کودکان با تماشای صفحه نمایش و دستگاه های دیجیتال مانند تلویزیون، تلفن همراه و تبلت که براحتی در دسترس هستند، غرق می شوند. برای والدین این وسایل می توانند حواس پرتی سریعی را برای کودک بی حوصله یا ناراحت ایجاد کنند. آنها همچنین می توانند نجات دهنده ای برای جلوگیری از فروپاشی عمومی کودک باشند. اما در تمام این مدت، زمان تماشای صفحه نمایش زیاد می شود و می تواند بر رشد گفتاری و زبانی کودک شما تأثیر بگذارد.
کودکان چقدر وقتشان را روی تماشای صفحه نمایش می گذارند؟
بر اساس مرکز ملی تحقیقات سلامت، کودکان خردسال کمتر از ۲ سال به طور متوسط هر روز دو ساعت را صرف نشستن مقابل صفحه نمایش می کنند. این تعداد با بزرگتر شدن کودکان به شدت افزایش می یابد به طوری که کودکان ۸ تا ۱۲ ساله به طور متوسط ۶ ساعت از صفحه نمایش استفاده می کنند. نوجوانان تا نه ساعت در روز وقت می گذارند. این پدیده زمان صفحه نمایش با تعداد بیشتری از کودکان در معرض خطر تاخیر گفتار و زبان همزمان است. به هر حال هر ساعتی که با استفاده از صفحه نمایش سپری می شود زمان کمتری برای تعامل رو در رو، خواندن، بازی یا معاشرت با همسالان است. ممکن است در مورد استفاده دیجیتال فرزندتان سؤالاتی داشته باشید. چگونه بر توسعه ارتباطات آنها تأثیر می گذارد؟ آیا تمام مدت زمان صفحه نمایش بد است؟ چقدر زیاد است؟
تفاوت بین زمان نمایش فعال و غیرفعال
تمام مدت زمان تماشای صفحه نمایش تأثیر منفی بر مغز کودکان ندارد. مهم است که بین زمان صفحه نمایش فعال و غیرفعال تمایز قائل شوید. زمان صفحه نمایش غیرفعال به عنوان محتوای مصرف کننده «منفعلانه» با تعامل یا تعامل کم تعریف می شود. قرار دادن فرزندتان در مقابل تلویزیون یک مثال رایج است. اغلب هیچ خلاقیت یا تفکر شناختی در کار نیست و کودکان تشویق نمی شوند که از نظر فیزیکی یا ذهنی با آنچه نشان داده می شود درگیر شوند. به عبارت دیگر این نوع زمان نمایش تا حد زیادی بی تحرک است.
از سوی دیگر زمان فعال با صفحه نمایش، بخش سالم یک رژیم متعادل برای تماشای صفحه است. این کودک شما را تشویق به تعامل و درگیر ماندن می کند و ذهن و خلاقیت او را تحریک می کند. برخی از برنامه‌های آموزشی که شامل ارتباط دوطرفه یا تمرین زبان هستند، نمونه‌های شگفت‌انگیزی از زمان فعال بودن صفحه نمایش هستند. چت ویدیویی با اعضای خانواده نیز همینطور است.
گفتاردرمانی ارائه شده به صورت آنلاین نمونه عالی دیگری است. با گفتاردرمانی آنلاین، کودکان به طور فعال درگیر مشارکت هستند و رو در رو با گفتار درمانگر خود می نشینند تا مهارت های گفتار و زبان را تمرین کنند.
چگونه زمان غیرفعال صفحه نمایش بر رشد زبان کودک تأثیر می گذارد؟
در حالی که فناوری با سرعت سرسام آوری در حال نوآوری است، روشی که کودکان برای برقراری ارتباط یاد می گیرند یکسان است. رشد اساسی زبان و مهارت های گفتاری از طریق گوش دادن، تقلید و تعامل با اطرافیان به کودکان می رسد. چند سال اول زندگی کودک بسیار مهم است. زمانی است که مغز آنها به سرعت در حال رشد است، و زمانی است که کودک شما بیشتر پذیرای یادگیری زبان است. مهارت‌های ارتباطی که اکنون توسعه می‌دهند، برای تمام عمر با آنها همراه خواهد بود.
متأسفانه هر چه کودک شما زمان بیشتری را صرف نشستن غیرفعال در مقابل صفحه نمایش کند، زمان کمتری را صرف تعامل با دنیای اطراف خود می کند. به قدم زدن در اطراف محله فکر کنید. اگر فرزندتان در کالسکه است و نمایش مورد علاقه خود را روی رایانه لوحی تماشا می کند، فرصتی برای تعامل با شما، پرسیدن سؤال، اشاره به اشیا، یادگیری لغات جدید واژگان و موارد دیگر را از دست می دهد.
