سکته مغزی می تواند بر بسیاری از عملکردها از جمله توانایی گرفتن و رها کردن اشیاء با دست تأثیر بگذارد. تمرین فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی پس از سکته مغزی می‌تواند به رشد مهارت‌های حرکتی ظریف کمک کند، که اغلب جزو آخرین عملکردهایی هستند که پس از سکته بازمی‌گردند. بازیابی عملکرد موثر دست برای انجام فعالیت های روزمره زندگی، مانند نظافت و تغذیه خود ضروری است. انجام مکرر تمرینات و فعالیت‌هایی که شامل استفاده از عملکردهای آسیب‌دیده دست می‌شود، می‌تواند به بازماندگان سکته مغزی کمک کند تا با تحریک نوروپلاستیسیته یا سیم‌کشی انطباقی مغز بهبود یابند.
برای کمک به این امر، مقاله زیر شامل برخی از بهترین فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی برای بهبود سکته است. یک طرح کلی از اینکه چگونه سکته مغزی می‌تواند بر عملکرد دست تأثیر بگذارد و چگونه فعالیت‌های گرفتن و رها کردن می‌تواند باعث تحریک بهبودی شود نیز گنجانده شده است.
سکته مغزی چگونه می تواند بر عملکرد دست تأثیر بگذارد؟
سکته مغزی زمانی اتفاق می افتد که خون رسانی به مغز مختل می شود و مناطق آسیب دیده مغز از اکسیژن و سایر مواد مغذی ضروری محروم می شوند. این منجر به آسیب به مغز می شود که به نوبه خود ممکن است بر عملکردهای کنترل شده توسط مناطقی از مغز که تحت تأثیر قرار گرفته اند تأثیر بگذارد.
هنگامی که سکته مغزی در ناحیه‌ای از مغز که مسئول عملکردهای دست است مانند قشر حرکتی اولیه یا عقده‌های قاعده‌ای رخ می‌دهد، افراد ممکن است در استفاده مؤثر از دست‌های خود دچار مشکل شوند. بازماندگان سکته مغزی اغلب تنها در یک دست به جای هر دو دست و معمولاً در سمت مخالف محل وقوع سکته دچار نقص می شوند. این به این دلیل است که هر طرف مغز عملکردهای حرکتی را عمدتاً در سمت مخالف بدن کنترل می کند. شرایط ثانویه مختلفی از سکته مغزی وجود دارد که ممکن است بر توانایی استفاده مؤثر از دست ها تأثیر بگذارد از جمله می توان به همی پلژی، لرزش و آتاکسی اشاره کرد. این شرایط ممکن است بر تعدادی از عملکردهای دست تأثیر بگذارد از جمله:
-قدرت دست
-حواس
-هماهنگی حرکتی خوب
-دقت، درستی
-حرکات مجزای انگشتان و آپوزیشن شست
-دستکاری اشیاء
-توانایی گرفتن و رها کردن
بسته به اینکه کدام عملکرد دست بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد، بهترین تمرینات و فعالیت ها برای ریکاوری ممکن است متفاوت باشد. با این حال لیست زیر از فعالیت های چنگ زدن و رهاسازی برای بهبود سکته مغزی، یک نقطه شروع عالی است. برای توصیه های فردی بیشتر برای بازیابی عملکرد دست، درخواست ارجاع به یک متخصص کاردرمانی را در نظر بگیرید.
بهترین فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی برای بهبود سکته مغزی
همانطور که هر سکته مغزی منحصر به فرد است، هر فرد نیز اثرات متفاوتی از سکته و شدت اختلال را تجربه می کند. فهرست زیر از فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی برای سکته مغزی به‌صورت آزادانه به‌عنوان پیشرفتی از فعالیت‌های ساده به فعالیت‌های چالش‌برانگیزتر تنظیم شده است. همانطور که عملکردهای دست شروع به بهبود می کنند، تمرین فعالیت های پیشرفته تر در این لیست می تواند باعث بهبود مداوم شود.
