درخواست کمک برای دستیابی به نقاط عطف رشد مانند غلت زدن، نشستن، سینه خیز رفتن و راه رفتن برخی از متداول ترین سوالاتی است که ما به عنوان کاردرمانگر کودکان می شنویم.

یکی از رایج ترین درخواست های والدین این است که چگونه راه رفتن مستقل را به کودک آموزش دهیم. هنگامی که جشن تولد یک سالگی کودک می گذرد، برخی  از سوال های اقوام و آشنایان مانند «او هنوز راه نمی رود؟» یا «آیا اولین قدم هایش را برداشته است؟»

برخی از کودکان ممکن است در تسلط بر توانایی های خود مشکل داشته باشند. آنها ممکن است با مهارت های حرکتی ظریف یا درشت، پردازش حسی، توانایی های شناختی و تحصیلی و غیره مشکل داشته باشند.

بسیاری از ما والدین شاهد عادت های کنجکاوی فرزندانمان در لیسیدن اشیایی بوده ایم. این باعث می شود که ما سوال کنیم، “چرا کودک خردسال من همه چیز را می لیسد؟” احساس نگرانی در مورد این رفتار قابل درک است، اما نگران نباشید.

شما برای تشخیص و درمان مشکلات ارتباطی و گفتاری فرزندتان دست به کار شده اید و شروع به مراجعه به یک متخصص گفتار درمانی کرده اید. اولین سوالی که از متخصص خود می پرسید این است که گفتاردرمانی فرزند من چقدر طول می کشد؟

آیا شما والدین یا معلم دانش آموزانی هستید که تفاوت های یادگیری دارند؟ کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلال روخوانی، اختلال دیکته و سایر اختلالات نسبت به همسالان عادی خود در یادگیری دروس تحصیلی چالش های بیشتری را تجربه می کنند.

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً چالش‌هایی را در رشد اجتماعی خود تجربه می‌کنند که شامل مشکلاتی در رشد مهارت‌های بازی، برقراری ارتباط با دیگران یا بیان احساسات، نیازها و ایده‌های خود به روش‌های مرسوم می باشد.

آماده کردن فرزندتان برای موقعیت‌های ناآشنا و جدید می‌تواند مهیج و دلهره‌آور باشد. این امر به ویژه در مورد کودکی که دارای اختلال طیف اوتیسم است یا با مشکلات حسی دست و پنجه نرم می کند صادق است.

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در موقعیت‌های حسی، چالش‌های رفتاری خاصی داشته باشند. برای برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است این موقعیت ها شامل احساس تنفر و بیزاری از بغل شدن توسط دیگران باشد.

دلایل بی شماری وجود دارد که چرا ممکن است فردی دچار لرزش دست شود. شرایط سلامت مانند بیماری پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس، پرکاری تیروئید، هیپوگلیسمی و حتی استرس و اضطراب همگی می‌ توانند منجر به لرزش دست شوند.

تمرین‌های خاصی که در گفتار درمانی نوک زبانی استفاده می‌شود می‌تواند به اصلاح زودهنگام این اختلال کمک کند. همچنین تمرین تکنیک های خانگی به عنوان پشتیبانی می تواند برای اصلاح نوک زبانی حرف زدن مفید باشد.

نوک زبانی حرف زدن (لیسپ) یک اختلال گفتاری است و اغلب باعث می شود که فرد در تولید صداهای «س» و «ز» دچار مشکل شود، افرادیکه بصورت نوک زبانی حرف می زنند این صداها را با صدای «ث» جایگزین کند.