چرا کودکان اوتیسم متفاوت بازی می کنند؟ – گفتاردرمانی و کاردرمانی حسینی سیانکی

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب نمی‌توانند یا نمی‌خواهند بازی‌های معمول دوران کودکی را انجام دهند. تعداد کمی از کودکان مبتلا به اوتیسم “مثل سایر بچه ها” بازی می کنند و بسیاری از آنها در فعالیت هایی شرکت می کنند که شبیه بازی های معمولی نیست. این مسئله می‌تواند کار را برای والدین سخت کند زیرا آنها سعی می‌کنند زمان و فعالیت هایی را برای بازی با فرزندانشان پیدا کنند. حتی ممکن است سخت باشد که بفهمید چگونه با فرزند خود بازی کنید. این مقاله به این موضوع می پردازد که بازی برای کودکان مبتلا به اوتیسم چگونه به نظر می رسد و چگونه می توانید به آنها کمک کنید تا مهارت های بازی را با دیگران توسعه دهند.

چگونه بازی کودکان اوتیسم متفاوت است؟

کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت از کودکان دیگر بازی می کنند از سنین بسیار پایین، آنها احتمالاً اشیاء را ردیف می کنند، خودشان بازی می کنند و اعمال را بارها و بارها تکرار می کنند. آنها همچنین کمتر درگیر بازی هایی هستند که نیاز به ساختن، همکاری یا ارتباطات اجتماعی دارند.

البته بسیاری از کودکان بدون اوتیسم، اشیاء را کنار هم می چینند، به تنهایی بازی می کنند یا فعالیت های دیگر را به جای ساختن انتخاب می کنند. اما کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهراً از فعالیت ها و ترجیحات دیگران بی اطلاع هستند. کودکانی که معمولاً در حال رشد هستند از همسالان خود تقلید می‌کنند تا مهارت‌های جدید بازی را بیاموزند با دیگران همکاری کنند و وقتی گیج هستند سؤال می پرسند.

کودکانی که معمولاً در حال رشد هستند و به تنهایی بازی می کنند معمولاً این کار را به دلایلی انجام می دهند. آن‌ها می‌توانند زمانی که آماده یا تشویق به انجام آن هستند، به آن بپیوندند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به نظر بی‌خبر از کودکان دیگر باشند. به نظر می رسد که آنها قادر به یادگیری مهارت های جدید بازی از طریق مشاهده یا ارتباط نیستند. در اینجا چند تفاوت وجود دارد که باید مراقب آنها بود:

-ترجیح می دهند تقریباً همیشه تنها بازی کنند: این ممکن است حتی زمانی اتفاق بیفتد که تشویق به شرکت در اشکال معمولی بازی می شوند.

-ناتوانی یا عدم تمایل به درک قوانین اساسی بازی مشترک: این ممکن است شامل نوبت گرفتن، نقش آفرینی یا پیروی از قوانین یک ورزش یا بازی روی تخته باشد.

-درگیر شدن در فعالیت هایی که بی هدف و تکراری به نظر می رسند به عنوان مثال می توان به باز و بسته کردن درها، ردیف کردن اشیاء و شستشوی توالت اشاره کرد.

-ناتوانی یا عدم تمایل به پاسخگویی به صحبت های دوستانه بزرگسالان یا همسالان

-به نظر می رسد از بچه های دیگر بی خبر است. به عنوان مثال می توان به پرسه زدن در یک گروه بدون اینکه متوجه شود در حال بازی کردن یا بالا رفتن از یک سرسره بدون توجه به بچه هایی است که در صف ایستاده اند.

-ناتوانی ظاهری در درک اصول اولیه بازی نمادین: این شامل تظاهر به شخص دیگری یا تظاهر به اینکه یک اسباب بازی دارای ویژگی های انسانی است.

بازی کودکان اوتیسم چگونه به نظر می رسد؟

در حالی که برای کودکان نوپا معمول است که هر از گاهی به بازی انفرادی بپردازند ولی اکثر آنها به سرعت به بازی “موازی” می رسند. این زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک کودک به طور همزمان مشغول یک فعالیت باشند به عنوان مثال دو کودک می توانند در یک کتاب رنگ آمیزی کنند.

