتلا به اوتیسم، و همچنین مطالعات اپیدمیولوژیک، ارتباط بین تغییرات در سیستم ایمنی و اختلال طیف اوتیسم را تایید کرده‌اند.
با این حال آنچه بی پاسخ مانده است، این است که آیا تغییرات ایمنی نقش موثری در ایجاد بیماری دارند یا صرفاً یک عارضه جانبی هستند. اکنون یک مطالعه جدید کالتک نشان می دهد که تغییرات خاص در سیستم ایمنی بیش فعال واقعاً می تواند به رفتارهای مشابه اوتیسم در موش ها کمک کند و در برخی موارد، این فعال سازی می تواند با آنچه جنین در حال رشد در رحم تجربه می کند مرتبط باشد.
نتایج این مطالعه در مقاله‌ای در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) ظاهر می‌شود.
پل پترسون، پروفسور آن پی و بنجامین اف در علوم زیستی در کالتک که این کار را رهبری می‌کرد، می‌گویند: ما مدت‌ها شک داشتیم که سیستم ایمنی در ایجاد اختلال طیف اوتیسم نقش دارد. “در مطالعات ما بر روی یک مدل موش بر اساس یک عامل خطر محیطی برای اوتیسم، متوجه شدیم که سیستم ایمنی مادر یک عامل کلیدی در رفتارهای غیرعادی احتمالی در فرزندان است.”
اولین قدم در این کار ایجاد یک مدل موش بود که رفتارهای مرتبط با اوتیسم را با تغییرات ایمنی مرتبط می‌کرد. چندین مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگ از جمله یکی که شامل ردیابی تاریخچه پزشکی هر فرد متولد شده در دانمارک بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵ می‌شود. در این مطالعه ارتباط بین عفونت ویروسی در سه ماهه اول بارداری مادر و خطر بالای اختلال طیف اوتیسم در فرزندشان را پیدا کرده است. برای مدل‌سازی این موضوع در موش‌ها، محققان به مادران باردار یک شبیه‌سازی ویروسی تزریق کردند که همان نوع پاسخ ایمنی را ایجاد می‌کرد که عفونت ویروسی انجام می‌داد.
الین هسیائو، دانشجوی کارشناسی ارشد در آزمایشگاه پترسون و نویسنده اصلی مقاله می گوید. در موش‌ها، این تغییرات در مادر به ناهنجاری‌های رفتاری مرتبط با اوتیسم و آسیب‌شناسی‌های عصبی در فرزندان تبدیل می‌شود.
تیم دریافتند که فرزندان علائم اصلی رفتاری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم مانند رفتارهای تکراری یا کلیشه‌ای، کاهش تعاملات اجتماعی و اختلال در ارتباطات را نشان می‌دهند. در موش‌ها به شکل رفتارهایی مانند دفن اجباری تیله‌هایی که در قفس خود قرار داده‌اند، خودآرایی بیش از حد، انتخاب گذراندن وقت به تنهایی یا با یک اسباب‌بازی به جای تعامل با موش جدید، یا صدا زدن فراصوت کمتر یا به روشی تغییر یافته در مقایسه با موش های معمولی می باشد.
سپس محققان سیستم ایمنی فرزندان مادرانی که آلوده شده بودند را مشخص کردند و دریافتند که فرزندان تعدادی از تغییرات ایمنی را نشان می دهند. برخی از این تغییرات به موازات آنهایی که در افراد مبتلا به اوتیسم مشاهده می شود، از جمله کاهش سطح سلول های T تنظیمی، که نقش کلیدی در سرکوب پاسخ ایمنی دارند. روی هم رفته تغییرات ایمنی مشاهده‌شده به یک سیستم ایمنی اضافه می‌شود، سیستمی که باعث التهاب می‌شود.
به طور قابل‌توجهی، ما این ناهنجاری‌های ایمنی را در فرزندان جوان و بالغ مادران دارای سیستم ایمنی فعال مشاهده کردیم. این به ما می گوید که یک چالش قبل از تولد می تواند منجر به عواقب طولانی مدت برای سلامت و تکامل شود.
