گفتاردرمانی در منزل برای اوتیسم

در حالی که تمرین های گفتار درمانی به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را توسعه دهند، ولی باید متذکر شد که بیشتر پیشرفت ارتباطی آنها در خارج از مراکز گفتار درمانی اوتیسم انجام می‌شود. والدین و مراقبان بخش کلیدی گفتار درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم هستند و می‌توانند با آسیب‌شناسان گفتار و زبان همکاری کنند تا در حین رشد، درس‌های ارتباطی را برای کودکانشان تعبیه کنند. دکتر احسان حسینی سیانکی، مدیر مرکز تخصصی درمان اوتیسم، یک سازمان خصوصی مستقر در تهران که منابع مداخله گفتاری و زبانی اولیه را برای والدین ارائه می‌کند، می گوید: «کودکان یاد می‌گیرند که در چارچوب تعامل با مراقبان خود، با افراد مهم زندگی‌شان ارتباط برقرار کنند. واقعاً اینجاست که ما بهترین درمان را برای انجام می‌دانیم.»

متخصصین گفتاردرمانی می توانند فعالیت های مناسب برای ایجاد مهارت های ارتباطی را به والدین و مراقبین کودکان در خانه از اوایل کودکی تا بزرگسالی آموزش دهند.

نحوه انجام مداخلات گفتار درمانی در منزل برای اوتیسم

گفتاردرمانگران برنامه ها و فعالیت های گفتاردرمانی در اختلال اوتیسم را برای تک تک کودکان بر اساس توانایی ها و نیازهای ارتباطی آنها تنظیم می کنند. این طرح ها شامل فعالیت هایی در خانه، مدرسه و جامعه می شود.

دکتر احسان حسینی سیانکی می گوید: «سپس درمانگران برای ایجاد تکنیک های خاص کودک و آموزش راهبردهای این روال ها با والدین همکاری می کنند. آنها با هم منابع را به اشتراک می گذارند، مشکل را حل می کنند و در صورت نیاز بازخورد ارائه می دهند. والدین می توانند مداخلاتی را در روال های مراقبتی، روال بازی یا روال های اجتماعی در طول روز تعبیه کنند. همانطور که دکتر احسان حسینی سیانکی توضیح می دهد، این مداخلات برای افزودن کار اضافی به روال یک خانواده طراحی نشده اند.

این چیزی نیست که شما مجبور شوید بنشینید و فرزندتان را مجبور به انجام آن کنید. اگر با فرزندتان آواز می خوانید، اگر کودکتان را برای پیاده روی به پارک می برید، اگر کودکتان را حمام می کنید، اگر پشت میز می نشینید و با کودکتان غذا می خورید، اگر کودکتان بازی با بلوک را دوست دارد. می توانید از این فعالیت ها به عنوان فرصت های یادگیری برای فرزندتان در طول روز استفاده کنید.

والدین و مراقبان می توانند با ایجاد فرصت های یادگیری ۵ تا ۱۰ دقیقه ای که بخشی از فعالیت هایی است که کودکان از قبل از آن لذت می برند و برای کودک ایجاد انگیزه می کند، شروع کنند. در نهایت مراقبان می توانند مداخلات را در موقعیت های چالش برانگیزتر تعبیه کنند.

دکتر احسان حسینی سیانکی می گوید: وقتی کودک متوجه شد که از این کار لذت می‌برد، به آن گوش می‌دهد و زبانی را می‌شنود که بسیار مرتبط با چیزی است که به آن علاقه دارد، همه چیز شروع به تغییر می‌کند.