در حالی که همه اینها فعالیت‌های عالی هستند، بازماندگان باید روی تمرین کارهایی تمرکز کنند که انجام آنها دشوار است اما انجام آن غیرممکن است تا بهبودی را تقویت کند. یکی از راه‌های یافتن این «چالش درست» این است که از ابتدای این فهرست شروع کنید و به تدریج پیشرفت کنید تا زمانی که فعالیت‌ها به طور مناسب دشوار به نظر برسند. گزینه هایی برای تغییر سختی هر فعالیت نیز گنجانده شده است تا به بازماندگان اجازه دهد بهترین تمرینات را برای سطح مهارت خاص خود بیابند. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا برخی از بهترین فعالیت های گرفتن و رهاسازی برای بهبود سکته مغزی آورده شده است:
۱. گرفتن فنجان
تمرین گرفتن و رها کردن فنجان ها برای کسانی که پس از سکته تحرک دستشان محدود است، راهی عالی برای بهبود گرفتن است. از آنجایی که یک فنجان یک جسم نسبتاً بزرگ و سبک وزن است، این فعالیت نقطه شروع خوبی برای بازیابی توانایی گرفتن اشیاء است. گرفتن فنجان های بزرگتر نسبت به فنجان های کوچکتر راحت تر است. برای کسانی که به دنبال چالش هستند، فنجان ها یا قوطی های غذا را از پیشخوان به یک کمد بالای سر منتقل کنید.
۲. راه رفتن انگشتان دست روی حوله
یک دست باز را در پایین یک حوله باز شده روی میز قرار دهید. سپس به آرامی شروع به فشار دادن انگشتان کنید تا بیشتر حوله را در دست مانور دهید. حوله را با دراز کردن انگشتان باز کنید و آن را به حالت صاف برگردانید. این فعالیت را می توان با حرکت انگشتان به طور همزمان، شبیه به مشت کردن تکمیل کرد. از طرف دیگر کسانی که به دنبال افزایش سختی هستند، می توانند روی «راه رفتن» انگشتان خود روی حوله کار کنند و هر بار یک انگشت را حرکت دهند.
۳. چیدن اقلام با انبر
مجموعه ای از اقلام با اندازه ها و بافت های مختلف را بچینید. سپس سعی کنید هر مورد را با یک جفت انبر بردارید و آنها را در یک ردیف از کوچک به بزرگ بچینید. فنر در انبر مقداری مقاومت ایجاد می کند و ماهیچه های انگشتان و دست را تقویت می کند. علاوه بر این، این فعالیت به توسعه هماهنگی دست و چشم کمک می کند. اگر چیدن اقلام کوچکتر دشوار است، در ابتدا بر روی چیدن اقلام بزرگتر تمرکز کنید، زیرا اینها آسان تر هستند. بازماندگانی که به دنبال چالش هستند می‌توانند از گیره‌های لباس برای برداشتن اقلام کوچک مانند توپ‌های پنبه‌ای استفاده کنند که به طور متناوب از انگشتان دست همراه با انگشت شست برای نیشگون گرفتن استفاده می‌شود.
۴. مرتب کردن آب نبات ها
یک کیسه آب نبات رنگارنگ پیدا کنید. هر تکه آب نبات را بردارید تا آنها را بر اساس رنگ مرتب کنید یا آنها را در یک الگو بچینید. این می تواند هم مهارت های حرکتی ظریف و هم توانایی های شناختی را بهبود بخشد. برداشتن تکه های بزرگتر آب نبات آسان تر خواهد بود. بنابراین بازماندگان باید این نوع آب نبات ها را شروع کنند و با بهبود مهارت های چنگ زدن به تکه های کوچکتر آب نبات تبدیل شوند. برای چالش بیشتر به جای برداشتن هر آب نبات به صورت جداگانه، یک مشت کوچک آب نبات در دست بگیرید، سپس آنها را یکی یکی با انگشت شست و اشاره دستکاری کنید تا پایین بیاند.
۵. حروف الفبای آهنربایی
مجموعه ای از آهنرباهای الفبا را تهیه کنید و املای کلمات و ایجاد جملات را در یخچال تمرین کنید. جاذبه بین آهنربا و سطح یخچال، بازماندگان را مجبور می‌کند که هنگام بیرون کشیدن آن، آن را با قدرت بیشتری در دست بگیرند. این فعالیت همچنین می‌تواند به توسعه هماهنگی چشم و دست از طریق تمرین فاصله‌گذاری دقیق و قرار دادن حروف کمک کند. اگر گرفتن آهنرباهای الفبا بسیار چالش برانگیز است از گیره های تراشه مغناطیسی استفاده کنید. برای چالش بیشتر تعادل، تمرین کنید که آهنرباها را تا حد امکان پایین بگذارید.