تا زمانی که آنها به ۲ یا ۳ سالگی می رسند، اکثر بچه ها با هم بازی می کنند. این می تواند به اشتراک گذاری یک فعالیت یا تعامل برای رسیدن به یک هدف باشد. کودکان نوپا مبتلا به اوتیسم اغلب در اولین انواع بازی های انفرادی “گیر” می کنند. آنها ممکن است در فعالیت هایی شرکت کنند که هیچ معنای یا هدف آشکاری ندارند. در اینجا چند سناریو وجود دارد که ممکن است برای والدین دارای کودکان خردسال یا کودکان نوپا در طیف اوتیسم آشنا به نظر برسد:

-کودکی در حیاط می ایستد و بارها و بارها برگ ها، ماسه یا خاک را به هوا پرتاب می کند.

-یک کودک همان پازل را بارها و بارها به همان روش کامل می کند.

-یک کودک اشیاء را به همان الگو روی هم می چیند و آنها را زمین می زند یا اگر دیگری آنها را به زمین بزند ناراحت می شود.

-یک کودک اسباب بازی ها را بارها و بارها به همان ترتیب ردیف می کند، بدون اینکه معنای ظاهری برای ترتیب انتخابی داشته باشد.

با افزایش سن کودکان مبتلا به اوتیسم، مهارت های آنها بهبود می یابد. برخی از کودکان توانایی یادگیری قوانین بازی را دارند با این حال وقتی این اتفاق می‌افتد، رفتارهای آن‌ها هنوز کمی با سایر کودکان متفاوت است. به عنوان مثال آنها ممکن است:

-به قدری مقید به قوانین شوند که نتوانند با تغییرات ضروری مانند تغییر تعداد بازیکنان کنار بیایند.

-اشتراک ‌گذاری بازی‌ها با کودکان دیگر را غیرممکن می‌دانند (بازی‌های ویدیویی می‌تواند به یک وسواس انفرادی تبدیل شود).

-به شدت روی بخش جداگانه ای از یک بازی متمرکز می شوند برای مثال آنها ممکن است آمار فوتبال را بدون دنبال کردن یا انجام بازی فوتبال جمع آوری کنند.

چرا بازی برای کودکان مبتلا به اوتیسم دشوار است؟

چرا کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت بازی می کنند؟ اکثر آنها با چالش های دلهره آور روبرو هستند که بین آنها و ارتباطات اجتماعی معمولی قرار دارد از جمله این چالش ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. فقدان مهارت های تقلید: کودکانی که معمولاً در حال رشد هستند تماشا می کنند که چگونه دیگران با اسباب بازی ها بازی می کنند و از آنها تقلید می کنند. برای مثال کودکی که معمولاً در حال رشد است، ممکن است در اولین باری که با آنها بازی می‌کند، بلوک‌ها را ردیف کند. اما به محض اینکه آن کودک ببیند دیگران با بلوک ها می سازند، آن رفتار را تقلید می کند. یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است حتی متوجه نشود که دیگران در حال بازی با بلوک هستند. بسیار بعید است که رفتار دیگران را مشاهده کنند و از آن رفتار تقلید کنند.

۲. فقدان مهارت های بازی نمادین: بازی نمادین فقط یک اصطلاح دیگر برای بازی وانمودی است. در سن ۳ سالگی اکثر کودکان ابزارهای نسبتاً پیچیده ای برای بازی وانمودی چه به تنهایی و چه با دیگران ساخته اند. آن‌ها ممکن است از اسباب‌بازی‌ها دقیقاً همانطور که طراحی شده‌اند استفاده کنند مثلا بازی با آشپزخانه اسباب بازی و خوردن غذای پلاستیکی یا ممکن است بازی وانمودی خود را بسازند مانند تبدیل جعبه به قلعه.

