بیماری هانتینگتون یک بیماری ارثی عصبی است که سلول های عصبی مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث ایجاد مشکلاتی در حرکت، شناخت و رفتار می شود. بیماری هانتینگتون پیشرونده است و باعث از دست دادن تدریجی عملکرد مناطقی از مغز می شود. بیماری هانتینگتون هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و علائم معمولاً در بزرگسالی بین سنین ۳۵ تا ۵۵ سال ظاهر می شود. بیماری هانتینگتون یک بیماری ارثی است. برخی افراد این بیماری را به ارث می برند اما تا اواخر عمر علائمی از خود بروز نمی دهند. این بدان معنی است که آنها از اینکه ناقل این عارضه هستند بی خبرند و ممکن است بچه دار شوند، بدون اینکه متوجه شوند که بیماری را منتقل می کنند.
فرد مبتلا به بیماری هانتینگتون یک نسخه خوب از ژن و یک نسخه معیوب از ژن خواهد داشت. بنابراین فرزندان آنها ۵۰ درصد شانس ابتلا به بیماری هانتینگتون را خواهند داشت. این الگوی توارث اتوزومال غالب نامیده می شود. درمان کاردرمانی در هانتینگتون مشکلات حرکت و وضعیت بدن را هدف قرار می دهد و تعادل، هماهنگی و فعالیت های روزمره را بهبود می بخشد.
تشخیص بیماری هانتینگتون
اگر متوجه تغییراتی در حرکات، وضعیت عاطفی یا توانایی ذهنی خود شدید به پزشک مراجعه کنید. علائم و نشانه های بیماری هانتینگتون می تواند ناشی از تعدادی از شرایط مختلف باشد. بنابراین تشخیص سریع و کامل بسیار مهم است. جهت تشخیص بیماری هانتینگتون باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنیم. اگر بیماری هانتینگتون در خانواده وجود داشته باشد، آزمایش خون می تواند تشخیص را تایید کند.
چه چیزی باعث بیماری هانتینگتون می شود؟
ژن ها دستورالعملی برای ساختن یک انسان هستند که برای تشکیل کروموزوم ها ترکیب می شوند. بیماری هانتینگتون توسط یک ژن معیوب ایجاد می شود که در کروموزوم شماره چهار یافت می شود. مشخص نیست چه چیزی باعث این ژن معیوب می شود. این ژن معیوب باعث آسیب به سلول های عصبی در نواحی مغز از جمله عقده های پایه و قشر مغز می شود. که منجر به مشکلاتی در حرکات ارادی و وضعیت بدنی می شود.
عوارض بیماری هانتینگتون
پس از شروع بیماری هانتینگتون، توانایی های عملکردی فرد به تدریج در طول زمان بدتر می شود. سرعت پیشرفت بیماری و مدت زمان آن متفاوت است. از ظهور بیماری تا مرگ اغلب حدود ۱۰ تا ۳۰ سال است. بیماری هانتینگتون نوجوان معمولاً در عرض ۱۰ سال پس از بروز علائم منجر به مرگ می شود. افسردگی بالینی مرتبط با بیماری هانتینگتون ممکن است خطر خودکشی را افزایش دهد. برخی تحقیقات نشان می دهد که خطر خودکشی بیشتر قبل از تشخیص بیماری و در مراحل میانی بیماری زمانی که فرد شروع به از دست دادن استقلال می کند، رخ می دهد.
