آرام کردن کودکان اوتیسم با چند راهکار

کودکان مبتلا به اوتیسم در مدیریت رفتار خود با مشکل مواجه هستند. حتی کودکان با اوتیسم عملکرد بالا نیز ممکن است دچار بحران و بهم ریختگی خلقی شوند. فروپاشی پاسخی شدید به یک موقعیت طاقت‌فرسا است که باعث می‌شود فردی کنترل رفتار خود را از دست بدهد. فروپاشی اوتیسم بزرگ‌تر، احساسی‌تر، طولانی‌تر و مدیریت آن دشوارتر از یک عصبانیت معمولی است. این فروپاشی ها ممکن است در اثر واکنش به استرس فیزیکی یا عاطفی ایجاد شوند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به کودکان بدون اوتیسم بیشتر مستعد فروپاشی باشند زیرا کنترل کمتری بر احساسات خود دارند علاوه بر این آنها ممکن است تفاوت های حسی و مشکلات ارتباطی داشته باشند.

کودکان مبتلا به اوتیسم شدید ممکن است هر روز ناراحت شوند. بحران‌ها می‌توانند شرکت در فعالیت‌های روزمره را سخت کنند یا در موارد شدید، حتی خانه را ترک کنند. آرام کردن کودک مبتلا به اوتیسم همیشه آسان نیست اما تکنیک هایی وجود دارد که می تواند به شما والدین عزیز کمک کند. این مقاله به بررسی برخی از ابزارها و تکنیک های مورد استفاده برای مدیریت یا پیشگیری از فروپاشی در کودکان مبتلا به اوتیسم می پردازد. همچنین به علل و نشانه‌های یک فروپاشی نگاه می‌کند تا به شما کمک کند آن‌ها را به طور مؤثرتر و با اضطراب کمتری شناسایی کرده و با آن‌ها مقابله کنید.

فروپاشی در اوتیسم چیست؟

بر خلاف همسالان معمولی خود، تعداد کمی از کودکان اوتیستیک برای جلب توجه یا دستیابی به یک نتیجه دلخواه (مانند تهیه یک اسباب بازی جدید یا غذای مورد علاقه خود) قشقرق به راه می اندازند. فروپاشی اوتیسم پاسخی شدید به استرس فیزیکی یا عاطفی بدون مسئله خاصی است. آنها ممکن است به سادگی در حال ابراز احساسات هیجانی، ناامیدی یا مضطرب شوند. آنها همچنین ممکن است به حملات حسی (به معنای بار بیش از حد احساسات) پاسخ دهند. عواملی که می توانند باعث یک فروپاشی شوند عبارتند از:

-اضافه بار حسی: کودک به صدا، لامسه، مزه، بو، تصاویر بصری یا حرکات حساس است.

-تغییرات در روال روزانه یا تغییر غیرمنتظره

-اضطراب

-مشکلات ارتباطی

عوامل زمینه‌ای وجود دارند که به فروپاشی و سایر واکنش‌های احساسی غیر معمول کمک می‌کنند. این رفتارها بر اساس محدودیت هایی است که در اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم مشاهده می شود از جمله:

-مشکل در درک هنجارها و قراردادهای اجتماعی

-شکل در دنبال کردن یا استفاده از زبان گفتاری

-مشکل در پیگیری یا استفاده از ارتباطات غیرکلامی

-عدم آگاهی از واکنش های احتمالی دیگران به رفتارها

-چالش های حسی که می تواند مانع رفتارهای مثبت شود.

-فقدان انگیزه اجتماعی یا تمایل به پذیرش اجتماعی

واقعیت این است که کودکان مبتلا به اوتیسم به طور کلی کنترل کمتری بر احساسات خود نسبت به سایر کودکان دارند. در نتیجه طغیان های عاطفی شایع تر است. زیرا معمولاً در درک هنجارهای اجتماعی، ارتباطات غیرکلامی و واکنش دیگران به رفتار خود مشکل دارند.

