بیش فعالی در دختران: علائم، تشخیص و درمان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در دختران متفاوت از پسران ظاهر می شود بنابراین این مسئله باعث می شود که بیش فعالی در دختران تشخیص داده نشده یا اشتباه تشخیص داده شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) خاطرنشان می‌کند که ۹.۸٪ کودکان ۳ تا ۱۷ ساله در ایالات متحده دارای تشخیص ADHD هستند. این نشان دهنده حدود ۶ میلیون کودک است. پزشکان ADHD را در کودکان پسر بیشتر از کودکان دختر تشخیص می دهند. CDC گزارش می دهد که پزشکان در حدود ۱۳٪ از پسران مبتلا به بیش فعالی را در سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ تشخیص داده اند در حالی که تنها ۶٪ از دختران در مقایسه با پسرها این تشخیص را دریافت کرده اند.

این باعث شده است که بسیاری از مردم به اشتباه فکر کنند که بیش فعالی یک “اختلال پسرانه” است که به ندرت در دختران رخ می دهد. در نتیجه علائم بیش فعالی، بیشتر در دختران نادیده گرفته می شود یا تشخیص داده نمی شود. این مقاله به بررسی علائم، علل و درمان بیش فعالی در زنان جوان می پردازد.

علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی

سه نوع ADHD وجود دارد:

-فقط بی توجه: فرد در توجه کردن مشکل دارد اما تمایلی به ایجاد مزاحمت ندارد.

-بیش فعال و تکانشی: رفتار بیش فعال و تکانشی یک فرد می تواند باعث اختلال شود.

-ترکیبی بی توجه، بیش فعال و تکانشی: فرد همه علائم بالا را دارد.

علائم و نشانه های اصلی بیش فعالی می تواند برای پسران و دختران اعمال شود.

چگونه بیش فعالی در دختران متفاوت است؟

پسران بیشتر از دختران به تشخیص بیش فعالی مبتلا می شوند اما این ممکن است به این دلیل باشد که این بیماری اغلب در دختران متفاوت است. علائم ممکن است کمتر آشکار باشند و ممکن است با کلیشه های رایج مرتبط با بیش فعالی مطابقت نداشته باشند. به طور معمول دختران احتمال بیشتری دارد که شکل کمبود توجه را داشته باشند و کمتر احتمال دارد علائم مخرب را نشان دهند. این علائم اغلب تشخیص بیش فعالی را واضح تر می کند. علائم زیر به احتمال زیاد بر دختران تأثیر می گذارد:

-کمبود توجه: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است به سختی تمرکز کنند. آنها ممکن است نتوانند به اندازه کافی برای انجام یک کار در خانه یا مدرسه تمرکز کنند.

-حواس پرتی: رویدادهای بیرونی یا افکار درونی ممکن است به راحتی حواس فرد را پرت کنند.

-بیش فعالی: برخی از افراد مبتلا به ADHD تمایل دارند در اطراف حرکت کنند، بی قراری کنند یا بیقرار به نظر برسند.

-تکانشگری: دختران ممکن است احساسات شدیدی را تجربه کنند که ممکن است باعث شود نتوانند سرعت خود را کاهش دهند یا به آنچه می گویند فکر کنند.

-نقص‌های اجرایی: مهارت‌های سازمانی ممکن است یک چالش باشد. دختران مبتلا به بیش فعالی ممکن است مهارت های مدیریت زمان ضعیفی داشته باشند و پیروی از دستورالعمل های چند مرحله ای یا تکمیل وظایف برایشان سخت باشد.

چگونگی تغییر علائم بیش فعالی دختران در طول زمان

اکثر دختران حدود ۱۲ سالگی تشخیص بیش فعالی را دریافت می کنند با این حال علائم می تواند در کودکان زیر ۳ سال ظاهر شود. در کودکان کوچکتر، بیش فعالی و تکانشگری از علائم اصلی اختلال بیش فعالی هستند. با این حال با رشد کودک، علائم می توانند تغییر کنند. بی توجهی و تکانشگری شایع ترین علائم در دوران نوجوانی است. با افزایش سن افراد، ممکن است مکانیسم‌های مقابله‌ای را نیز برای بیش فعالی ایجاد کنند. با این حال این مکانیسم های مقابله ای بدون تشخیص و درمان مناسب می تواند منجر به عوارض شود.

عوارض احتمالی بیش فعالی در دخترها

بیش فعالی اغلب در کنار شرایط دیگر رخ می‌دهد از جمله:

-اختلال طیف اوتیسم

-اختلال نافرمانی مقابله ای

-مسائل رفتاری

-اضطراب و افسردگی

-نارساخوانی

–دیس پراکسی

اختلال بیش فعالی تشخیص داده نشده همچنین می تواند منجر به ایجاد استراتژی های مقابله ای ضعیف و سایر عوارض شود که شامل:

-داشتن عزت نفس پایین

-داشتن سطوح بالای استرس

-ایجاد و حفظ روابط دشوار است.

-افزایش خطر اختلالات مصرف مواد

-خطر ابتلا به اختلالات خوردن

علائم هشدار دهنده اولیه

علائم اولیه بیش فعالی در دختران شامل موارد زیر است:

-مشکل در پیگیری تکالیف و ضرب الاجل های مدرسه، حتی اگر تلاش زیادی برای سازماندهی خود انجام دهند.