در نهایت، یک فرد مبتلا به بیماری هانتینگتون برای تمام فعالیت های زندگی روزمره و مراقبت نیاز به کمک دارد. در اواخر بیماری، او احتمالاً در تخت حبس می شود و نمی تواند صحبت کند. فرد مبتلا به بیماری هانتینگتون به طور کلی قادر به درک زبان و آگاهی از خانواده و دوستان است، اگرچه برخی افراد خانواده را نمی شناسند. علل شایع مرگ عبارتند از:
۱. پنومونی یا سایر عفونت ها
۲. صدمات مربوط به سقوط
۳. عوارض مربوط به ناتوانی در بلع
علائم بیماری هانتینگتون چیست؟
هیچ الگوی مشخصی از علائم وجود ندارد زیرا بیماری هانتینگتون بر روی افراد بصورت متفاوت تأثیر می گذارد. این اثرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشکلات رفتاری
تغییرات رفتاری اغلب اولین علائمی است که در بیماری هانتینگتون ظاهر می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. فقدان عواطف و عدم شناخت نیازهای دیگران در خانواده
۲. نوسانات خلقی
۳. تغییر خلق
۴. پرخاشگری
۵. بی تفاوتی یا افسردگی
۶. مشکل در تمرکز بر بیش از یک کار که باعث تحریک پذیری می شود.
۷. ضعف حافظه کوتاه مدت و از دست دادن تمرکز
۸. مشکل در برقراری ارتباط (بیان و درک)
مشکلات جسمی
بیماری هانتینگتون بر حرکت تأثیر می گذارد و علائم عبارتند از:
۱.حرکات غیر قابل کنترل صورت
۲. حرکات تند و ناهماهنگ اندام ها و بدن
۳. حرکات آرام و سفت و سخت
۴. مشکل در راه رفتن
۵. از دست دادن هماهنگی یا دست و پا چلفتی
۶. تعادل ضعیف
۷. افزایش خطر سقوط
۸. مشکل در بلع
درمان کاردرمانی در هانتینگتون حرکات طبیعی را به منظور افزایش تحرک و استقلال در انجام کارهای روزمره ارتقاء می دهد. کاردرمانی در بیماری هانتینگتون همچنین می تواند به بهبود اعتماد به نفس و احساس سلامتی شما کمک کند.
علائم بیماری هانتینگتون نوجوانان
شروع و پیشرفت بیماری هانتینگتون در افراد جوانتر ممکن است کمی متفاوت از بزرگسالان باشد. مشکلاتی که اغلب در مراحل اولیه بیماری ظاهر می شوند عبارتند از:
تغییرات رفتاری
۱. مشکل در توجه
۲. افت سریع و قابل توجه در عملکرد کلی مدرسه
۳. مشکلات رفتاری
تغییرات فیزیکی
۱. ماهیچه های منقبض و سفت که بر راه رفتن تأثیر می گذارند (به ویژه در کودکان خردسال)
۲. لرزش یا حرکات غیر ارادی خفیف
۳. زمین خوردن مکرر یا دست و پا چلفتی
۴. تشنج
جلوگیری از بیماری هانتینگتون
افرادی که دارای سابقه خانوادگی شناخته شده بیماری هانتینگتون هستند به طور قابل درک نگران هستند که آیا ممکن است ژن هانتینگتون را به فرزندان خود منتقل کنند یا خیر. این افراد ممکن است گزینه های آزمایش ژنتیک و تنظیم خانواده را در نظر بگیرند. ملاقات با یک مشاور ژنتیک می تواند مفید باشد. یک مشاور ژنتیک در مورد خطرات بالقوه نتیجه آزمایش مثبت صحبت خواهد کرد که نشان می دهد والدین به این بیماری مبتلا خواهند شد. همچنین زوج‌ها باید انتخاب‌های بیشتری در مورد داشتن فرزند یا در نظر گرفتن گزینه‌های جایگزین مانند آزمایش قبل از تولد برای ژن یا لقاح آزمایشگاهی با اسپرم یا تخمک اهداکننده داشته باشند.
گزینه دیگر برای زوج ها لقاح آزمایشگاهی و تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی است. در این فرآیند تخمک ها از تخمدان ها خارج شده و با اسپرم پدر در آزمایشگاه بارور می شوند. جنین ها از نظر وجود ژن هانتینگتون آزمایش می شوند و فقط آنهایی که از نظر ژن هانتینگتون منفی هستند در رحم مادر کاشته می شوند.
