در یک مطالعه جدید دارویی که کانال‌های سدیم را مسدود می‌کند، رفتارهای مرتبط با اوتیسم مانند بیش فعالی را در موش‌ها مهار می‌کند. داروی لاموتریژین که با نام تجاری Lamictal در میان سایرین فروخته می شود، دارویی است که در حال حاضر برای درمان صرع و تثبیت خلق و خو در اختلال دوقطبی استفاده می شود.
اختلالات رفتاری مشاهده شده در اوتیسم با بسیاری از تغییرات ژنتیکی همراه است. اکنون دانشمندان علت مولکولی دیگری برای این وضعیت یافته اند. فاکتور رونویسی MYT1L به طور معمول از هویت مولکولی سلول های عصبی محافظت می کند. اگر به طور ژنتیکی در سلول های عصبی انسان یا موش خاموش شود، تغییرات عملکردی و علائم معمول اوتیسم رخ می دهد. دارویی که کانال‌های سدیم را در غشای سلولی مسدود می‌کند، می‌تواند عواقب نارسایی MYT1L را معکوس کند و ناهنجاری‌های عملکردی و رفتاری را در موش‌ها کاهش دهد.
اختلالات طیف اوتیسم (ASD) نه تنها با اختلالات در تعامل اجتماعی، ارتباطات، شکل گیری علایق محدود و با الگوهای رفتاری کلیشه ای آشکار می شوند. این اغلب با ناهنجاری های دیگری مانند صرع یا بیش فعالی همراه است. دانشمندان به شدت در حال جستجوی ناهنجاری‌های مولکولی هستند که به این اختلال پیچیده رشد کمک می‌کنند. بسیاری از عوامل ژنتیکی که بر برنامه‌های مولکولی سلول‌های عصبی تأثیر می‌گذارند با پیشرفت اوتیسم مرتبط هستند.
مرکز موریتز مال از موسسه تحقیقات مغزی هکتور (HITBR) مدت‌هاست که روی نقش پروتئین MYT1L در بیماری‌های عصبی مختلف تحقیق می‌کند. پروتئین به اصطلاح فاکتور رونویسی است که تعیین می کند کدام ژن در سلول فعال است و کدام ژن فعال نیست. تقریباً تمام سلول های عصبی بدن در تمام طول عمر خود MYT1L تولید می کنند.
مال چند سال پیش نشان داده بود که MYT1L با سرکوب سایر مسیرهای رشدی که سلول را به سمت عضله یا بافت همبند برنامه ریزی می کند از هویت سلول های عصبی محافظت می کند. جهش در MYT1L در چندین بیماری عصبی مانند اسکیزوفرنی و صرع و همچنین در ناهنجاری های مغزی یافت شده است. مال و تیمش در کار فعلی خود که توسط شورای تحقیقات اروپا ERC تامین می شود، نقش دقیق “نگهبان هویت عصبی” را در توسعه ASD بررسی کردند. برای انجام این کار، آن ها MYT1L را به صورت ژنتیکی خاموش کردند – هم در موش ها و هم در سلول های عصبی انسان که از سلول های بنیادی برنامه ریزی شده مجدد در آزمایشگاه مشتق شده بودند.
از دست دادن MYT1L منجر به بیش فعال سازی الکتروفیزیولوژیک در نورون های موش و انسان و در نتیجه اختلال در عملکرد عصبی شد. موش‌های فاقد MYT1L از ناهنجاری‌های مغزی مانند نازک‌تر شدن قشر مغز رنج می‌برند. حیوانات همچنین چندین تغییر رفتاری معمولی ASS مانند کمبودهای اجتماعی یا بیش فعالی را نشان دادند.
چیزی که در مورد نورون های دارای کمبود MYT1L قابل توجه بود این بود که آنها کانال های سدیم زیادی تولید می کردند که معمولاً عمدتاً به سلول های عضله قلب محدود می شوند. این پروتئین‌های منفذی شکل به یون‌های سدیم اجازه عبور از غشای سلولی را می‌دهند و بنابراین برای هدایت الکتریکی و در نتیجه برای عملکرد سلول‌ها بسیار مهم هستند. اگر یک سلول عصبی بیش از حد از این پروتئین های کانال تولید کند، بیش فعال سازی الکتروفیزیولوژیک می تواند نتیجه آن باشد.
در پزشکی بالینی، داروهایی که کانال های سدیم را مسدود می کنند، برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته اند. اینها شامل عامل لاموتریژین است که قرار است از تشنج های صرع جلوگیری کند. هنگامی که سلول های عصبی با کمبود MYT1L با لاموتریژین درمان شدند، فعالیت الکتروفیزیولوژیکی آنها به حالت عادی بازگشت. در موش‌ها، این دارو حتی قادر بود رفتارهای مرتبط با اختلال طیف اوتیسم مانند بیش فعالی را مهار کند.
موریتز مال توضیح می‌دهد: «ظاهراً، درمان دارویی در بزرگسالی می‌تواند اختلال عملکرد سلول‌های مغزی را کاهش دهد و در نتیجه با ناهنجاری‌های رفتاری معمولی اوتیسم مقابله کند، حتی پس از اینکه فقدان MYT1L قبلاً رشد مغز را در مرحله رشد ارگانیسم مختل کرده است.» موریتز مال توضیح می دهد. با این حال نتایج هنوز محدود به مطالعات روی موش است. مطالعات بالینی در بیماران مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم هنوز انجام نشده است. اولین مطالعات بالینی در مرحله برنامه ریزی اولیه است.
Reference: “MYT1L haploinsufficiency in human neurons and mice causes autism-associated phenotypes that can be reversed by genetic and pharmacologic intervention” by Bettina Weigel, Jana F. Tegethoff, Sarah D. Grieder, Bryce Lim, Bhuvaneswari Nagarajan, Yu-Chao Liu, Jule Truberg, Dimitris Papageorgiou, Juan M. Adrian-Segarra, Laura K. Schmidt, Janina Kaspar, Eric Poisel, Elisa Heinzelmann, Manu Saraswat, Marleen Christ, Christian Arnold, Ignacio L. Ibarra, Joaquin Campos, Jeroen Krijgsveld, Hannah Monyer, Judith B. Zaugg, Claudio Acuna and Moritz Mall, 14 February 2023, Molecular Psychiatry.
مقاله های مرتبط
انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم
بازی های موثر برای کودکان اوتیسم
آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟
تازه ترین رویکردهای درمانی اوتیسم
مداخله زودهنگام برای کودکان اوتیسم
آرام کردن کودکان اوتیسم با چند راهکار
آیا ردیف کردن اشیاء نشانه اوتیسم است؟
چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟
استراتژی های آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم
چه درمان هایی به اختلال اوتیسم کمک می کند؟
آیا واکسن ها باعث اوتیسم می شوند؟
صرع و اوتیسم: آیا پیوندی وجود دارد؟
اختلال اوتیسم در کودکان و دو زبانه بودن
کودکان مبتلا به اوتیسم و تعامل اجتماعی
نحوه برخورد با دانش آموزان اوتیسم
علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان
بهترین مرکز درمان اوتیسم در تهران
آیا می توان از اختلال اوتیسم جلوگیری کرد؟
اوتیسم در دختران: علائم، نشانه ها و تشخیص
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
روش پکس برای درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم
کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مقابله با اضطراب
بهترین فعالیت های حسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
تاثیر رژیم حسی برای کودکان با اختلال اوتیسم چیست؟
مواردیکه شما باید در مورد اوتیسم در بزرگسالان بدانید؟