فعالیت های گفتار درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم

والدین و مراقبان می توانند از فواصل ۵ تا ۱۰ دقیقه ای برای تسهیل مداخلات ارتباطی استفاده کنند و به آرامی زمان یادگیری فرزندانشان را تا ۱۰ یا ۲۰ ساعت در هفته افزایش دهند. دکتر حسینی سیانکی می گوید: «خانواده‌ها می‌توانند با افزودن منظم روال‌ها و فعالیت‌های جدید در طول روز، تا این میزان زمان را افزایش دهند. اهداف گفتار درمانی در منزل برای کودکان مبتلا به اوتیسم بر اساس اولویت های خانواده و نیازهای عملکردی کودک متفاوت است. اهداف می‌تواند شامل جفت کردن صداها با حرکات، توصیف احساسات یا حفظ مکالمات باشد.

استراتژی‌های گفتاردرمانی در منزل برای اوتیسم نیز بر اساس گروه سنی و توانایی ارتباطی متفاوت است. به طور کلی برای والدین و مراقبان به خوبی کار می کند که فرصت هایی را برای یادگیری در روال هایی که قبلا انجام می دهند ایجاد کنند. و استفاده از اشیاء و فعالیت‌های خاصی که کودکان به آنها علاقه دارند می‌تواند به کودکان کمک کند تا با شرکای ارتباطی خود درگیر شوند.

گفتار درمانی در منزل برای کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم

اولین مداخلات برای کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم به جای گفتار، بر افزایش تعامل و ارتباط متمرکز است. دکتر حسینی سیانکی می گوید: «برای نوزادان و کودکان خردسال پیش از زبان، مداخلات اغلب بر تعامل، بازی معنادار، ژست‌ها و تعامل والدین، مراقب یا خواهر و برادر متمرکز است. ایشان افزود که مداخلات می تواند بخشی از برنامه های روزمره در خانه، مراقبت از کودک یا اجتماع باشد که شامل لباس پوشیدن، حمام کردن، زمان صرف غذا یا زمان بازی می باشد. برخی از راهبردهای مداخله اولیه گفتاردرمانی در منزل برای اوتیسم به بازی با مردم نگاه می کنند. چگونه با افراد زندگی خود درگیر شویم، به آنها توجه نشان دهیم، احساسات خود را بیان کنیم، چگونه با آنها درگیر شویم و به نوبت به عنوان پایه ای برای ارتباطات اولیه استفاده کنیم.

متحرک بودن می تواند به والدین و مراقبان کمک کند تا با فرزندان خود درگیر شوند. برای کودکان غیرکلامی استفاده از صداهای حیوانات و اسباب بازی ها می تواند به جلب توجه کودکان کمک کند.

گفتار درمانی در منزل برای کودکان پیش دبستانی مبتلا به اوتیسم

والدین و مراقبان کودکان پیش دبستانی مبتلا به اوتیسم می توانند روی تعامل با همسالان خود در مکان هایی مانند زمین بازی، مهدکودک یا پیش دبستانی تمرکز کنند. استفاده از بازی‌ها و فعالیت‌های نقش‌آفرینی مانند خانه بازی، می‌تواند به تقویت تعامل با همسالان کمک کند. ساختن یک کتابخانه کارت تصویری که به کودکان اجازه می دهد تصاویر را با کلمات مطابقت دهند، می تواند به کودکان در حین رشد واژگان آنها کمک کند. والدین و مراقبان نیز می توانند بازی با اسباب بازی ها را تقلید کنند. خواندن و اجرای آهنگ های اکشن و حرکتی نیز می تواند مفید باشد. ارتباطات تقویتی و جایگزین (AAC) ممکن است به کودکان خردسال با نیازهای ارتباطی پیچیده کمک کند تا در گفتگو با اعضای خانواده، مراقبین، همسالان و معلمان شرکت کنند.

گفتار درمانی در منزل برای کودکان اوتیسم در سن مدرسه

کودکان در سنین مدرسه می توانند به تعامل با همسالان خود ادامه دهند و مهارت های ارتباطی غیرکلامی از جمله درک زبان بدن و حالات چهره را بهبود بخشند. استفاده از کارتون ها و نقاشی ها می تواند به کودکان کمک کند تا احساسات خود را برچسب گذاری کنند. والدین و مراقبان می‌توانند با مهارت‌هایی مانند نوبت‌دهی، همدلی یا رفتار در هنگام صرف غذا، به روابط دوستانه و مهارت‌های اجتماعی در داخل و خارج از مدرسه بپردازند.