-به‌رغم تلاش‌ها برای حفظ برنامه، مرتباً دیر می‌آید.

-به نظر می رسد که خیال پردازی می کنند و این باعث از دست دادن اطلاعات در کلاس یا موقعیت های دیگر می شود.

-پریدن از یک موضوع گفتگو به موضوع دیگر بدون هشدار

-به طور مکرر صحبت افراد را هنگام صحبت کردن قطع می کند.

-بی توجهی در مدرسه و خانه

-فراموش کردن آنچه که اخیراً خوانده اند یا آنچه که شخص دیگری گفته است.

عوامل خطر برای بیش فعالی

دلایل دقیق بیش فعالی نامشخص است با این حال تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است یک پیوند ژنتیکی به این بیماری وجود داشته باشد. عوامل دیگری که خطر ابتلا به بیش فعالی را افزایش می دهند عبارتند از:

-مصرف مواد مخدر یا سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری

-تولد زودرس

-قرار گرفتن مادر در معرض سموم محیطی در دوران بارداری

-سموم محیطی

چه زمانی باید با یک متخصص بیش فعالی مشورت کرد؟

اگر والدین یا سایر مراقبان فکر می کنند کودکی مبتلا به بیش فعالی است باید با دکتر متخصص بیش فعالی کودکان مشورت کنند. برخی از پزشکان اطفال آموزش های تخصصی در زمینه رفتار و رشد را دارند و بسیاری از آنها حداقل علاقه خاصی به این حوزه دارند. سایر متخصصان شامل روانپزشکان کودک، روانشناس و کاردرمان می باشد.

درمان بیش فعالی در دختران

دوره‌های درمانی اولیه برای درمان بیش فعالی دخترها شامل درمان توانبخشی، دارو درمانی یا ترکیبی از هر دو است. البته لازم به ذکر است که درمان هر فرد به علائم، سن، شرایط زندگی و سلامت کلی او بستگی دارد.

۱. داروها: هم داروهای محرک و هم داروهای غیرمحرک برای درمان بیش فعالی در دسترس هستند. محرک‌ها می‌توانند در کاهش علائم در ۷۰ تا ۸۰٪ موارد مؤثر باشند. داروهای رایج برای بیش فعالی عبارتند از:

آدرال (آمفتامین و دکستروآمفتامین)
ویوانس (لیسدگزامفتامین)
کنسرتا (متیل فنیدات)

۲. درمان توانبخشی: درمان توانبخشی می تواند به فرد کمک کند تا وضعیت خود را بهتر درک کند و در نهایت آن را مدیریت کند. همچنین می تواند روش مهمی برای کمک به والدین و مراقبان کودک باشد. انواع مختلف درمان توانبخشی برای بیش فعالی عبارتند از:

کاردرمانی
اتاق تاریک
اتاق شنیداری
درمان شناختی رفتاری (CBT)
آموزش مهارت های اجتماعی
رفتار درمانی
بازی درمانی
خانواده درمانی
ماساژ درمانی

۳. سایر نکات درمانی: برخی از پیشنهادات کلی برای والدین و سایر مراقبان برای تشویق کودکان به مدیریت بیش فعالی عبارتند از:

-تشویق آنها به ورزش یا انجام یک ورزش گروهی

-فراهم کردن فرصت های منظم برای گذراندن وقت در فضای باز و در طبیعت

-درباره تغذیه و نحوه تأثیر عادات غذایی بر علائم بیش فعالی بیشتر بدانید.

-تشویق به استراحت و خواب

-ایجاد روال های ساده و قابل پیش بینی برای وعده های غذایی، تکالیف، بازی و رختخواب

-قدردانی و پاداش دادن به دستاوردهای کوچک

-بررسی گزینه های درمانی حرفه ای

-خواندن تحقیق، کتاب یا مقاله مرتبط

-یافتن رفتار درمانی گروهی مناسب

-پشتیبانی از مدیریت زمان با تنظیم ساعت زنگ دار برای زمان فعالیت ها و ضرب الاجل ها

وقتی کودک وارد دوره نوجوانی می شود و مستقل تر می شود، ممکن است برای کمک به تنظیم رفتار خود به حمایت نیاز داشته باشد. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

-درک و پذیرش چالش های او به جای قضاوت و سرزنش

-شناسایی منابع استرس در زندگی روزمره و ایجاد تغییرات برای کاهش سطوح استرس

-برنامه او را تا حد امکان ساده کنید.

-یاد بگیرید که به طور وضوح از خانواده و دوستان کمک بخواهید.

-ایجاد عادات سالم مراقبت از خود مانند پختن وعده های غذایی مغذی

-رفتن به رختخواب در یک ساعت مشخص برای اطمینان از اینکه زمان کافی برای خواب وجود دارد.

-تمرکز بر چیزها و فعالیت هایی که دوست دارد و اولویت بندی آن چیزها

-والدین، مراقبان و سایر افراد در شبکه حمایتی یک فرد باید بدانند که خطرات مصرف مواد، اقدامات تکانشی و بارداری در نوجوانان مبتلا به بیش فعالی زیاد است. ارائه حمایت عاطفی و آموزشی اضافی در مورد این مسائل ممکن است ضروری باشد.