آموزش رنگ به کودکان اوتیسم

در دنیای اوتیسم به نظر می رسد فشار زیادی برای آموزش رنگ ها به کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد. بنابراین در این مقاله قصد داریم در مورد زمان آموزش رنگ ها و چگونگی آموزش رنگ ها نکاتی را به شما آموزش دهیم. اگر شما هم بدنبال بهترین مرکز کاردرمانی ذهنی برای آموزش رنگ به کودکان اوتیسم هستید به شما پیشنهاد می کنم ما را دنبال کنید.

تشخیص رنگ توانایی شناسایی و نامگذاری رنگ های اصلی است. تشخیص رنگ در تشخیص اشیاء اطراف ما مهم است و در زمینه نامگذاری و استفاده از صفت ها پیش درآمد زبان است. تشخیص رنگ ها یا سایر مفاهیم کلی مانند اشکال، اعداد، الفبا و غیره در کودک به ترتیب شامل مرتب سازی یا تطبیق، شناسایی، نام گذاری و تعمیم ایجاد می شود.

تطبیق نشان دهنده توانایی مطابقت با اشیاء رنگی مشابه است.
شناسایی نشان دهنده توانایی تشخیص یک رنگ در هنگام نامگذاری است.
نامگذاری نشان دهنده توانایی نامگذاری یک رنگ در صورت درخواست است.
تعمیم نشان دهنده توانایی درک شباهت رنگ ها در اشیاء مختلف است.

تاثیر اختلال طیف اوتیسم در شناخت رنگ

اوتیسم به اختلالی اطلاق می شود که به شدت بر رفتار و ارتباطات تأثیر می گذارد. این اختلال به عنوان “اختلال رشد” شناخته می شود زیرا علائم آن بیشتر در دو سال اولیه زندگی کودک ظاهر می شود. به طور مشابه، به دلیل تفاوت در علائم و شدت آن از فردی به فرد دیگر، “اختلال طیف” نیز نامیده می شود. کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشکل دارند. آنها رفتارهای تکراری و علاقه محدودی دارند. تفاوت های رشدی در کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با انجام ندادن کاری که از آنها انتظار می رود در یک سن خاص مشخص می شود. اگرچه مشکلات گاهی زودتر ظاهر می شوند، اما والدین همیشه متوجه آنها نمی شوند تا زمانی که کودک در محیطی با سایر کودکان هم سن قرار بگیرد. مشکلات کودک اغلب تا زمانی که در یک برنامه مراقبت روزانه یا پیش دبستانی شرکت نکند به وضوح آشکار نمی شود. وقتی صحبت از نامگذاری رنگ ها می شود، ممکن است مشکل از یک مشکل ارتباطی ناشی شود تا یک مشکل شناختی. کودک شما ممکن است یک رنگ را تشخیص دهد اما نمی داند چگونه آن را از طریق زبان بیان کند.

دنیای اوتیسم کودکان

در سن ۴ سالگی، اکثر کودکان می توانند رنگ ها و اشکال مختلف را تشخیص دهند. اما در حالی که برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می توانند برخی رنگ ها را تشخیص دهند، ممکن است در شناسایی رنگ های دیگر دچار مشکل شوند. از آنجایی که همه کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات رفتاری، ارتباطی، اجتماعی یا یادگیری یکسانی ندارند، ممکن است کودک شما فقط در زمینه های خاصی به کمک نیاز داشته باشد. یادگیری رنگ ها ممکن است یکی از مهارت هایی باشد که برای او دشوار است. نکته کلیدی در یافتن رویکردی است که برای کمک به کودک شما در یادگیری رنگ ها موثر واقع شود.

آموزش رنگ ها به کودکان اوتیسم را از چه زمانی باید شروع کرد؟

یادگیری رنگ ها برای کودکان بسیار مهم است. کودکان سالم می توانند به همان سرعتی که زبان و سایر مهارت ها را یاد می گیرند، نامگذاری رنگ ها را نیز بیاموزند. آموزش رنگ ها به کودکان اوتیستیک کاری چالش برانگیز به نظر می رسد، اما می توان آن را به ناچار با به کارگیری ایده های ساده انجام داد. به عنوان مثال آموزش رنگ ها به آنها در سن مناسب، نه خیلی زود و نه دیر. کودک ۲۰ ماهه قادر به تشخیص رنگ نیست. بنابراین آشنایی آنها در این سن با دنیای رنگ ها کار خوبی نخواهد بود. بنابراین باید صبر کرد تا آنها شروع به یادگیری و درک اسم ها کنند.

به طور معمول، یک کودک ۴ ساله می تواند رنگ ها را شناسایی و متمایز کند. برعکس، کودکی که دارای اختلال طیف اوتیسم است، نمی داند چگونه رنگ های خاصی را تعریف کند. با این وجود، همه کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات یادگیری یکسانی ندارند. برخی از کودکان در یادگیری خوب هستند، اما مشکل ارتباطی دارند. بنابراین، برخی از آنها فقط نیاز به بهبود و راهنمایی در زمینه های خاص دارند.

