اوتیسم شدید چیست؟

اوتیسم شدید مهم ترین سطح اوتیسم است. همچنین به عنوان اوتیسم سطح ۳ شناخته می شود، اغلب به این معنی است که فرد غیرکلامی است یا گفتار بسیار محدودی دارد و مهارت های ارتباط اجتماعی محدودی دارد. اوتیسم شدید اغلب با مشکلات پردازش حسی و دشواری شدید در مواجهه با تغییرات روتین همراه است. چالش‌های رفتاری رایج شامل پرخاشگری، فرار یا سرگردانی و خودآزاری است. افراد مبتلا به اوتیسم شدید چالش‌های عمیقی را تجربه می‌کنند و به حمایت بسیار قابل توجهی نیاز دارند. آنها اغلب قادر به زندگی مستقل نیستند و به مراقبت ۲۴ ساعته نیاز دارند. این مقاله در مورد اوتیسم شدید، علائم و چالش های آن بحث می کند. همچنین درمان های موجود برای افراد مبتلا به اوتیسم شدید و چگونگی یافتن حمایت مراقب را توضیح می دهد.

نام های دیگر اوتیسم شدید

-اوتیسم کلاسیک

-اوتیسم کانر (پس از کسی که اولین بار آن را توصیف کرد)

-اوتیسم عمیق

-اوتیسم با عملکرد پایین (توجه: این اصطلاح توسط اکثر افراد جامعه اوتیسم استفاده نمی شود.)

علائم اوتیسم شدید

سه سطح اوتیسم وجود دارد. سطح ۱ عملکرد بالاتر و مستقل تلقی می شود، سطح ۳ ناتوان کننده ترین شکل اختلال است و سطح ۲ جایی در این بین است. برخی از علائم اوتیسم در همه سطوح مشترک است، در حالی که برخی دیگر معمولاً فقط در افراد مبتلا به اوتیسم شدید وجود دارد. برای تشخیص اوتیسم، علائم باید زندگی روزمره را مختل کند و علائم سطح ۳ بیشترین تأثیر را در این زمینه دارد. آنها منجر به بیشترین میزان ناتوانی و چالش می شوند به همین دلیل است که معمولاً به پشتیبانی و نظارت شبانه روزی نیاز است. (آشنایی با سه سطح اوتیسم)

–گفتار و علائم اجتماعی: همه افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) با مهارت‌های اجتماعی و ارتباطات مشکل دارند. افراد مبتلا به اوتیسم شدید به احتمال زیاد غیرکلامی هستند یا به طور کامل قادر به استفاده از زبان گفتاری نیستند. همچنین ممکن است به نظر برسد که متوجه افراد اطراف خود نمی شوند.

-اختلال عملکرد حسی: بسیاری از افراد در طیف اوتیسم دارای اختلال عملکرد حسی هستند. این بدان معناست که آنها یا بیش از حد حساس هستند یا به اندازه کافی حساس نیستند:

-لمس

-بو

-صدا

-نور

-طعم

افراد اوتیستیک همچنین با سیستم های حسی پنهان دست و پنجه نرم می کنند از جمله:

Interoception: نشانه های داخلی بدن مانند گرسنگی، تشنگی، نیاز به استفاده از توالت و دمای محیط

-حس عمقی: حس حرکت، عمل، نیرو و مکان

-دهلیزی: تعادل، جهت گیری فضایی و هماهنگی

افراد مبتلا به اوتیسم شدید به شدت حساس هستند به حدی که محیط های شلوغ، روشن یا پر سر و صدا می تواند برای آنها طاقت فرسا باشد. اضافه بار حسی می‌تواند منجر به فروپاشی اوتیسم شود.

-چالش های شناختی: بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دارای IQ بالایی هستند اما برخی از آنها ضریب هوشی نزدیک به ۷۵ دارند، یعنی حد فاصل چیزی که قبلاً عقب ماندگی ذهنی نامیده می شد. به طور کلی افراد مبتلا به اوتیسم شدید، ضریب هوشی پایین تا بسیار پایینی دارند، حتی زمانی که با استفاده از ابزارهای تست غیر کلامی آزمایش شوند. با این حال دانستن این نکته مهم است که ظاهر می تواند فریبنده باشد.