برای کودکان کلامی، والدین و مراقبان می توانند آنها را تشویق کنند تا موقعیت های اجتماعی جامعه را مشاهده کنند و در آن شرکت کنند، مانند سفارش دادن غذا در رستوران.

دکتر حسینی سیانکی می گوید که گفتاردرمانگران می توانند با خانواده ها و معلمان برای اجرای استراتژی های کلاس درس کار کنند که دسترسی دانش آموزان به برنامه درسی را افزایش می دهد و شکاف بین سبک ها و توانایی های یادگیری آنها و خواسته های تحصیلی را پر می کند.

ایشان افزود: «هدف ممکن است کمک به کودک در درک مطلب یا فعالیت‌های نوشتاری مرتبط با کتابی باشد که در مدرسه یا خانه می‌خواند. آنها همچنین ممکن است به خانواده ها کمک کنند تا به دوستی ها و مهارت های اجتماعی در مدرسه و خارج از آن (مثلاً نوبت گرفتن، همدلی) یا مسائل رفتاری در زمان صرف غذا رسیدگی کنند.

گفتاردرمانی در منزل برای نوجوانان و جوانان مبتلا به اوتیسم

والدین و مراقبان نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به اوتیسم باید شروع به تمرکز بر برنامه ریزی انتقال کنند تا آنها را برای تغییرات و ارتباطات در محیط های تحصیلی، محل کار و جامعه پیشرفته آماده کنند. دکتر حسینی سیانکی می گوید: “بسته به دانش آموز، این می تواند به معنای آماده سازی دانش آموزان برای برنامه های آموزشی پس از دبیرستان، اشتغال، روابط یا زندگی مستقل باشد.”

برای آماده شدن برای اشتغال، مراقبان می توانند مهارت های محل کار مانند مصاحبه برای شغل و حل تعارضات را با فرزندان خود تمرین کنند. آن‌ها می‌توانند فرصت‌هایی برای آموزش مهارت‌های اجتماعی در محل کار ایجاد کنند و می‌توانند در محل کار آنرا حمایت کنند که شامل تغییرات در محل کار و مربیگری شغلی می باشد. والدین و مراقبان نیز می توانند با ایجاد فرصت هایی برای مشارکت اجتماعی در جوامع خود به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا دوستی ها و روابط عمیق تری ایجاد کنند.

برای دانش‌آموزان مبتلا به اوتیسم، والدین و مراقبان می‌توانند با بررسی امکانات تحصیلی و سیستم‌های حمایت اجتماعی مانند مشاوره یا گروه‌های حمایتی کمک کنند. دکتر حسینی سیانکی افزود که ایجاد راهبردهایی برای حمایت از انتقال موفقیت آمیز از خانه خانوادگی به خانه گروهی، محل سکونت نیمه مستقل یا محیط زندگی مستقل نیز می تواند برای بزرگسالان جوان مفید باشد. لطفاً توجه داشته باشید که این مقاله فقط برای اهداف اطلاعاتی در خصوص گفتاردرمانی در منزل برای اوتیسم است. افراد باید قبل از پیگیری هر یک از اطلاعات ارائه شده با دکتر متخصص اوتیسم کودکان مشورت کنند.

مقاله های مرتبط

سندروم آسپرگر

اوتیسم با عملکرد بالا

اوتیسم شدید چیست؟

اختلال خواب در اوتیسم

آمار و ارقام اوتیسم

مربی اوتیسم در منزل

دلایل اوتیسم چیست؟

بهترین راه درمان اوتیسم

رفتار خودآزاری در اوتیسم

بهترین مرکز درمان اوتیسم

علائم تشخیص اوتیسم چه هستند؟