علیرغم پیشرفت در کیفیت تدریس و سواد عملی، هر کلاس درس همیشه چند دانش آموز دارد که برای همگام شدن با سرعت یادگیری دروس و تکمیل تکلیف متناسب با همسالان خود تلاش می کنند. بسیاری از کودکانی که در انجام تعهدات خود در مدرسه با مشکل مواجه هستند با برچسب تنبل یا نداشتن هوش کافی مواجه هستند، که می‌تواند بر رشد شخصیت فرد تأثیر منفی بگذارد، در حالی که این کودکان اغلب نمی‌دانند که نوعی اختلال یادگیری وجود دارد که آنها را از این امر باز می‌دارد.
سعی کنید تصور کنید که یک کودک مبتلا به نارساخوانی چه احساسی دارد وقتی به خاطر مشکل خواندن با صدای بلند در کلاس به او می خندند، یا کودکی که نارسا نویسی دارد سعی می کند با سرعت یادداشت برداری همسالان خود همگام شود. یا اینکه کودک مبتلا به ADHD چه احساسی دارد وقتی روزهایی که برای امتحان آماده می‌شود نمره پایین می‌گیرد و شروع به سؤال پرسیدن از خود و میزان باهوشی خود می کند. این نوع آسیب‌های کوچک و ناامیدی می‌تواند عواقب جدی در طول رشد شخصیت نوجوان به جای بگذارد که می‌تواند بر کل زندگی بعدی آنها منعکس شود.
این بر عهده معلمان و همچنین والدین است که با سازماندهی فرآیند یادگیری به کودکانی که تشخیص اختلال یادگیری دارند کمک کنند تا از نظر روانی تا حد امکان قابل تحمل باشد و کمترین میزان ناامیدی ممکن را داشته باشد. این مقاله دستورالعمل هایی را در مورد چگونگی حمایت و تشویق کودک در طول فرآیندهای چالش برانگیز عاطفی که هنگام تلاش برای انجام تعهدات مدرسه با آنها مواجه می شود، ارائه می دهد. هر کودک با شخصیت، آرزوها، کاستی ها و فضایل خود منحصر به فرد است. هنگامی که یک ناتوانی به ترکیب اضافه می شود، برای معلمان و والدین سخت تر می شود که بهترین رویکردها را برای تسهیل فرآیند یادگیری و تکمیل تعهدات و وظایف مدرسه پیدا کنند. با این حال رویکردهای حمایتی خاصی در مرکز درمان اختلال یادگیری وجود دارد که می تواند به طور کلی و جامع برای هر کودک جداگانه اجرا شود.
با کودک رابطه صمیمانه برقرار کنید: سعی کنید برای او توضیح دهید که مشکل یادگیری چیست!
اگر می‌خواهید به کودکی که تشخیص ناتوانی یادگیری دارد کمک کنید، بهتر است با ایجاد یک رابطه صمیمانه با توضیح دقیق اختلال یادگیری شروع کنید. بنابراین بسته به سن کودک، باید توضیح دهید که داشتن نوعی ناتوانی در یادگیری مشکلی نیست. آنها فقط به رویکرد متفاوتی در یادگیری نیاز دارند که به آنها کمک می‌کند به نتایج مشابهی برسند. همسالان در کلاس بسته به دشواری مورد نظر، معلم می تواند رویکردهای مختلف یادگیری را امتحان کند و ببیند چه چیزی برای کودک مناسب تر است.
۱. بر ستایش تلاش کودک تمرکز کنید نه نتایج: با توجه به اینکه کودکان دارای مشکلات یادگیری همیشه نمی توانند به درجات بالا برسند، والدین و معلمان باید به آنها توضیح دهند که تلاش باید همیشه بالاتر از خود نتیجه باشد. با تمرکز بر نتیجه، کودکان به راحتی می توانند بی انگیزه و ناامید شوند، به خصوص اگر نتایج خود را با سایر کودکان مقایسه کنند. کلید موفقیت در پیشی گرفتن از خود و توانایی هایتان است و این تنها از طریق سرمایه گذاری برای تسلط بر مهارت خاصی یا کسب دانش خاص امکان پذیر است. وقتی تلاش کافی انجام شود، مطمئناً نتیجه مطلوب حاصل خواهد شد. فقط مسئله ی زمان مطرح است.
۲. روی نقاط قوت کودک تمرکز کنید نه نقاط ضعف: همانطور که آلبرت انیشتین زمانی گفت: «همه نابغه هستند. اما اگر یک ماهی را بر اساس توانایی اش در بالا رفتن از درخت قضاوت کنید، تمام زندگی خود را با این باور که احمقانه است زندگی می کند. این امر ماهیت چند بعدی هوش را در انسان خلاصه می کند. با در نظر گرفتن این نقل قول، ما موظف هستیم که نقاط قوت یک کودک دارای اختلال یادگیری را درک کنیم و با تعهد به پرورش این نقاط قوت، مهارت های استثنایی ایجاد کنیم که کودک را قادر می سازد در بین همسالان خود برجسته شود. به عنوان مثال اگر کودکی مشکل اختلال ریاضی داشته باشد و همان کودک در فعالیت های حرکتی مانند بازیگری استعداد داشته باشد، ما از طریق توسعه فعالیت های حرکتی مانند خطابه، تلاوت و نمایشنامه برای بهترین نتیجه تلاش خواهیم کرد. به هر حال یکی از مزایای بزرگ زندگی در این زمان‌های خاص این است که همه می‌توانند جای خود را در بازار بزرگ جهانی پیدا کنند، به‌جای اینکه با قالب‌های عمومی حرفه‌های سنتی جا بیفتند.