برخی از افراد مبتلا به اوتیسم شدید می توانند برقراری ارتباط را یاد بگیرند. آنها ممکن است از زبان اشاره، تابلوها یا ابزارهای دیگر مانند وسایل ارتباطی تقویتی و جایگزین استفاده کنند. برخی از اوتیسم های سطح ۳ کاملاً بیان می کنند. آنها ثابت می کنند که حداقل برخی از افراد مبتلا به اوتیسم شدید توانایی بیشتری از آنچه به نظر می رسد دارند.

–رفتارهای تکراری: اکثر افراد در طیف اوتیسم دارای رفتارهای تکراری و رفتارهای خود تحریکی هستند. افراد با عملکرد بالاتر ممکن است دستان خود را تکان دهند یا انگشتان خود را تکان دهند. اغلب آنها می توانند این رفتارها را برای مدتی در صورت لزوم کنترل کنند. افراد مبتلا به اوتیسم شدید احتمالاً رفتارهای زیادی از این دست دارند و این رفتارها می تواند افراطی و غیرقابل کنترل باشد. تکان دادن شدید، کوبیدن در و ناله کردن معمولی است.

–علائم فیزیکی: افراد مبتلا به اوتیسم شدید ممکن است علائم فیزیکی داشته باشند که فقط گاهی اوقات با اوتیسم عمیق ظاهر می شوند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

-بی خوابی

-صرع

-مشکلات گوارشی

به دلیل مشکلات ارتباطی آنها، چنین مسائلی ممکن است شناسایی نشده یا تشخیص داده نشود. بیماری فیزیکی تشخیص داده نشده می تواند منجر به درد فیزیکی شود که ممکن است باعث بدتر شدن مسائل رفتاری شود.

چالش های اوتیسم سطح ۳

رفتارهای افراطی مرتبط با اوتیسم شدید ممکن است ناشی از ناامیدی، اضافه بار حسی یا درد فیزیکی باشد. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم شدید خود را با رفتارهای ترسناک ابراز می کنند. اگر رفتارها قابل مدیریت نباشند، می توانند خطرناک شوند. در بسیاری از موارد زندگی با یک نوجوان یا بزرگسال مبتلا به اوتیسم شدید برای اعضای خانواده بی خطر نیست.

-آسیب به خود: در حالی که خودآزاری می تواند در میان افراد مبتلا به اشکال خفیف اتیسم رخ دهد، رفتارهایی مانند ضربه زدن به سر و پیکا (خوردن اقلام غیر خوراکی) در بین افراد مبتلا به اوتیسم شدید بسیار رایج است.

-رفتارهای پرخاشگرانه: پرخاشگری در اوتیسم نسبتاً نادر است. اما مطمئناً در بین افرادی که علائم شدیدتری دارند (یا کسانی که مشکلات دیگری مانند اضطراب شدید دارند) بی سابقه نیست. افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۳ ممکن است با ضربه زدن، گاز گرفتن یا لگد عمل کنند. آنها همچنین ممکن است رفتارهایی داشته باشند مانند آلوده کردن با مدفوع یا ضربه زدن به در که نیاز به پاسخ سریع و موثر دارد.

-سرگردان: معمولا افراد مبتلا به اوتیسم شدید سرگردان بوده یا فرار می کنند. اغلب هیچ دلیل واضحی برای مقصد مورد نظر وجود ندارد. گاهی اوقات به این حالت فرار می‌گویند. با بدتر شدن وضعیت افراد مبتلا به اوتیسم شدید معمولا ابزاری برای برقراری ارتباط با اولین پاسخ دهندگان ندارند. این می تواند فرد مبتلا به ASD را در موقعیت های خطرناک قرار دهد. در برخی موارد قفل‌ها، آلارم‌ها و ابزارهای شناسایی ویژه لازم است تا از گم شدن آنها در جامعه جلوگیری شود.

درمان اوتیسم شدید

اوتیسم شدید قابل درمان نیست با این حال بسیاری از گزینه‌های درمانی پزشکی و غیرپزشکی می‌توانند علائم را برطرف کنند. برخی از رویکردها بیش از هر چیز دیگری مناسب هستند.

