یکی از قدرتمندترین و در دسترس ترین ابزارهایی که کودکان برای بهبود مشکلات گفتاری و زبانی خود دارند، مشارکت والدین در امر درمان گفتاردرمانی می باشد. در این مطلب قصد داریم به بررسی اهمیت مشارکت والدین در تحقق اهداف گفتار درمانی بپردازیم. مطالعات تحقیقاتی متعدد نشان داده‌اند که وقتی والدین و مراقبان نقش فعالی در مداخله فرزندشان ایفا می‌کنند، کودکان پیشرفت بیشتری در دستیابی به اهداف گفتار درمانی خواهند داشت.
البته گفتن این کار آسانتر از انجام آن است. وقتی کودکی با مشکل گفتاری یا زبانی تشخیص داده می شود، مراقبان وارد دنیای جدید و ناآشنا می شوند. از ارزیابی‌ها گرفته تا برنامه‌های درمانی و تمرین‌های درمانی که می‌تواند برای آنها ترسناک و طاقت‌فرسا باشد. ممکن است وسوسه انگیز باشد که برای رفع مشکل به یک آسیب شناس گفتار و زبان یا متخصص گفتاردرمانی مراجعه کنید. اما در حالی که گفتار درمانگران از تکنیک ها و استراتژی های خاصی برای بهبود ارتباطات کودک شما استفاده می کنند، هیچ جایگزینی برای نقش منحصر به فرد والدین در توانایی آنها برای تمرین با فرزندشان در خانه وجود ندارد.
نقش والدین در گفتار درمانی
وقتی کودکان گفتار درمانی را در مرکز یا کلینیک دریافت می کنند، جلسات اغلب فقط بین گفتار درمانگر و کودک است. گفتار درمانگر تمام تلاش خود را می کند تا مراقب را در لابی کلینیک به روز کند. اما این قالب برای مربیگری و مهارت‌سازی عمیقی که لازم است تا مراقبان واقعاً در اهداف گفتاری و زبانی فرزندشان درگیر شوند، مناسب نیست. در چند سال گذشته، مراقبان به عنوان “بازیگران کلیدی” در مداخله فرزندشان شناخته شده اند. چندین دلیل برای این وجود دارد:
۱. شما فرزندتان را بهتر می شناسید: گفتار درمانگران تمام تلاش خود را می کنند تا سبک های یادگیری ترجیحی او، نحوه برخورد با مشکلات، مبارزات آنها را بهتر بشناسند. با این حال یک گفتار درمانگر هرگز نمی تواند جایگزین ارتباط یک مراقب با فرزندش شود. شما شخصیت و خلق و خوی فرزندتان را بهتر می شناسید و همچنین زمانی که عصبانیت در حال ظهور است. با همکاری نزدیک با یک گفتار درمانگر، می توانید یک برنامه درمانی کاملاً متناسب با کودک خود ایجاد کنید.
۲. یادگیری در تمام روز، هر روز اتفاق می افتد: گفتار درمانگران فقط هر هفته زمان محدودی با کودک شما دارند. چه کودک در حال یادگیری تلفظ یک حرف یا صدا، بهبود ویژگی های صوتی خود، یا درک جملات ساده باشد، آموزش باید به طور معمول تمرین و تقویت شود. والدین این مزیت را دارند که زمان بسیار بیشتری را با فرزندان خود داشته باشند و با توجه به اینکه کودکان ارتباط را در طول فعالیت های روزمره یاد می گیرند، هیچ کس بهتر از شما برای انجام این کار موقعیت ندارد.
گفتار درمانی نیازی به میز و صندلی ندارد. می توانید از حمام کردن، زمان بازی و حتی سفر به فروشگاه برای پیشرفت در اهداف گفتاری و زبانی فرزندتان استفاده کنید.
۳. یادگیری صحبت کردن با کسانی که مهم هستند: هدف نهایی گفتاردرمانی کمک به کودکان برای بهبود مهارت های زبانی است تا بتوانند به وضوح با کسانی که در زندگی خود اهمیت دارند مانند اعضای خانواده ارتباط برقرار کنند. وقتی کودکان به یک درمانگر مراجعه می‌کنند، دانش ارزشمندی به دست می‌آورند، اما وقتی روزانه با شما صحبت می‌کنند، می‌توانند آن دانش جدید را عملی کنند.