اثرات منفی استفاده از صفحه نمایش غیرفعال بر رشد زبان توسط محققان به خوبی ثبت شده است.
یک مطالعه تأثیرات قرار گرفتن در معرض رسانه را بر بیش از ۱۰۰۰ کودک خردسال کمتر از ۲ سال بررسی کرد. آنها ارتباط قوی بین مصرف رسانه و توسعه زبان پیدا کردند. هر چه کودکان خردسال ویدیوهای بیشتری تماشا کنند، کلمات کمتری می‌دانند یا می‌گویند. در واقع، به ازای هر ساعت اضافی ویدیویی که کودکان خردسال تماشا می‌کردند، به‌طور متوسط شش تا هشت کلمه کمتر می‌گفتند که در طول زمان جمع می‌شود.
این مطالعه اثرات مخرب خاصی از زمان غیرفعال صفحه نمایش را نشان داد. محققان دریافتند قبل از اولین تولد کودک، کسانی که بیش از دو ساعت در روز تلویزیون تماشا می‌کنند، شش برابر بیشتر در معرض تاخیر زبانی قرار دارند.
و در نهایت این مطالعه نشان داد که هر چه کودکان زمان بیشتری را صرف استفاده از صفحه نمایش های دستی مانند تبلت، تلفن همراه و بازی های الکترونیکی کنند، احتمال تاخیر در گفتار در آنها بیشتر است. به طور خاص هر ۳۰ دقیقه اضافی که توسط این دستگاه‌ها مصرف می‌شود منجر به افزایش ۴۹ درصدی احتمال تاخیر در رشد گفتار می‌شود.
زمان غیرفعال صفحه نمایش علاوه بر تأثیر بر ارتباطات کودک، می تواند بر سلامت روانی و رفاه اجتماعی آنها نیز تأثیر بگذارد. مطالعه‌ای از دانشگاه میشیگان عادات نمایشگر کودکان ۴ تا ۱۱ ساله را تجزیه و تحلیل کرد، آنها دریافتند که نحوه استفاده کودکان از این وسایل، نه مدت زمانی که صرف آنها می‌کنند، قوی‌ترین همبستگی را با مشکلات عاطفی و اجتماعی دارد.
توصیه های زمان نمایش برای کودکان در سنین مختلف
در حالی که مدیریت زمان صفحه نمایش ممکن است مسئولیت دیگری در چک لیست فرزندپروری به نظر برسد، اما برای رشد کودک شما بسیار مهم است. مطمئناً نمی توانید صفحه نمایش ها را به طور کامل از زندگی فرزندتان حذف کنید. در پایان روز، اعتدال مهمترین چیز است. آکادمی اطفال آمریکا توصیه‌های مفیدی درباره زمان و نحوه استفاده از صفحه نمایش با فرزندتان ارائه می‌کند.
-۱۸ ماه و کمتر: سعی کنید کلاً از تماشای صفحه نمایش خودداری کنید. تنها استثنا چت ویدیویی با خانواده است، تا زمانی که فرزند شما با یک بزرگسال همراه باشد.
-۱۸ تا ۲۴ ماهگی: در این سن می‌توانید کودک خردسال خود را با برخی رسانه‌های دیجیتال آشنا کنید. با این حال نه تنها محدود کردن استفاده از آنها مهم است، بلکه انتخاب برنامه‌نویسی آموزشی با کیفیت بالا نیز مهم است. این برنامه ها را با فرزندتان تماشا کنید تا بتوانید آنچه را که روی صفحه نمایش است توضیح دهید و در سراسر آن سوالات محرک بپرسید.
-۲ تا ۵ سالگی: حذف کامل همه رسانه ها واقع بینانه نیست. در طول این مرحله کلیدی رشد، آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند زمان غیرآموزشی صفحه نمایش را به تقریباً یک ساعت در روز و سه ساعت در تعطیلات آخر هفته محدود کنید. دوباره سعی کنید در کنار فرزندتان تلویزیون تماشا کنید یا بازی های آنلاین انجام دهید. به این ترتیب می توانید به فرزندتان کمک کنید آنچه را که روی صفحه نمایش است به دنیای واقعی متصل کند.
-۶ سال به بالا: به محدود کردن عادات رسانه ای فرزندتان ادامه دهید و عادات سالم را تشویق کنید. به طور فعال بر استفاده از آنها نظارت کنید تا مطمئن شوید که در کار مدرسه، خواب یا سایر فعالیت های بدنی ضروری برای تربیت یک بچه سالم تداخلی ایجاد نمی کند.
به کودک خود کمک کنید تا عادات صفحه نمایش سالمی داشته باشد.
صرف نظر از سن فرزندتان، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای تشویق عادات مثبت صفحه نمایش انجام دهید. برای شروع استفاده از اینها با خانواده هرگز زود (یا دیر) نیست.