علائم هشدار دهنده فروپاشی در اوتیسم

پیش‌بینی یا حتی تشخیص موقعیت‌هایی که ممکن است باعث فروپاشی شود، همیشه برای والدین یک کودک مبتلا به اوتیسم آسان نیست. علائم هشدار دهنده اولیه اغلب با محرک های زیر مرتبط هستند مانند:

-بوهای تند مانند بوی رنگ تازه یا حتی بوی خوش مانند بوقلمون روز شکرگزاری

-محرک های بصری مانند سوسو زدن چراغ های فلورسنت در فروشگاه مواد غذایی

-صداهای بسیار بلند مانند آتش بازی یا آتش زدن ماشین

-تغییر در روتین معمول مانند انحراف در مسیر مدرسه

یک کودک اوتیسم ممکن است از یک روز به روز دیگر واکنش متفاوتی نسبت به موقعیت مشابه نشان دهد. محرکی که در روز سه‌شنبه منجر به بحران می‌شود، ممکن است در روز پنجشنبه کاملاً نادیده گرفته شود.‌به طور مشابه یک کودک اوتیسم ممکن است به محرک های یکسان در محیط های مختلف واکنش متفاوتی نشان دهد. به عنوان مثال یک مرکز خرید شلوغ ممکن است برای یک کودک خیلی تحریک کننده باشد اما یک سینمای شلوغ ممکن است اینطور نباشد (مخصوصا اگر در حال پخش فیلمی باشد که آنها مشتاقانه منتظر آن هستند).

قبل از وقوع فروپاشی اوتیسم چه باید کرد؟

بهترین راه حل این است که به کودک کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه احساسات خود را کنترل کند. برخی از تکنیک ها وجود دارند که می توانند تفاوت زیادی ایجاد کنند. بسیاری از آنها مربوط به درمان یکپارچگی حسی است، نوعی از بازی درمانی که هدف آن “آموزش” واکنش مغز به لمس، صدا، بینایی و حرکت است. چندین کار وجود دارد که می توانید برای حفظ آمادگی جهت فروپاشی کودک انجام دهید:

-برنامه بازی داشته باشید: اگر فرزندتان به راحتی تحت فشار قرار می‌گیرد، یک برنامه بازی آماده کنید تا شما و فرزندتان بدانید در هنگام بروز اضطراب چه کاری انجام دهید. این ممکن است شامل شمردن تا ۱۰، راه رفتن، نفس عمیق کشیدن، تماشای یک ویدیوی آرامش بخش یا خواندن یک کتاب آرامش بخش باشد.

-اسباب‌بازی‌های حسی دریافت کنید: می‌توانید اسباب‌بازی‌های حسی بخرید، اما گزینه‌های کم‌هزینه‌تر عبارتند از توپ‌های نرم «فشرده»، خاک رس و چیزهای دیگری که خروجی حسی یا لمسی ایجاد می‌کنند.

-یک تاب یا ترامپولین در داخل یا خارج از خانه بگیرید: اینها اغلب راه‌های عالی برای کودکان مبتلا به اوتیسم برای دریافت ورودی حسی مورد نیاز برای خودتنظیمی هستند.

-یک جلیقه یا پتو وزن دار تهیه کنید: برای برخی از کودکان این وسایل سنگین می توانند احساس امنیت را ایجاد کنند. این همچنین می تواند مدیریت حملات حسی در مدرسه و سایر مکان های شلوغ را آسان تر کند.

-رویه‌های «جویدنی» برای مداد و خودکار بخرید: برای برخی از کودکان، اجازه جویدن می‌تواند برای غلبه بر قسمت‌های استرس‌زا کافی باشد.

-روش‌های مدیتیشن هدایت‌شده را کاوش کنید: همه کودکان اوتیستیک نمی‌توانند مراقبه را درک کنند اما بسیاری از آنها می‌توانند از یادگیری تکنیک‌های تمرکز حواس و تنفس هدایت‌شده بهره ببرند.

-یک حیوان خانگی برای خانواده بگیرید: حیوانات خانگی تأثیر آرام بخشی بر کودکان مبتلا به اوتیسم دارند. در واقع برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم به آنها به عنوان حیوانات خانگی خدماتی یا حمایت عاطفی تکیه می کنند.

در هنگام فروپاشی کودک اوتیسم چه باید کرد؟

حتی هوشیارترین والدین نیز با فروپاشی گاه به گاه فرزند مبتلا به اوتیسم مواجه خواهند شد. هنگامی که این اتفاق می افتد، نکات زیر ممکن است کمک کند:

-علائم را بشناسید: کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب قبل از فروپاشی علائم پریشانی را نشان می‌دهند. از تغییرات در رفتار فرزندتان آگاه باشید و از او بپرسید که اگر چیزی درست نیست چه احساسی دارد.