کودکان مبتلا به اوتیسم به ندرت بدون کمک مهارت های بازی وانمودی را توسعه می دهند. آنها ممکن است از قرار دادن قطارهای اسباب بازی روی یک مسیر لذت ببرند. اما بعید است که صحنه‌هایی را اجرا کنند یا جلوه‌های صوتی بسازند مگر اینکه به طور فعال آموزش داده شوند و تشویق شوند. حتی زمانی که کودکان مبتلا به اوتیسم درگیر بازی های نمادین می شوند، ممکن است همان سناریوها را بارها و بارها تکرار کنند. آنها ممکن است از همان کلمات و حتی لحن یکسان استفاده کنند.

۳. فقدان مهارت های ارتباط اجتماعی: برای موفقیت در بازی نمادین و تقلید، کودکان باید بصورت فعالانه با دیگران تعامل داشته و ارتباط برقرار کنند. آنها همچنین به سرعت یاد می گیرند که چگونه نیات دیگران را بخوانند. کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل یا توانایی کمی برای برقراری ارتباط یا تعامل با همبازی های خود دارند. همسالان ممکن است این رفتار را آزاردهنده ببینند (او مرا نادیده می گیرد!) یا ممکن است به سادگی کودک مبتلا به اوتیسم را نادیده بگیرند. در برخی موارد کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مورد آزار و اذیت قرار گیرند یا از یک گروه حذف شوند.

۴. فقدان مهارت های توجه مشترک: توجه مشترک مهارتی است که هنگام تمرکز روی چیزی با شخص دیگری از آن استفاده می کنید به عنوان مثال می توان به اشتراک گذاری یک بازی با هم یا نگاه کردن به یک پازل با هم اشاره کرد. یعنی فکر کردن و کار کردن در یک جفت یا گروه می باشد. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در مهارت های توجه مشترک مشکل دارند. در حالی که این مهارت ها قابل آموزش هستند، ممکن است هرگز به خودی خود رشد نکنند.

در خلاصه باید اشاره کرد که کودکان مبتلا به اوتیسم در درک اهداف همبازی ها با چالش هایی روبرو هستند. آنها همچنین ممکن است توانایی تمرکز با یک کودک دیگر را روی یک پروژه، مانند یک پازل یا بازی نداشته باشند.

آموزش مهارت های بازی برای کودکان اوتیسم

اگر فقدان مهارت های بازی یکی از علائم احتمالی اوتیسم است آیا می توانید به کودک مبتلا به اوتیسم بازی را آموزش دهید؟ پاسخ در بسیاری از موارد، بله است. در واقع چندین نوع درمان عمدتاً بر ایجاد مهارت‌های بازی تمرکز می‌کنند. والدین، خواهر و برادر می توانند نقش فعالی در این فرآیند داشته باشند. این نوع درمان عبارتند از:

-روش Floortime: درمان مبتنی بر رابطه که شامل بازی با کودک در سطح او می شود.

-مداخله توسعه روابط (RDI): بر فعالیت هایی برای تشویق روابط اجتماعی تمرکز می کند.

-پروژه PLAY: یک برنامه مداخله زودهنگام برای والدین و کودکان ۱۸ ماهه تا ساله می باشد.

رفتار درمانی کاربردی طبیعی: درمانی برای تشویق رفتارهای مثبت در محیط طبیعی کودک می باشد.

همه این تکنیک ها می توانند توسط والدین، درمانگران یا معلمان به کار گرفته شوند و همگی پتانسیل مفیدی دارند. با این حال هیچ کدام با هیچ نوع ضمانتی همراه نیستند. در حالی که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مهارت های بازی را توسعه می دهند، برخی دیگر این چالش را بسیار بزرگ می دانند. برای اکثر والدین بهترین راه برای شروع، درخواست کمک از یک بازی درمانگر است که می تواند مربیگری و حمایت را ارائه دهد.

مقاله های مرتبط

سندروم آسپرگر

اوتیسم با عملکرد بالا

اختلال خواب در اوتیسم

آمار و ارقام اوتیسم

مربی اوتیسم در منزل

دلایل اوتیسم چیست؟

بهترین راه درمان اوتیسم

توجه و تمرکز و انواع توجه

علائم تشخیص اوتیسم چه هستند؟

انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم

آموزش نقاشی به کودکان اوتیسم