فلج مغزی شامل مجموعه ای از اختلالات است که بر رشد طبیعی حرکت و وضعیت بدنی تأثیر می گذارد. سی پی در اثر آسیب به مغز که قبل، در حین یا تا دو سال بعد از تولد رخ می دهد، ایجاد می شود. این آسیب ها می تواند شامل عفونت، سکته مغزی، تروما یا از دست دادن اکسیژن باشد. آسیب به مغز پس از آسیب اولیه بدتر نمی شود. با این حال توانایی انجام فعالیت های روزانه که تحت تأثیر آسیب قرار می گیرند، می تواند با رشد فرد بدتر شود. بنابراین برای افراد مبتلا به فلج مغزی بزرگسالان توصیه می شود در اسرع وقت کاردرمانی را شروع کنند. اما درمان کاردرمانی برای یک فرد بالغ چه چیزی را شامل می شود و چگونه باید آن را اجرا کرد. در این مطلب به بررسی درمان کاردرمانی برای بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی می پردازیم.
کاردرمانی مستلزم چه چیزی است؟
کاردرمانی شاخه ای از توانبخشی است که به عنوان یکی از مهم ترین جنبه های درمان افراد دارای معلولیت مانند فلج مغزی در نظر گرفته می شود. کاردرمانی می تواند به افراد در تسکین درد و سفتی عضلانی، بهبود تحرک و جلوگیری از بدتر شدن مشکلات حرکتی کمک کند. به طور کلی هدف اصلی بهبود توانایی مشارکت و انجام فعالیت‌های روزانه از طریق استفاده از تمرین‌ها، درمان‌ها و وسایل کمکی است که همگی متناسب با نیازهای هر فرد است.
هدف استفاده از وسایل کمکی حمایت از افراد در فعالیت های روزمره و تضمین مشارکت و استقلال بیشتر در عرصه های مختلف مانند مدرسه، محل کار و خانه است. نمونه هایی از فناوری های کمکی ویلچر، ایستاده و واکر هستند. مهم است که نیازهای هر فرد به طور کامل توسط یک متخصص کاردرمانی ارزیابی شود تا نوع مناسب فناوری کمکی را بهتر تعیین کند.
همانطور که گفته شد، تحقیقات و توجه کمی به بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی اختصاص داده شده است و دانش در این جمعیت محدود است (پترسون، گوردون و هورویتز، ۲۰۱۲). در نتیجه بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی به خوبی درک نشده‌اند و همین امر باعث می‌شود پیشگیری از عوارض سلامتی و تسهیل درمان صحیح دشوار باشد (پیترسون، رایان، هورویتز و محمودی، ۲۰۱۵). این پیامدهایی در زندگی روزمره نیز دارد، جایی که فضاهای عمومی و سالن‌های ورزشی اغلب تسهیلات ضعیفی دارند و مانعی برای مشارکت ایجاد می‌کنند. تمرکز در اینجا بر روی فعالیت‌های توصیه شده خواهد بود اما مهم است که به خاطر داشته باشید که هنوز کارهای زیادی برای رفع موانع مشارکت وجود دارد (Jahnsen 2005).
کاردرمانی در فلج مغزی بزرگسالان
اگرچه توصیه می شود که افراد مبتلا به فلج مغزی از سنین پایین درمان را شروع کنند، اما کاردرمانی جسمی برای بزرگسالان به همان اندازه برای کودکان مهم است. در واقع به دلیل استرس و فشار اضافی که در طول زمان به بدن وارد می‌شود، ممکن است فرد در طول زندگی به طور فزاینده‌ای تحت تأثیر ناتوانی قرار گیرد. همانطور که بدن رشد می کند، همچنین نیاز به حفظ قدرت نسبی بدن برای بالا نگه داشتن سطح تحرک وجود دارد.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی شانس بالایی برای ابتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت، آسم و بیماری های قلبی دارند. نشان داده شده است که این بیماری ها با اختلال حرکتی بالا به دلیل خستگی، ناکارآمدی راه رفتن و دردهای عضلانی و مفاصل همراه هستند (پیترسون، رایان، هورویتز و محمودی، ۲۰۱۵). این امر بر نیاز بزرگسالان به کاردرمانی و کاهش رفتار بی تحرکی تأکید می کند. نه تنها برای غلبه بر چالش های روزمره، بلکه همچنین برای جلوگیری از ایجاد شرایط مزمن می باشد.