مراحل آموزش رنگ به کودکان اوتیسم

۱. تطابق: در ابتدا در آموزش مفاهیم رنگ باید فقط یک یا دو رنگ اصلی در تمامی سطوح تطبیق، نامگذاری و تعمیم آموزش داده شود. برای شروع با آموزش مفاهیم رنگ، فعالیت هایی به کودک داده می شود که شامل تطبیق است. به عنوان مثال، اشیاء با شکل یا اندازه مشابه اما رنگ های متفاوت مانند مهره های زرد و قرمز یا سکه های زرد و قرمز را جمع آوری کنید. دو فنجان، یکی زرد و دیگری قرمز بردارید. برای آموزش تطبیق، از کودک انتظار می رود که سکه قرمز را در فنجان قرمز و سکه زرد را در فنجان زرد بیاندازد. پاسخ های مثبت را تشویق کنید و تلاش های اشتباه را اصلاح کنید. هنگامی که کودک بر این امر مسلط شد، رنگ های بیشتری مانند آبی، سبز، سیاه، سفید و غیره را اضافه کنید.

به طور کلی، کودکان تمایل دارند به راحتی به این سطح از تطابق دست یابند و والدین شروع به رفتن به مرحله بعدی یعنی شناسایی می کنند. اما عملاً، انتقال بین تطبیق و شناسایی باید شامل مرحله دیگری باشد که شامل تطبیق همان رنگ با اشیایی است که از نظر اندازه و شکل متفاوت هستند. ما، در مرکز کاردرمانی ذهنی خود، ۱۵ کودک با توانایی های شناختی متنوع را برای آموزش مفاهیم رنگ گرفتیم. در میان آن‌ها، ۱۱ کودک می‌توانستند همه رنگ‌های اصلی را به نحو احسن انجام دهند.

پس از تطبیق سکه قرمز و زرد به ترتیب در فنجان قرمز و زرد، به بچه ها (به صورت جداگانه) دستور داده شد که در صورت نامگذاری سکه قرمز را بردارند و در فنجان قرمز بیندازند (این شناسایی است). همه آنها توانستند سکه های زرد را بگذارند و سکه قرمز را بردارند و در جام قرمز بیندازند. اما زمانی که سکه‌های قرمز و زرد و مهره‌های قرمز و زرد با هم مخلوط می‌شدند و ارائه می‌شد، کودکان می‌توانستند «سکه‌های» قرمز را بردارند، اما وقتی به آنها دستور داده می‌شد که قرمز را بردارند، «مهره‌های» قرمز را نمی‌توانستند. این بدان معناست که کودکان کلمه “قرمز” را فقط برای “سکه های قرمز” جفت می کنند. آنها می توانند رنگ ها را فقط برای اشیایی که از نظر شکل یا اندازه مشابه هستند مطابقت دهند. بنابراین، قبل از حرکت به سمت شناسایی، کودکان باید آموزش ببینند تا رنگ اشیاء با اندازه یا شکل مشابه و اشیاء با اندازه یا شکل متفاوت را مطابقت دهند.، اما نتوانستند مستقیماً به سمت شناسایی پیش بروند.

بنابراین، مراحل تطبیق عبارتند از:

-از گروه سکه های قرمز و زرد، فقط سکه های قرمز را با جام قرمز مطابقت دهید.

-از یک گروه سکه های قرمز و زرد و مهره های قرمز و زرد فقط سکه های قرمز و مهره های قرمز را با جام قرمز مطابقت دهید.

از یک گروه سکه های قرمز و زرد، مهره های قرمز و زرد، توپ های قرمز و زرد، فقط سکه های قرمز، مهره های قرمز، توپ های قرمز را با جام قرمز مطابقت دهید.

-مراحل بالا را برای تمام رنگ های دیگر دنبال کنید.

۲. شناسایی کردن: هنگامی که تطبیق همه رنگ های اصلی با انواع اشیاء به دست آمد، می توان شناسایی رنگ ها را آموزش داد. در اینجا به کودکان اشیایی با رنگ‌های متنوع و اشکال یا اندازه‌های متنوع ارائه می‌شود و از آنها خواسته می‌شود تا رنگ‌های نام ‌گذاری شده را شناسایی کنند.

به عنوان مثال: ۱٫ مهره زرد و توپ قرمز را ارائه دهید و از کودک بخواهید رنگ قرمز را بلند کند.

به عنوان مثال: ۲٫ توپ قرمز و بلوک زرد را ارائه دهید و از کودک بخواهید رنگ زرد را بگیرد.

برای همه رنگ های دیگر نیز همین کار را انجام دهید. در شناسایی، والدین/معلمان باید رنگ ها را نام ببرند و باید از کودک خواسته شود که نامگذاری را در حین شناسایی تکرار کند. این پیشرو سطح بعدی است یعنی نامگذاری رنگها می باشد. برای مثال وقتی والدین می‌گویند «قرمز را بردارید»، کودک باید هنگام برداشتن شی قرمز رنگ بگوید «قرمز». در اینجا کودک یاد می گیرد که نام رنگ را با شی جفت کند.