۳. برای آنها الگو قرار دهید: هر انسانی برای تحقق الگوهای خود تلاش می کند. با اشاره به نمونه هایی از افراد مشهور با مشکلات یادگیری مشابه یا حتی یکسان، احتمالا آنها را تشویق می کنید که با انگیزه باقی بمانند و با تحقق اهداف خود به جلو حرکت کنند. به عنوان مثال آلبرت انیشتین اوتیستیک بود، لئوناردو داوینچی علائم نارساخوانی و ADHD را نشان داد، ریچارد برانسون دارای نارساخوانی است و آن را “بزرگترین قدرت” خود می داند، در حالی که مایکل فلپس در کلاس پنجم به ADHD مبتلا شد.
۴. کار را با دستورالعمل های واضح به بخش های کوچکتر تقسیم کنید: این توصیه برای هر کودکی مناسب است به ویژه می توان به کودکان مبتلا به ADHD اشاره کرد. یعنی به دلیل کمبود توجه، بهتر است یک کار را به مراحلی تقسیم کنید، که کودک بتواند بعد از هر مرحله به قسمت تکمیل شده نگاه کند و به تدریج تصویر بزرگتر کار را درک کند. تقسیم کارها به بخش ها فواید دیگری نیز دارد که در درجه اول ترشح منظم هورمون شادی سروتونین و کاهش احتمال تسلیم شدن به دلیل وسعت کار و تأخیر در رضایت را شامل می شود.
۵. به کودک بیاموزید که از طریق بازی راحت تر به حالت جریان برسد: بسیاری بازی را جدا از یادگیری می دانند، چون بخشی از میراث آموزش رسمی سنتی سختگیرانه است. بازی در گذشته با بی‌ساختاری همراه بود، در حالی که یادگیری به عنوان یک فعالیت جدی تلقی می‌شد. با این حال از طریق مفهوم اخیر وضعیت جریان (حالت روانی که در آن فرد یک فعالیت را به طور کامل در حس تمرکز، با فداکاری کامل و لذت از فعالیت انجام می دهد) می آموزیم که هرگونه سخت گیری در یادگیری، شانس تمرکز مناسب را کاهش می دهد. بنابراین کودک باید بیاموزد که به یادگیری به عنوان یک بازی نگاه کند، در زمانی که راحت است مطالعه کند و نگران نباشد که مطالعه چقدر طول می کشد و در عوض از آرزوها و سرعت خود پیروی کند.
۶. کنجکاوی فکری کودکان را تقویت کنید: اگر دقت کنید متوجه می شوید که هر کودکی زندگی خود را با کنجکاوی آغاز می کند. با این حال با بزرگتر شدن کودکان، اگر مدام با پاسخ های شدید و منفی والدین و معلمان روبرو شوند، این کنجکاوی اغلب سرکوب می شود. برای کودکان دارای اختلال یادگیری، کنجکاوی یکی از عوامل مهم در حفظ تداوم فعالیت‌های آنها و یافتن راه‌حل‌های جایگزین خلاقانه برای مشکلات است. بنابراین وقتی کودکان سؤالات زیادی می‌پرسند، آنها را دلسرد نکنید، بلکه به آنها پاسخ دهید و به مطالبی ارجاع دهید تا بتوانند عمیق‌تر در موضوعاتی که برایشان جالب است، غوطه ور شوند. کاوش در زمینه هایی که کودک در مورد آنها کنجکاو است، راه خوبی برای یافتن منطقه ای است که در آن می تواند به نتایج عالی دست یابد.
۷. به آنها انگیزه دهید و به طور منظم احساسات آنها را ارزیابی کنید: کودکانی که مشکلات یادگیری دارند اغلب هم در کلاس درس و هم در خارج از آن با مشکل مواجه می شوند. بنابراین وظیفه معلمان و والدین نظارت بر وضعیت عاطفی کودک است. و بهترین راه برای ایجاد انگیزه در کودک زمانی که روحیه آنها ضعیف است صحبت کردن با آنها است. راه های مختلفی برای حل مشکل کودک از طریق گفتگو وجود دارد.
مقاله های مرتبط
گفتاردرمانی در بیش فعالی کودکان
اختلال خواندن یا روخوانی چیست؟
اختلال دیکته نویسی یا املاء چیست؟
چگونه غلبه طرفی در کودکان رشد می کند؟
تاثیر مشکلات گفتاری کودکان در نارساخوانی
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
بهترین دکتر متخصص اختلال یادگیری کودکان
توجه و تمرکز در کودکان و مشکلات مربوط به آن