اگرچه برخی از افراد ممکن است قادر به انجام برخی فعالیت ها و تمرینات نباشند، مهم است که به یاد داشته باشید که فعالیت های کمی هستند که می توانند به دستیابی به مزایای سلامتی کمک کند. با در نظر گرفتن این موضوع، ورزش نباید همه یا هیچ در نظر گرفته شود. در واقع بسیاری از بزرگسالان شروع به کارهای کوچک می کنند و به تدریج در طول زمان پیشرفت می کنند، بنابراین رسیدن به سطوح جدید تناسب اندام با انجام کمتر از حد توصیه شده کاملاً امکان پذیر است.
فعالیت های بدنی و تمرینات کاردرمانی در فلج مغزی بزرگسالان
مطالعات ترکیبی از تمرینات استقامتی قلبی تنفسی و تقویت عضلات و کاهش رفتار بی تحرک را برای بهبود سلامت، تناسب اندام و تحرک کلی پیشنهاد می کنند.
برای بهبود آمادگی قلبی تنفسی توصیه می‌شود روی تمرین‌هایی تمرکز کنید که گروه‌های عضلانی اصلی را در بر می‌گیرند و ماهیتی مداوم و ریتمیک دارند. به عنوان مثال می توان به تمرین های حرکتی، دوچرخه سواری، تمرینات ارگومتری بازو و شنا اشاره کرد. این تمرینات باید حداقل ۲-۳ بار در هفته و با حداقل ۲۰ دقیقه در هر جلسه انجام شوند. باز هم تمرین های کاردرمانی در فلج مغزی بزرگسالان ممکن است برای همه قابل دستیابی نباشد و باید مطابق با نیازهای هر فرد سازگاری انجام شود.
علاوه بر این برای کاهش ضعف عضلانی و افزایش قدرت باید تمرینات تقویت عضله گنجانده شود. تمرینات شامل تمرینات چند مفصلی مانند تمرین های حرکتی جانبی و اسکات و تمرینات تک مفصلی مانند کشش زانو می باشد. برای جلوگیری از تمرین بیش از حد توصیه می شود با یک دوره آشنایی شروع کنید و از آنجا با توجه به سطح هر فرد، دوز تمرین را در طول زمان افزایش دهید.
با این حال مهم است که مزایای کاهش زمان بی تحرکی را به خاطر بسپارید. مطالعات نشان می‌دهد که انتقال از حالت نشسته به حالت ایستاده می‌تواند به کاهش رفتار بی‌تحرکی کمک کند و نشان می‌دهد که دستیابی به سطوح بالاتر تناسب اندام نه تنها یک مسئله ورزش، بلکه یک موضوع سبک زندگی و رفتار است. بنابراین متخصصین کاردرمانی ممکن است شما را به حفظ یک سبک زندگی سالم و فعال در خارج از جلسات درمانی تشویق کنند.
آخرین تمرین‌ها و فعالیت‌ها باید ماهیت کاربردی داشته باشند و به هر فرد کمک کنند تا بر چالش‌های روزانه خود غلبه کند. برخی ممکن است از افزایش قدرت خود برای جابجایی بهتر از ویلچر به رختخواب سود ببرند در حالی که برخی دیگر ممکن است از تمرین با واکر برای بهبود تحرک خود در خانه سود ببرند. اگر تمرینات به راحتی به زندگی روزمره منتقل شوند، افراد ممکن است مزایای کار خود را بهتر ببینند و انگیزه بیشتری برای دنبال کردن یک سبک زندگی سالم پیدا کنند.
Sources
Peterson, Mark D. et al. “Chronic Conditions In Adults With Cerebral Palsy”. JAMA 314.21 (2015): 2303. Web
Peterson, M., Gordon, P. and Hurvitz, E. (2012). Chronic disease risk among adults with cerebral palsy: the role of premature sarcopoenia, obesity and sedentary behaviour. Obesity Reviews, 14(2), pp.171-182.
Jahnsen, R. (2015). Cerebral parese i livsløpsperspektiv. SOR Rapport, ۵, pp. 6-18.
مقاله های مرتبط
آیا فلج مغزی قابل پیشگیری است؟
نیاز های غذایی در کودکان فلج مغزی
بهترین دکتر متخصص فلج مغزی کودکان
مواردیکه در مورد فلج مغزی باید بدانیم؟
نحوه مراقبت از کودکان مبتلا به فلج مغزی
فلج مغزی:محققان شواهدی از دلایل ژنتیکی را کشف کردند.
استعمال سیگار توسط مادر در دوران بارداری ممکن است منجر به فلج مغزی در فرزندان شود.