۳. نامگذاری کردن: در این سطح، باید از کودک خواسته شود که رنگ شی را نامگذاری کند، به عنوان مثال وقتی والدین می‌گویند “رنگ توپ چیست”، کودک باید بگوید “قرمز”. اگر این امر محقق نشد، باید دوباره به کودک آموزش هویت داده شود.

۴. تعمیم دادن: این شامل نامگذاری رنگهایی است که رنگهای ثابت اجسام هستند. تعمیم مثال شامل درک این است که قرمز برای سیب، گوجه فرنگی، انار، خون، گل رز و غیره رایج است، در این مورد باید از کودک خواسته شود که اشیایی را فهرست کند که به رنگ قرمز، رنگ زرد و غیره هستند.

چه رنگ هایی برای اوتیسم باید ابتدا آموزش داده شود؟

به کودکان مبتلا به اوتیسم در وهله اول قرار است رنگ های مورد علاقه خود را آموزش دهند. چنین رنگ هایی که آرامش را تغذیه می کنند. اگر قرمز رنگ مورد علاقه آنهاست، سعی کنید آن را با رنگ های دیگر ترکیب کنید و از آنها بخواهید که به آن اشاره کنند. به همین ترتیب، باید از آموزش ۲ یا ۳ رنگ، یعنی زرد، سبز و قرمز شروع کرد. از آموزش رنگ هایی مانند سیاه، سفید و خاکستری باید اجتناب شود. بهتر است رنگ های اصلی را آموزش دهید. با این حال، آموزش دو رنگ همزمان را نیز باید دور زد. یعنی اگر یکی دو یا سه رنگ را همزمان به آنها یاد بدهد، بچه ها گیج می شوند و نمی توانند برچسب بزنند.

اهمیت رنگ ها در زندگی کودکان

چرا ضروری است که «کودکان مبتلا به اوتیسم» را با دنیای رنگ ها آشنا کنیم؟ پاسخ به این سوال این است که درک رنگ ها برای کودکان یکی از عناصر سازنده ای است که به آنها کمک می کند تا در زمینه های مختلف زندگی چیزهایی را یاد بگیرند. این نه تنها به آنها در فرآیند یادگیری کمک می کند، بلکه تأثیرات خاصی بر خلق و خو و رفتار کودکان دارد. به عنوان مثال، کودکانی که رنگ آمیزی می کنند ذهن خلاقی دارند. به طور مشابه، با درک رنگ های اصلی، کودکان قادر خواهند بود از آن به عنوان یک سرنخ بصری برای شناسایی خطر (قرمز) استفاده کنند. آنها می توانند بین گرم (قرمز) و سرد تفاوت قائل شوند. علاوه بر آن، رنگ ها می توانند به عنوان ابزار ارتباطی مورد استفاده قرار گیرند. اهمیت رنگ ها ادامه دارد.

مقوله نقش محیط در آموزش رنگ ها

محیط در آموزش رنگ ها به کودکان اوتیسم نقش اساسی دارد. معلمان و والدین می توانند با به حداقل رساندن عوامل حواس پرتی در هنگام یادگیری، محیطی آرام را برای کودکان فراهم کنند. معلمان باید دروس را هیجان انگیز و ساده نگه دارند. هنگام تدریس نباید با صدای بلند صحبت کنند. آنها باید نسبت به فعالیت های که قرار است انجام دهند، آگاهی پیدا کنند. کودکان اوتیستیک می توانند رنگ ها را به سرعت یاد بگیرند اگر با چنین محیط یادگیری همراه باشند که به آن علاقه مند شوند. به عنوان مثال، اگر آنها آسمان را دوست دارند، معلمان هنگام صحبت در مورد رنگ آبی باید به آسمان اشاره کنند. بنابراین، چنین محیطی توجه کودکان را به یادگیری رنگ ها و سایر مهارت ها جلب می کند.

صحبت پایانی

هیچ کس نمی تواند منکر اهمیت رنگ ها در زندگی کودکان شود. به گفته جوزف آدیسون “رنگ ها به همه زبان ها صحبت می کنند” والدین اغلب آموزش رنگ ها به کودک اوتیستیک خود را امری مشکل ساز می دانند. با این حال، این یک کار قابل انجام است. فعالیت های زیادی وجود دارد که از طریق آنها می توانید فرزندان خود را با رنگ های مختلف آشنا کنید.

مقاله های مرتبط با اوتیسم

سندروم آسپرگر

اوتیسم با عملکرد بالا

اختلال خواب در اوتیسم

آمار و ارقام اوتیسم

مربی اوتیسم در منزل

دلایل اوتیسم چیست؟

بهترین راه درمان اوتیسم

علائم تشخیص اوتیسم چه هستند؟

انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم

ارزیابی و تشخیص کودکان اوتیسم

بهترین دکتر متخصص اوتیسم کودکان