۶. نخ و مهره
بر خلاف سایر فعالیت‌ها، مهره‌ها به هر دو دست نیاز دارند تا با هم کار کنند، مهارتی که به آن هماهنگی دو طرفه می‌گویند. با استفاده از دست آسیب دیده، یک مهره را در یک زمان بردارید تا آن را روی یک نخ یا داخل میله قرار دهید. مهره را تا انتهای رشته بکشید، با استفاده از هر دو دست اطمینان حاصل کنید که در انتهای نخ قرار دارد. اگر برداشتن اشیاء ریز هنوز دشوار است، با مهره های بزرگتر شروع کنید و سپس به سمت مهره های کوچکتر بروید. برای به چالش کشیدن مهارت‌های شناختی فرد علاوه بر توانایی‌های حرکتی ظریف، هنگام اضافه کردن مهره‌ها به رشته، از الگوی خاصی استفاده کنید.
۷. خمیر درمانی
خمیر درمانی یک محصول دست درمانی بسیار همه کاره است. بازماندگان می توانند آن را به هر شکلی درآورند و بین انگشتان یا کل دست فشار دهند. برخی حتی ترجیح می دهند اشیای کوچک مانند مهره را در خمیر قرار دهند. این کار بازماندگان را تشویق می‌کند که هم هنگام پنهان کردن اشیاء درون خمیر و هم هنگام برداشتن آنها، روی خمیر کار کنند. خمیر درمانی در انواع مقاومت های مختلف وجود دارد تا به بازماندگان کمک کند تا مهارت های چنگ زدن خود را در هر سطح بهبودی بهبود بخشند. حتما خمیر درمانی را از مبلمان و فرش دور نگه دارید، زیرا برداشتن آن بسیار سخت است.
چگونه فعالیت‌های گرفتن و رها کردن می‌توانند باعث بهبودی دست شوند؟
اگرچه دست ممکن است تحت تأثیر سکته قرار بگیرند، اما علت اصلی محدودیت عملکرد دست در واقع آسیب مغزی است که در طول سکته مغزی ایجاد می‌شود. بنابراین پرداختن به این آسیب برای بازیابی بهینه ضروری است. یکی از بهترین راه‌ها برای انجام این کار، ترویج نوروپلاستیسیته یا توانایی مغز برای سازگاری و سیم‌کشی مجدد است. این به نواحی سالم مغز اجازه می دهد تا کنترل عملکردهای تنظیم شده توسط مناطق آسیب دیده مغز در طول سکته را به عهده بگیرند.
نوروپلاستیسیته با تکرار مکرر و مداوم تمرینات و فعالیت هایی که شامل عملکردهای آسیب دیده است تحریک می شود. بنابراین تمرین مداوم فعالیت‌های گفتنر و رهاسازی برای بهبود سکته مغزی می‌تواند به ایجاد و تقویت مسیرهای عصبی جدید و موجود در مغز کمک کند و کنترل مهارت‌های گرفتن و رهاسازی را به مناطق سالم مغز تغییر دهد. این منجر به بهبود عملکرد کلی در توانایی گرفتن و رهاسازی می شود.
فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی برای بازیابی سکته مغزی ذکر شده در این مقاله به دلیل جذاب‌تر بودن آنها نسبت به تمرینات حرکتی انتخاب شده‌اند، بنابراین ممکن است بیشتر تمرین شوند. یافتن فعالیت‌های جذاب و انگیزشی می‌تواند دشوار باشد اما راهی عالی برای تشویق بازماندگان به انجام وظایف تکراری لازم برای ارتقای بهبود است.
درک فعالیت‌های گرفتن و رهاسازی برای بازیابی سکته مغزی
پس از سکته مغزی، بسیاری از بازماندگان تغییراتی را در عملکرد دست تجربه می کنند. اگرچه این عملکردها اغلب جزء آخرین عملکردهایی هستند که بازیابی می شوند، توانایی استفاده موثر از دست برای بسیاری از فعالیت های روزانه ضروری است. بنابراین بسیاری از بازماندگان به دنبال یافتن تکنیک‌های مؤثر برای بازیابی توانایی استفاده از دست های عملکردی خود هستند.
تمرین فعالیت‌های گرفتن و رها کردن برای بهبود سکته مغزی مانند نمونه‌های ذکر شده در این مقاله، یک راه عالی برای بازیابی عملکرد دست است. تمرین مداوم و تکراری می تواند سیم کشی مجدد تطبیقی را در مغز تحریک کند و منجر به تغییرات عملکردی پایدار شود.
بازماندگان مبتلا به اختلال در عملکرد دست باید در نظر داشته باشند که فعالیت های چنگ زدن و رهاسازی را که در بالا ذکر شد برای ارتقاء بهبودی امتحان کنند، حتی اگر سکته آنها سال ها پیش باشد. برای توصیه های فردی تر و کشف راه های بیشتر برای بهبود عملکرد دست پس از سکته با مرکز تخصصی درمان سکته مغزی مشورت کنید.
مقاله های مرتبط