-هنگام صرف غذا، گردش های خانوادگی و ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از خواب، صفحه نمایش را خاموش کنید.
-با برنامه‌هایی که فرزندتان تماشا می‌کند یا بازی‌هایی که انجام می‌دهد آشنا شوید. مطمئن شوید که این موارد برای سن مناسب هستند و به کنترل‌های والدین روی دستگاه‌هایتان فکر کنید.
-سعی کنید از صفحه نمایش برای آرام کردن رفتار بد استفاده نکنید. در حالی که این اغلب می تواند سریع ترین راه حل برای جلوگیری از عصبانیت باشد، می تواند به سرعت به یک عادت تبدیل شود. اگر کودک شما هر بار که گریه می کند شروع به “انتظار” زمان نمایشگر کند، ترک این عادت سخت خواهد بود.
-تمام مدت زمان صفحه نمایش را تا حد امکان جذاب کنید. همانطور که گفته شد، سعی کنید به جای اینکه کودکتان را جلوی تلویزیون یا تبلت بچسبانید و از آنجا دور شوید، به تماشای رسانه ها بپردازید. در مورد آنچه آنها روی صفحه می بینند صحبت کنید، سؤال بپرسید و بین شخصیت ها یا رویدادهای روی صفحه و زندگی واقعی فرزندتان ارتباط معناداری برقرار کنید.
-نمونه های خوبی را با مصرف رسانه ای خودتان رقم بزنید. اگر مستعد پیمایش بی‌پایان در رسانه‌های اجتماعی هستید (یکی از رایج‌ترین نمونه‌های نمایش زمان غیرفعال)، هنگام تعامل با فرزندتان، تلفن خود را کنار بگذارید.
اگر فرزند شما قبلاً به نمایشگرها معتاد شده باشد چه؟
اتفاق می افتد و به محض شکل گیری عادات، شکستن آنها دشوار است. اگرچه غیرمنطقی است که فکر کنید می توانید اعتیاد را یک شبه متوقف کنید، چند نکته و ترفند وجود دارد که می تواند کمک کند. اول از همه تعیین برخی قوانین اساسی مهم است. می‌توانید حداکثر تعداد دقیقه یا ساعت‌هایی را که آنها می‌توانند هر روز در مقابل یک صفحه سپری کنند، تنظیم کنید. یا زمانی از روز را انتخاب کنید که استفاده از صفحه نمایش مجاز است (مانند یک ساعت قبل از وقت شام، سپس صفحه نمایش خاموش می شود).
اگر فرزند شما به اندازه کافی بزرگ است که بفهمد، مطمئن شوید که به وضوح توضیح دهید که چرا زمان نمایش را محدود می کنید. اگر فرزندتان کارهایش را انجام می‌دهد، تکالیفش را کامل می‌کند یا زمانی را به بازی بیرون می‌گذراند، می‌توان از تماشای صفحه به عنوان جایزه استفاده کرد. آنچه مهم‌تر این است که سعی کنید فعالیت‌هایی را پیدا کنید که فرزندتان دوست دارد جایگزین مصرف رسانه‌ای او شود. این ممکن است با کمی آزمون و خطا طول بکشد، اما برخی از ایده ها عبارتند از:
-بازی در بیرون یا در پارک
-خواندن کتاب‌های مورد علاقه‌شان
-آواز خواندن یا شعرهای مهد کودک
-کار بر روی یک پروژه صنایع دستی مانند عروسک های جورابی یا مدل سازی گل رس
-بازی با اسباب بازی ها یا بازی های رومیزی
-آشپزی با هم
-رفتن به قرارهای بازی با دوستان خود
مقاله های مرتبط
علائم هشدار دهنده تأخیر تکاملی
تأخیرهای رشدی در کودکان ۳ تا ۵ سال
گفتاردرمانی برای لکنت زبان کودکان
گفتاردرمانی در بیش فعالی کودکان
بهترین دکتر تاخیر گفتاری کودکان
شایع ترین علت تاخیر رشد در کودکان
چرا کودک ۴ ساله من صحبت نمی کند؟
تاثیر مشکلات گفتاری کودکان در نارساخوانی
حرف نزدن کودک تا چه سنی طبیعی است؟
بایدها و نبایدهای تمرین گفتار درمانی در خانه
چه زمانی باید نگران حرف نزدن کودک باشیم؟
آیا می توانم گفتاردرمانی را در منزل انجام دهم؟
چه زمانی کودکان از توانبخشی فشرده سود می برند؟
نکاتی برای موفقیت کودکان با تاخیر گفتاری در مدرسه
اگر کودک ۲ یا ۳ ساله شما صحبت نمی کند چه باید کرد؟