اوتیسم در دختران ممکن است متفاوت از پسران به نظر برسد. گاهی اوقات مراقبان و حتی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است به اوتیسم بودن یک کودک دختر شک کنند زیرا علائم اوتیسم “معمولی” را نشان نمی دهند. این به این دلیل است که این علائم عمدتاً بر اساس تحقیقات متمرکز بر پسران است. علائم و نشانه های اوتیسم در زنان به ویژه آنهایی که در انتهای طیف عملکرد بالایی دارند عبارتند از:
-تکیه بر افراد دیگر برای راهنمایی یا صحبت به جای آنها
-داشتن حساسیت غیرمعمول به چالش های حسی
-داشتن علایق پرشور اما محدود
-مشکل در دوست یابی و حفظ آنها
-داشتن مکالمات محدود به موضوعات محدود مورد علاقه
-مشکل در ارتباطات اجتماعی (که با افزایش سن افزایش می یابد)
-به نظر خجالتی، ساکت یا غیرعادی منفعل است.
-داشتن افسردگی، اضطراب یا سایر علائم سلامت روان
-مشکل در کنترل احساسات
-داشتن حملات صرع
این درست است که علائم اوتیسم در دختران و زنان همیشه با علائم اوتیسم در پسران و مردان یکسان نیست. این بدان معناست که زنان ممکن است تا مدت‌ها در زندگیشان تشخیص داده نشوند. این مقاله به چگونگی تفاوت اوتیسم در دختران می پردازد. با مطالعه این مطلب شما در مورد علائم و نشانه های اوتیسم در دختران و زنان و همچنین چگونگی تفاوت در اوتیسم بین دختران و پسران آگاهی بیشتری کسب خواهید کرد.
علائم اوتیسم در دختران
در حالی که هیچ علامت یا نشانه واحدی وجود ندارد که اوتیسم را در هر فردی، صرف نظر از جنسیت در بدو تولد تشخیص دهد، برخی از ویژگی‌های اوتیسم وجود دارد که می‌تواند به متخصصین در تشخیص کمک کند. گفته می شود دختران اوتیسمی ممکن است برخی از علائم اوتیسم “کلاسیک” را که بیشتر در پسران دیده می شود، نشان ندهند. گاهی اوقات دختران اوتیستیک یاد می‌گیرند که چگونه این رفتارها را پنهان کنند یا آنها را جبران کنند. چه شما زن هستید و فکر می‌کنید ممکن است اوتیسم باشید یا از کودکی مراقبت می‌کنید که ممکن است در طیف اوتیسم باشد، تجربیاتی وجود دارد که با بسیاری از دختران و زنان اوتیستیک به اشتراک گذاشته شده است. یک دختر اوتیسم ممکن است:
-در طول روز مدرسه برای راهنمایی و صحبت کردن به کودکان دیگر تکیه کند.
-علایق پرشور اما محدود داشته باشند. فهرست چیزهایی که به آن علاقه دارند بسیار محدود است به عنوان مثال یک کودک اوتیستیک ممکن است بی‌پایان درباره شخصیت‌ها، مکان‌ها، فضاها یا بازیگران یک برنامه تلویزیونی صحبت کند اما در مورد خود برنامه (مثلاً طرح داستان) اطلاعات کمی داشته باشد یا چیزی نداشته باشد.
-گفتگوهایی داشته باشند که محدود به موضوعات مورد علاقه شان باشد. آنها ممکن است تمرکز خود را روی یک علاقه خاص با شما در میان بگذارد اما پاسخ شخص دیگر برای آنها اهمیت چندانی ندارد. این ممکن است در توانایی او برای پیوستن به گروه ها یا دوست یابی اختلال ایجاد کند.
-به طور غیرمعمولی نسبت به چالش های حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن و بوهای تند حساس باشند (علائمی که در بسیاری از افراد اوتیستیک صرف نظر از جنسیت رایج است).
-سطح ناامیدی پایینی دارند و وقتی ناامید است مدیریت احساسات برایش سخت است. او ممکن است برای سن خود «تعصبات» نامناسبی داشته باشد که واقعاً فروپاشی اوتیسم است. این رفتار می تواند در مدرسه اختلال ایجاد کند و ممکن است منجر به بازداشت یا حتی تعلیق شود.
-ممکن است رفتارهای متفاوتی در خانه و مدرسه داشته باشند: برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است انرژی زیادی را صرف مقابله با آن کنند و سعی کنند آنچه را که در مدرسه از آنها انتظار می رود دنبال کنند و سپس ممکن است آن را با فروپاشی در خانه رها کنند. بچه های دیگر ممکن است در یک برنامه معمول در خانه رشد کنند و سپس در مدرسه مشکل داشته باشند یا برعکس.
-ممکن است افسردگی، اضطراب یا سایر علائم سلامت روان داشته باشند. افراد در تمام سنین مبتلا به اوتیسم اغلب دارای شرایط سلامت روانی از جمله اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و اختلالات خوردن هستند.
برخی از علائم اوتیسم را می توان به عنوان بخشی از شخصیت یک دختر جوان درک کرد یا فقط در نحوه ارتباط او با دیگران “تعجب” کرد. در واقع اینها می توانند نشانه های نامحسوس اما فراموش شده اوتیسم در دختران باشند:
-او در دوستیابی و حفظ مشکل دارد. او ممکن است از نشانه های اجتماعی غیرکلامی ناآگاه به نظر برسد و حتی تا حدودی درباره نحوه رفتار دختران اطرافش بی خبر باشد.