کاردرمانی برای بیماری هانتینگتون
در مرکز ما می دانیم که شروع بیماری هانتینگتون می تواند ترسناک و استرس زا باشد و افراد را به طور متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد. جستجوی درمان مهم است زیرا کاردرمانی در هانتینگتون می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون مفید باشد. بیماری هانتینگتون پیشرونده است و کاردرمانی در تمام مراحل این بیماری مهم است زیرا تا جایی که ممکن است عملکرد فیزیکی شما را تا حد امکان بهبود می بخشد. کاردرمانی بر روی موارد زیر متمرکز خواهد شد:
۱. افزایش آمادگی قلبی عروقی
۲. افزایش قدرت عضلانی
۳. جلوگیری از کوتاه شدن بافت نرم
۴. بهبود تعادل و هماهنگی
۵. بهبود حرکات ظریف دست
۶. افزایش اعتماد به نفس و احساس خوب بودن
۷. جلوگیری از خطر افتادن
۸. بهبود راه رفتن
۹. بهبود ثبات وضعیتی در نشستن ایستاده و راه رفتن
۱۰. بهبود تنفس
۱۱. افزایش آگاهی از محل قرارگیری اندام های شما در زمان استراحت و در حین فعالیت
متخصصین کاردرمانی ما می‌دانند که بیماری هانتینگتون هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی بر زندگی شما تأثیر می‌گذارد. در طول جلسات درمانی کاردرمانگر های متخصص ما شما را از طریق برنامه ای از تمرینات عملکردی راهنمایی می کنند تا حرکت طبیعی، تعادل و تنفس را ارتقاء داده و از خطر افتادن جلوگیری کنند. متخصصین کاردرمانی در حیطه مغز و اعصاب در مرکز از نزدیک با شما و اطرافیانتان همکاری خواهند کرد تا درمان متناسب با نیازهای شما را ارائه دهند. درمان بر به حداکثر رساندن کیفیت زندگی و استقلال شما متمرکز خواهد بود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. تمریناتی برای افزایش تحرک
۲. تمرینات دست برای حفظ هماهنگی حرکتی ظریف و گرفتن اشیاء
۳. تمریناتی برای بهبود پوسچر و وضعیت بدن برای کمک به حمایت از بدن در هنگام نشستن یا ایستادن
۴. پیش بینی و به حداقل رساندن عوارض ثانویه مانند انقباضات عضلانی، زخم فشاری و عفونت قفسه سینه
۵. فعالیت هایی برای افزایش قدرت عضلانی و طول عضلات. کاردرمان می تواند به سفتی عضلانی که معمولاً در مراحل بعدی ایجاد می شود، کمک کند.
۶. تمرین جابجایی به منظور افزایش آگاهی از وضعیت بدن، آگاهی فضایی و ارتقاء استقلال بیماران انجام‌می شود. آموزش انتقال به خانواده و مراقبان امری مهم است و باید از جلسه کار درمانی به برنامه روزانه گسترش یابد.
۷. درمان آب درمانی برای کمک به شل شدن عضلات انجام شود. تمرین ایستادن و راه رفتن نیز می تواند در آب انجام شود.
۸. ارزیابی محیط خانه و تمرینات برای جلوگیری از خطر افتادن
۹. مشاوره در مورد تهیه وسایل کمکی راه رفتن و وسایل ارتوتیک برای بهبود استقلال
بهترین مرکز کاردرمانی هانتینگتون
کاردرمانگر های با انگیزه ما در مرکز به شما کمک می کنند تا پتانسیل خود را به حداکثر برسانید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید. درمان کاردرمانی در هانتینگتون همچنین اعتماد به نفس و احساس خوب بودن شما را افزایش می دهد. برای رزرو نوبت از طریق شماره های درج شده در سایت با ما تماس حاصل فرمایید.
مقاله های مرتبط