-هرگونه تغییر در محیط را بررسی کنید: این ممکن است شامل موارد ساده‌ای مانند بستن در، خاموش کردن چراغ یا کم کردن موسیقی باشد.

-به کودک فضا بدهید: اگر کودک شما خطر آسیب رساندن به خودش را ندارد، به او فضایی بدهید تا خودش آرام شود. برای اطمینان از ایمن ماندن، آنها را در نزدیکی خود نگه دارید اما از شلوغ کردن آنها یا تلاش برای “درست کردن اوضاع” خودداری کنید.

-وسایل تسکین دهنده را در نزدیکی خود نگه دارید: اگر از خانه دور هستید حتماً اسباب بازی حسی مورد علاقه فرزندتان، پتوی وزن دار، ویدیو یا کتاب را در دست داشته باشید.

-آرام بمانید: اولین قدم برای آموزش به فرزندتان این است که خودتان آرام بمانید.

در اینجا کارهایی است که نباید در طول بحران انجام داد:

-کودک را شرمنده نکنید: فریاد زدن بر سر کودک هیچ تاثیری ندارد و فقط اوضاع را بدتر می کند زیرا رفتار او مناسب سنش نیست.

-از استدلال یا مشاجره بپرهیزید: حتی برای یک کودک با عملکرد بالا و مبتلا به اوتیسم، در میانه یک بحران، گفتگوی منطقی غیرممکن خواهد بود.

-از تهدید کودک خودداری کنید: این نادیده گرفته می‌شود و شما را عصبانی‌تر می‌کند یا وضعیت را تشدید می‌کند.

-فرزندتان را تنها نگذارید: می توانید به فرزندتان فضا بدهید اما او را رها نکنید. درک خطر در بهترین شرایط برای کودکان مبتلا به اوتیسم دشوار است. به اندازه کافی نزدیک باشید تا بدانند شما آنجا هستید.

-اجازه ندهید شخص دیگری این موقعیت را مدیریت کند: حتی با بهترین نیت، اکثر بزرگسالان هیچ سرنخی از نحوه مدیریت کودک ناراحت اوتیسم ندارند. وارد شوید و مسئولیت را بر عهده بگیرید.

پس از یک فروپاشی چه باید کرد؟

بلافاصله پس از یک فروپاشی، کودک شما ممکن است احساس خستگی کند. کارهایی که می توانید برای کمک به بهبودی کودک از یک بحران انجام دهید عبارتند از:

-به فرزندتان زمان و فضا بدهید تا دوباره آرام شود.

-یک فعالیت آرام‌بخش و آشنا برای انجام دادن فراهم کنید مانند خواندن کتاب یا لمس یک شیء حسی

-مدتی را با حیوان خانگی خانواده بگذرانید.

-موسیقی مورد علاقه آنها را پخش کنید.

-اگر زبان و توانایی رشد اجازه می دهد بعداً زمانی که هر دوی شما آرام هستید برای صحبت در مورد آنچه اتفاق افتاده است، اختصاص دهید.

-سعی کنید تعیین کنید که آیا محرک های جدیدی وجود دارد.

استراتژی های مقابله ای با بهم ریختگی خلقی کودکان اوتیسم

در لحظات استرس، یادآوری اینکه کودکان مبتلا به اوتیسم با همسالان معمولی خود متفاوت هستند، دشوار است. بعید است که آنها “بازی” یا عمدا “شیطنت” کنند تا شما را ناراحت کنند. اگر برای مدیریت رفتار فرزندتان مشکل دارید، اولین قدم خوب صحبت با بهترین متخصص اوتیسم است. آن‌ها می‌توانند درمان و حمایتی را پیشنهاد کنند که می‌تواند به فرزندتان کمک کند تا مهارت‌هایی برای مدیریت احساسات بسازد و به حمایت از شما و رشد عاطفی فرزندتان کمک کند.

مقاله های مرتبط

سندروم آسپرگر

اوتیسم با عملکرد بالا

اختلال خواب در اوتیسم

آمار و ارقام اوتیسم

مربی اوتیسم در منزل

دلایل اوتیسم چیست؟

بهترین راه درمان اوتیسم

توجه و تمرکز و انواع توجه

علائم تشخیص اوتیسم چه هستند؟

انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم

آموزش نقاشی به کودکان اوتیسم