-او را در مدرسه و سایر موقعیت های اجتماعی “آرام” یا “خجالتی” می نامند. افراد اوتیستیک مهارت‌های زبانی مختلفی دارند اما داشتن این چالش‌ها می‌تواند برای کودک در صحبت کردن با دوستان، بالا بردن دست خود در کلاس یا پاسخ سریع در محیط‌های اجتماعی دشوار باشد.
-او به طور غیرعادی منفعل است. منفعل بودن می تواند نشانه آن باشد که او مطمئن نیست در موقعیتی چه کاری انجام دهد یا بگوید و تصمیم گرفته است که مطمئن ترین گزینه این است که هیچ کاری انجام ندهد. برخی از افراد اوتیستیک در واقع کاملاً قاطع هستند اما دختران جوان ممکن است یاد بگیرند که منفعل بودن به خصوص در مدرسه بیشتر مورد پذیرش یا پاداش قرار می گیرد.
-او معمولاً در کودکی رشد کرده است اما با ورود به سال‌های نوجوانی، ارتباط اجتماعی را به طور فزاینده‌ای دشوار می‌یابد. دختران اوتیسمی اغلب راه هایی برای پنهان کردن و کنار آمدن با تفاوت های خود پیدا می کنند. با این حال هنگامی که انتظارات اجتماعی در سال‌های اولیه نوجوانی پیچیده‌تر می‌شوند، چالش‌های او بسیار واضح‌تر و مدیریت (یا پنهان کردن) سخت‌تر می‌شوند.
-او تشنج های صرعی دارد. برخی تحقیقات نشان داده است که صرع در دختران اوتیستیک بیشتر از پسران است.
همچنین تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است به راحتی با هنجارهای جنسیتی مرسوم شناسایی نشوند و دارای نرخ های بالاتری از واریانس جنسیتی باشند. برای مثال ممکن است آنها را به عنوان یک زن شناسایی نکنند یا ممکن است بیشتر احساس منفی نسبت به گروه جنسیتی خود داشته باشند با این حال تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
چرا دختران اوتیسمی تشخیص داده نمی شوند؟
برخی از دختران علائم واضح اوتیسم مانند رفتارهای خود تحریکی یا مشکل شدید گفتار و زبان را دارند. اگر چالش‌های ارتباط اجتماعی یا وظایف شناختی آشکار باشد، معمولاً دختران برای کمک ارجاع داده می‌شوند و در سنین پایین تشخیص داده می‌شوند. با این حال برای دخترانی که علائم ظریف دارند و آنهایی که یاد گرفته اند پنهان کاری کنند، ممکن است اوتیسم تا قبل از نوجوانی، جوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نشود یا حتی مورد بحث قرار نگیرد.
باورهای فرهنگی (و باورهای نادرست) نیز در تشخیص نادرست اوتیسم نقش دارند. از بسیاری از دختران انتظار می رود که نسبت به پسرها به شیوه های ساکت تر و کمتر قاطعانه رفتار کنند. دختری که خجالتی و گوشه‌گیر به نظر می‌رسد ممکن است به‌عنوان «زنانه» دیده شود در حالی که پسری با همان ویژگی‌ها نیاز به مداخله دارد زیرا رفتار پسرهای معمولی را از خود نشان نمی‌دهد. به طور مشابه دختری که به نظر “فضایی” و غیر درگیر به نظر می رسد، اغلب به صورت مثبت “رویاپرداز” خوانده می شود اما همین رفتارها ممکن است در پسرها مخل تلقی شود و دوباره منجر به مداخله شود.
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و متخصصان سلامت روان نیز ممکن است در تشخیص اوتیسم در دختران دچار اشتباه شوند. معیارهای تشخیصی اختلال طیف اوتیسم (ASD) بر اساس تحقیقات موجود مدتهاست که عمدتاً بر پسران متمرکز بوده است. گام‌هایی برای کمک به فراگیرتر کردن معیارها برای افراد اوتیستیک که مذکر نیستند در حال انجام است اما هنوز راه زیادی در پیش است.
اگر مطمئن نیستید که فرزندتان اوتیسم دارد اما متوجه علائم اوتیسم شده اید، با بهترین دکتر اوتیسم کودکان صحبت کنید. صرف نظر از جنسیت تولد یا هویت جنسی، هر کودک اوتیستیک از برنامه درمانی متناسب با نیازهای خود بهره می برد.
مقاله های مرتبط
انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم
بازی های موثر برای کودکان اوتیسم
آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟
تازه ترین رویکردهای درمانی اوتیسم
مداخله زودهنگام برای کودکان اوتیسم
آرام کردن کودکان اوتیسم با چند راهکار
آیا ردیف کردن اشیاء نشانه اوتیسم است؟
چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟
استراتژی های آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم
چه درمان هایی به اختلال اوتیسم کمک می کند؟
آیا واکسن ها باعث اوتیسم می شوند؟
صرع و اوتیسم: آیا پیوندی وجود دارد؟
اختلال اوتیسم در کودکان و دو زبانه بودن
کودکان مبتلا به اوتیسم و تعامل اجتماعی
نحوه برخورد با دانش آموزان اوتیسم
علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان
آیا می توان از اختلال اوتیسم جلوگیری کرد؟
روش پکس برای درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم
کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مقابله با اضطراب
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
بهترین فعالیت های حسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
تاثیر رژیم حسی برای کودکان با اختلال اوتیسم چیست؟
مواردیکه شما باید در مورد اوتیسم در بزرگسالان بدانید؟