با ایجاد مدل موش، این گروه توانست آزمایش کند که آیا مشکلات ایمنی فرزندان به رفتارهای مرتبط با اوتیسم آنها کمک می کند یا خیر. در آشکارترین آزمایش این فرضیه، محققان توانستند بسیاری از رفتارهای مشابه اوتیسم را در فرزندان مادران دارای سیستم ایمنی با پیوند مغز استخوان از موش‌های معمولی اصلاح کنند. سلول های بنیادی طبیعی در مغز استخوان پیوندی نه تنها سیستم ایمنی حیوانات میزبان را دوباره پر کردند، بلکه اختلالات رفتاری اوتیسم مانند آنها را تغییر دادند.
محققان تاکید می‌کنند که از آنجایی که این کار روی موش‌ها انجام شده است، نتایج را نمی‌توان به راحتی به انسان تعمیم داد و مطمئناً پیشنهاد نمی‌کنند که پیوند مغز استخوان باید به عنوان درمانی برای اوتیسم در نظر گرفته شود. آنها همچنین هنوز مشخص نکرده اند که آیا این تزریق سلول های بنیادی یا خود روش پیوند مغز استخوان که با پرتودهی کامل بود که رفتارها را اصلاح کرد.
با این حال پترسون می‌گوید، نتایج نشان می‌دهد که بی‌نظمی‌های ایمنی در کودکان می‌تواند هدف مهمی برای دستکاری‌های نوآورانه ایمنی در رسیدگی به رفتارهای مرتبط با اختلال طیف اوتیسم باشد. او می گوید که با اصلاح این مشکلات ایمنی، ممکن است برخی از تاخیرهای رشد کلاسیک که در اوتیسم دیده می شود، بهبود یابد.
در مطالعات آینده محققان قصد دارند اثرات درمان‌های ضد التهابی بسیار هدفمند را بر روی موش‌هایی که رفتارهای مرتبط با اوتیسم و تغییرات ایمنی را نشان می‌دهند، بررسی کنند. آنها همچنین علاقه مند به بررسی باکتری های دستگاه گوارش (GI) یا میکروبیوتای چنین موش هایی هستند. سرکیس مزمانیان یکی از نویسندگان، استاد زیست شناسی در کالتک، نشان داده است که باکتری های روده ارتباط نزدیکی با عملکرد سیستم ایمنی بدن دارند. او و پترسون در حال بررسی هستند که آیا تغییرات در میکروبیوتای این موش ها ممکن است بر رفتارهای مرتبط با اوتیسم آنها نیز تأثیر بگذارد.
همراه با پترسون، هسیائو و مزمانیان، سایر نویسندگان کالتک در مقاله “مدل سازی یک عامل خطر اوتیسم در موش ها منجر به اختلال در نظم ایمنی دائمی می شود” هستند. جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال طیف اوتیسم با مرکز تخصصی درمان اوتیسم همراه باشید.
Reference: “Modeling an autism risk factor in mice leads to permanent immune dysregulation” by Elaine Y. Hsiao, Sara W. McBride, Janet Chow, Sarkis K. Mazmanian and Paul H. Patterson, 16 July 2012, Proceedings of the National Academy of Sciences.
مقاله های مرتبط
انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم
بازی های موثر برای کودکان اوتیسم
آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟
تازه ترین رویکردهای درمانی اوتیسم
مداخله زودهنگام برای کودکان اوتیسم
آرام کردن کودکان اوتیسم با چند راهکار
آیا ردیف کردن اشیاء نشانه اوتیسم است؟
چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟
استراتژی های آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم
چه درمان هایی به اختلال اوتیسم کمک می کند؟
آیا واکسن ها باعث اوتیسم می شوند؟
صرع و اوتیسم: آیا پیوندی وجود دارد؟
اختلال اوتیسم در کودکان و دو زبانه بودن
کودکان مبتلا به اوتیسم و تعامل اجتماعی
نحوه برخورد با دانش آموزان اوتیسم
علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان
آیا می توان از اختلال اوتیسم جلوگیری کرد؟
اوتیسم در دختران: علائم، نشانه ها و تشخیص
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
روش پکس برای درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم
کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مقابله با اضطراب
بهترین فعالیت های حسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
تاثیر رژیم حسی برای کودکان با اختلال اوتیسم چیست؟
مواردیکه شما باید در مورد اوتیسم در بزرگسالان بدانید؟