–استفاده از داروها: درمان‌های اوتیسم شدید معمولاً شامل داروهایی برای اضطراب و مسائل مربوط به آن است. داروهای ضد روان‌پریشی و داروهای ضد افسردگی نیز می‌توانند مؤثر باشند. نظارت دقیق بر پاسخ های فرد اوتیستیک به داروها بسیار مهم است. عوارض جانبی یا فعل و انفعالات منفی می توانند به همان اندازه که مشکلات را حل می کنند باعث ایجاد مشکل شوند.

-ترکیب درمان های غیر پزشکی: کودکان مبتلا به اوتیسم شدید اغلب به تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA) که نوعی رفتار درمانی است که اغلب توسط مدارس و برنامه‌های مداخله زودهنگام ارائه می‌شود، خوب پاسخ می‌دهند.

درمان یکپارچگی حسی می تواند برای مقابله با چالش های جدی حسی مفید باشد. سایر درمان های مفید عبارتند از:

–گفتار درمانی

-کار درمانی

-رفتار درمانی

–بازی درمانی

–کاردرمانی حسی

–سنسوری روم

-بررسی مشکلات فیزیکی: تعداد کمی از افراد مبتلا به اوتیسم شدید قادر به توصیف علائم یا مشکلات فیزیکی هستند. بنابراین ایده خوبی است که به طور منظم موارد فیزیکی را که ممکن است رفتارهای مشکل ساز را تشدید کنند، بررسی کنید. برای مثال غیرمعمول نیست که متوجه شوید رفتار ظاهراً پرخاشگرانه کودک در واقع پاسخی به درد شدید دستگاه گوارش است. این درد ممکن است با تغییر رژیم غذایی مناسب از بین برود. هنگامی که درد از بین رفت، آنها معمولا راحت تر می توانند آرام شوند، مشارکت کنند، یاد بگیرند و رفتار مناسبی داشته باشند.

-آموزش مهارت های ارتباطی: حتی اگر فرد مبتلا به اوتیسم شدید یاد بگیرد که از زبان گفتاری استفاده کند، ممکن است در پرسیدن یا پاسخ دادن به سوالات مشکل داشته باشد. آنها همچنین ممکن است صداها را بدون اعطای معنی به آنها تکرار کنند. از سوی دیگر بسیاری از همان افرادی که نمی‌توانند صحبت کنند، می‌توانند از طریق استفاده از زبان اشاره، کارت‌های تصویری، تخته‌های مکالمه دیجیتال و صفحه‌کلید ارتباط برقرار کنند. البته ارتباط کلید هر نوع تعامل و یادگیری است.

-ایجاد محیط مناسب: مسائل حسی را می توان با ایجاد یک محیط بسیار ساختار یافته و کم استرس به حداقل رساند. مواردی که ممکن است به افراد مبتلا به اوتیسم شدید کمک کند عبارتند از:

-یک روال بسیار منظم

-نورهای کم

-صدای های کم

-غذاهای قابل پیش بینی

حمایت از مراقبین اوتیسم

والدین و مراقبان افراد مبتلا به اوتیسم شدید اغلب با چالش های زیادی مواجه هستند. فرسودگی شغلی مراقبین شایع است. مهم این است که یاد بگیرید برای خودتان وقت بگذارید. مراقبت از نیازهای عاطفی، جسمی و اجتماعی برای مراقبین بسیار مهم است. خدمات پشتیبانی اغلب در دسترس است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

-جلسات حمایت از مراقبین (چه برای اوتیسم سطح ۳ یا همه سطوح اوتیسم)

-مراقبت از خانواده و مدیریت پرونده برای راهنمایی شما از طریق مراقبت های بهداشتی، آموزشی و سیستم های قانونی

-تابلوهای پشتیبانی آنلاین

-درمان یا مشاوره یک به یک

-مربیگری والدین

-مراقبت های ارائه شده به شما فرصا یک استراحت بسیار مورد نیاز را می دهد.

در ایران خدمات پشتیبانی اوتیسم اغلب از طریق بهترین مرکز درمان اوتیسم انجام می شود.

مقاله های مرتبط

سندروم آسپرگر

اوتیسم با عملکرد بالا

اختلال خواب در اوتیسم

آمار و ارقام اوتیسم