درخواست کمک برای دستیابی به نقاط عطف رشد مانند غلت زدن، نشستن، سینه خیز رفتن و راه رفتن برخی از متداول ترین سوالاتی است که ما به عنوان کاردرمانگر کودکان می شنویم. بیایید با برخی از اصول اولیه شروع کنیم. استاندارد طلایی برای بسیاری از خانواده ها این است که بچه تا اولین تولد خود راه برود. میلیون ها بار به ما گفته شده است که نقطه عطف معمولی برای راه رفتن مستقل ۱۲ ماهگی است، اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که همیشه اینطور نیست و اینکه چه کاری می توانید برای کمک به کودک خود برای راه رفتن مستقل انجام دهید.
من کودکانی با تاخیر حرکتی داشتم که از ۱۰ ماهگی تا ۲۴ ماهگی راه رفتن را با من یاد می گیرند. البته ناگفته نماند که اگر فرزند شما به بیماری دیگری مانند فلج مغزی، سندرم داون، اوتیسم یا تاخیر تکاملی مبتلا باشد، این اعداد می توانند بسیار متفاوت باشند. برای یک کودک در حال رشد، من متوجه شدم که هر چیزی بین ۱۱ تا ۱۶ ماهگی بسیار معمولی است. با این حال ما معمولا برای کودکان نارس روند رشد تکاملی را بصورت زیر تنظیم می کنیم. اگر کودکی در ۳۶ هفتگی (۴ هفته زودتر) به دنیا بیاید، انتظار نداریم که در سطح سنی خود عمل کند، انتظار داریم که در سطح سنی خود منهای ۴ هفته عملکرد داشته باشد.
بیایید با کسانی شروع کنیم که زودتر راه می افتند.
اغلب به این به عنوان یک دستاورد شگفت انگیز نگاه می شود، بله! واقعا هست! با این حال، وقتی کودکان زمان کافی را برای چهار دست و پا رفتن روی دست‌ها و زانوها صرف نمی‌کنند، زمان ارزشمندی را که صرف تقویت تنه، بازوها و پاهای خود می‌کنند از دست می‌دهند. آنها زمان صرف شده برای کار روی هماهنگی را کاهش داده اند، زیرا حرکت همزمان دست و پای مخالف و رسیدن به اشیاء، به ایجاد مهارت های حرکتی کمک می کند. کودکانی که زود راه می افتند معمولا زمان کمتری را برای گشت و گذار در کنار مبلمان می گذرانند (طرفی که در کنار میزها و کاناپه ها می بینید، زمانی که بچه ها برای اولین بار تعادل را یاد می گیرند). این بدان معنی است که داخل و خارج ران آنها قوی نیست و در صورت افتادن ممکن است در حفظ تعادل خود دچار مشکل شوند.
کودکانی که دیرتر راه می افتند؟
این کودکان می توانند کودکان مختلفی باشند. برخی از بچه ها نسبت به همتایان خود محتاط تر هستند. من اغلب متوجه می شوم که این بچه ها دوست دارند واقعاً روی راه رفتن کار کنند تا قبل از شروع حرکت جدید راحت باشند. این بچه ها اغلب از گرفتن دست یک بزرگسال به دویدن کامل در یک چشم بر هم زدن می روند! گاهی اوقات بچه‌هایی که کمی دیرتر راه می‌روند، اندکی در تنه‌شان ضعیف‌تر هستند و قدرت حفظ تعادل خود را ندارند.
نکات امتحان شده و آزمایش شده برای تاخیر حرکتی!
۱. اگر فرزندتان پشت یک کاناپه یا میز قهوه‌خوری می‌ایستد، اما قدمی از آن دور نمی‌شود…
میز قهوه و کاناپه (یا هر دو سطح تکیه گاه دیگر) را به موازات یکدیگر قرار دهید. آنها را به اندازه‌ای نزدیک کنید که کودک بتواند همزمان به هر دو برسد، اما یکی جلوتر و دیگری عقب باشد. با استفاده از یک اسباب بازی، حباب، هر چیزی توجه آنها را جلب کنید، به طوری که آنها روی هر دو سطح نگه داشته و تمام بدن خود را بچرخانند. به این کار ادامه دهید! اکنون، هنگامی که آنها بر جابجایی از یک سطح به سطح دیگر مسلط شدند، یک سطح نگهدارنده را فقط یک یا دو اینچ به عقب فشار دهید و به آنها ادامه دهید که از یک سطح به دیگری جابجا شوند. در نهایت آنها به اندازه کافی دور خواهند بود که فرزند شما مجبور شود یک قدم به سمت سطح دیگر بردارد.
۲. اگر فرزندتان با دست گرفته راه می رود، اما نه به تنهایی…
سعی کنید باسن آنها را بگیرید، این امر وابستگی به نگه داشتن دست را کاهش می دهد. گاهی یک ملحفه یا حوله را دور کمر آنها می‌پیچم تا کاملا صاف بایستند. کودک چیزی برای نگه داشتن دارد، بزرگسال می تواند به تدریج حمایت خود را کاهش دهد و کودک در صورت افتادن در امان است. سعی کنید آنها را به جای دستانتان روی یک هولاهوپ یا طناب ببرید. این اجازه می دهد تا پشتیبانی کاهش یابد. در صورت موفقیت، دیده ام که کودکان شروع به راه رفتن کرده و طناب را پشت سر خود می کشند و متوجه نمی شوند که واقعاً هیچ حمایتی ندارند!
۳. اگر کودک شما بدون حمایت نمی ایستد…
آنها را طوری قرار دهید که پشتشان به دیوار، کاناپه یا پاهای بزرگسالان باشد. اگر در مقابل پاها بایستد، بزرگسال می تواند کمی از شانه حمایت کند. از شخص دیگری مانند مراقب یا خواهر و برادر دیگری استفاده کنید، حباب‌ها (یا هر چیز دیگری که نیاز به رسیدن دارد) باد کنید، بنابراین کودک مجبور است وزن خود را کمی به سمت جلو تغییر دهد تا به آن برسد. این برای کودکی که نمی‌خواهد کنار والدینش را ترک کند بسیار عالی است.
۴. اگر هنگام ایستادن بسیار ناپایدار به نظر می رسند…
از اسباب بازی های هل دادنی استفاده کنید. این وسایل با واکر کودکان فرق دارند. اینها مانند سبدهای خرید شما هستند که در آن کودک آزادانه بدون بند حرکت می کند. آنها را پر کنید تا خیلی سریع حرکت نکنند و اکنون یک دستگاه تقویت فوری تنه دارید. بگذارید با فشار دادن چیزی سنگین اعتماد به نفس داشته باشند و متوجه خواهید شد که تعادل و قدرت آنها بهبود می یابد. جهت دریافت مشاوره و آموزش در خصوص برنامه های کاردرمانی در تاخیر حرکتی می توانید از طریق شماره های درج شده روی سایت با ما تماس حاصل فرمایید.