آتاکسی های پیشرونده بر گفتار، ارتباطات و عملکرد بلع تأثیر بگذارد. بهترین درمان برای کنترل این علائم گفتاردرمانی در آتاکسی است. واضحترین مشکل ارتباطی که با آن مواجه میشویم، مشکل دیزآرتری است که یک اختلال گفتاری حرکتی است که منجر به تغییر کیفیت صدا، وضوح گفتار، طبیعی بودن و قابل فهم بودن میشود. ارتباطات همچنین ممکن است در مواردی که یک اختلال شناختی مرتبط وجود دارد که بر پردازش زبان تأثیر می گذارد، تحت تأثیر قرار گیرد. علاوه بر این هرگونه مشکل در عملکردهای اجرایی ممکن است منجر به تغییر در رفتار ارتباطی شود. مشکل در بلع یکی از علائم رایج آتاکسی به ویژه با پیشرفت بیماری است. بسته به پاتوفیزیولوژی بیماری، اختلال عملکرد بلع (دیسفاژی) ممکن است در مرحله دهانی، حلقی و مری بلع رخ دهد. به عنوان مثال هنگامی که درگیری مخچه وجود دارد، دیسفاژی ممکن است با کاهش هماهنگی عضلات دهان و حلق درگیر در بلع غذا و نوشیدنی مشخص شود.
مشکلات گفتار و زبان در آتاکسی
پیشرفت در تکنیک های تصویربرداری عصبی باعث علاقه فزاینده ای به مطالعه مخچه و نقش آن در فرآیندهای شناختی شده است. به طور فزاینده ای آشکار می شود که بین این اندام و تولید زبانی و بین آسیب شناسی مخچه و برخی اختلالات زبانی مانند دیزآرتری مخچه رابطه ای وجود دارد. اهداف بررسی سهم مخچه در عملکردهای زبانی، تجزیه و تحلیل اختلالات زبانی ناشی از بیماری های مخچه و پیشنهاد استفاده از مداخله گفتار درمانی در این شرایط می باشد. توسعه، تجزیه و تحلیل برای تعیین نقش مخچه به عنوان تعدیل کننده در زبان، دیزآرتری مخچه، عوامل اتیولوژیکی و تظاهرات بالینی که می تواند در تولید کلامی مشاهده شود، انجام می شود. روشهایی برای ارزیابی عملکردی و محتوای درمان گفتار درمانی پیشنهاد شدهاند.
نقش مخچه در شکل گیری گفتار
فراگیری زبان در اوایل کودکی مشروط به شکل دهی آناتومیکی و فعالیت عصبی فیزیولوژیکی مخچه است. تغییراتی که بر رشد ساختار مخچه تأثیر می گذارد و همچنین آسیب شناسی ها و اختلالات عصبی فیزیولوژیکی مؤثر بر آن می تواند منجر به اختلالات زبانی شود. تشخیص گفتاردرمانگر باید برای شروع هر چه زودتر درمان مورد استفاده قرار گیرد، که بر سازمان ادراکی، مهارتهای حرکتی، شناختی و تواناییهای زبانی تأثیر میگذارد. برنامه کاری به صورت جهانی و بین رشته ای تنظیم خواهد شد. مداخله اعضای خانواده و مشارکت آنها در روند درمانی کمک ارزنده ای به داشتن محیط های بهبودی مثبت خواهد کرد
آتاکسی چیست؟
آتاکسی یک بیماری دژنراتیو عصبی عضلانی است که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد. اغلب افراد فکر میکنند که فردی که آتاکسی دارد مست است: تکلم نامفهوم، زمین خوردن، تلو خوردن و ناهماهنگی از علائم آتاکسی است. همه این علائم مربوط به انحطاط بخشی از مغز به نام مخچه است که مسئول هماهنگی حرکت است. افرادی که تحت تأثیر آتاکسی قرار می گیرند، اختلال شناختی ندارند آنها در کنترل حرکات بدن دچار مشکل هستند. آتاکسی بیماری است که افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار می دهد. سن شروع علائم می تواند بسیار متفاوت و از کودکی تا اواخر بزرگسالی باشد. عوارض این بیماری جدی است، اغلب ناتوان کننده است و می تواند زندگی را کوتاه کند. آتاکسی فامیلی یک اصطلاح کلی است که برای طبقهبندی یک خانواده از بیماریها استفاده میشود و شامل تشخیصهای زیر است، اما محدود به آنها نیست:
-آتاکسی مغزی نخاعی
-آتاکسی اپیزودیک
-آتروفی سیستمی چندگانه
-آتاکسی پراکنده
-آتاکسی بیوس
علائم آتاکسی چیست؟
علائم آتاکسی بر حسب فرد و نوع آتاکسی متفاوت است. شروع و پیشرفت علائم نیز متفاوت است. علائم ممکن است به آرامی، در طی چند دهه یا به سرعت، طی چند ماه بدتر شوند. علائم رایج آتاکسی عبارتند از عدم هماهنگی، اختلال در گفتار، مشکل در خوردن و بلع، اختلالات حرکتی چشم، زوال مهارت های حرکتی ظریف، مشکل در راه رفتن، اختلالات راه رفتن، لرزش و مشکلات قلبی می باشد. افراد مبتلا به آتاکسی اغلب به استفاده از ویلچر، واکر و اسکوتر برای کمک به تحرک خود نیاز دارند.
تشخیص آتاکسی چگونه است؟
آتاکسی با استفاده از ترکیبی از راهبردهایی که شامل سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و ارزیابی کامل عصبی تشخیص داده میشود. آزمایشهای خون مختلفی ممکن است برای رد سایر اختلالات احتمالی که ممکن است علائم مشابهی داشته باشند انجام شود. آزمایشات ژنتیکی خون اکنون برای برخی از انواع آتاکسی ارثی در دسترس است.
نقش گفتاردرمانی در آتاکسی
-بهبود حرکات تنفسی
-تسلط بر مکانیسم بلع
-کنترل تلفظ
-کنترل سرعت زبان
-کنترل تن صدا
-کنترل حرکات دست ها همراه زبان
-تسلط بر حرکات نوشتن
بهترین مرکز گفتاردرمانی آتاکسی تهران
درمان آتاکسی نیاز به یک رویکرد فردی دارد، بیمار از نزدیک با متخصص مغز و اعصاب خود همکاری خواهد کرد تا برنامه ای برای رسیدگی به علائم آتاکسی ایجاد کند. گفتار درمانی و زبان درمانی، کاردرمانی و فیزیوتراپی از گزینه های رایج درمانی هستند. آنها گاهی اوقات همراه با درمان دارویی برای کمک به مدیریت علائم استفاده می شوند.
مقاله های مرتبط