۴. یادگیری گفتار و زبان در محیطی آرام: بسیاری از مردم هنگام رفتن به مطب پزشکی یا درمانگر احساس ناراحتی می کنند. فقط یک احساس بالینی عجیب وجود دارد که می تواند کودکان را نسبت به محیط اطراف خود احساس ناراحت کند. کار کردن با فرزندتان در خانه، در محیطی آشنا، راهی بدون استرس برای آزمایش مهارت‌های جدیدی است که در درمان آموخته‌اند. همچنین دلیل روی آوردن بیشتر خانواده ها به گفتاردرمانی آنلاین است.
تحقیقات در خصوص اهمیت مشارکت والدین در گفتار درمانی چه می گویند؟
مطالعه‌ای که توسط دو محقق از دانشگاه واندربیلت انجام شد، نشان داد که «مداخله‌های پیاده‌سازی شده توسط والدین» در میان گروه‌هایی از والدین که برای ارتقای ارتباطات فرزندشان آموزش دیده‌اند، چقدر خوب کار می‌کند. در اینجا برخی از نتایج کلیدی و برداشت های حاصل از این مطالعه آورده شده است:
-والدین با موفقیت توانستند راهبردهای آموزش داده شده توسط گفتاردرمانگران را درک کرده و بیاموزند و هنگام تعامل با فرزندشان از آنها استفاده کنند.
-والدین تأثیر مثبتی بر رشد ارتباطی فرزندشان داشتند. در نتیجه کودکان در مهارت‌های ارتباط کلامی و غیرکلامی خود از جمله درک، واژگان، دستور زبان و تکرار برقراری ارتباط بهبود یافتند.
-والدین به اندازه گفتاردرمانگران در کمک به فرزندشان موثر بودند. در واقع وقتی نوبت به درک زبان و دستور زبان می رسید، والدین در واقع موثرتر از درمانگران خود بودند.
-کودکان با انواع مشکلات زبانی از جمله تاخیر گفتاری و زبانی، اختلال طیف اوتیسم و تاخیر تکاملی به همراه مشارکت والدین پیشرفت قابل توجهی داشتند.
همانطور که این و سایر مطالعات نشان می‌دهند، توانمندسازی والدین برای کار مستقیم با فرزندانشان می‌تواند مهارت‌های گفتاری-زبانی فرزندشان را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. در حالی که مشارکت والدین نمی تواند جایگزین گفتار درمانی مداوم با یک دکتر متخصص گفتاردرمانی مجرب شود، باید برای تکمیل پیشرفت و شروع سریع اهداف ارتباطی آنها استفاده شود.
مقاله های مرتبط
علائم هشدار دهنده تأخیر تکاملی
تأخیرهای رشدی در کودکان ۳ تا ۵ سال
شایع ترین علت تاخیر رشد در کودکان
چرا کودک ۴ ساله من صحبت نمی کند؟
تمرینات گفتاری برای کودکان ۴ تا ۶ ساله
تاثیر مشکلات گفتاری کودکان در نارساخوانی
حرف نزدن کودک تا چه سنی طبیعی است؟
بایدها و نبایدهای تمرین گفتار درمانی در خانه
چه زمانی باید نگران حرف نزدن کودک باشیم؟
آیا می توانم گفتاردرمانی را در منزل انجام دهم؟
چه زمانی کودکان از توانبخشی فشرده سود می برند؟
نکاتی برای موفقیت کودکان با تاخیر گفتاری در مدرسه
کودک ۱۸ماهه من صحبت نمی کند، آیا باید نگران باشم؟
اگر کودک ۲ یا ۳ ساله شما صحبت نمی کند چه باید کرد؟
کودک من همه چیز را می فهمد، اما هنوز صحبت نمی کند!
چگونه تماشای صفحه نمایش بر رشد گفتار و زبان کودک تأثیر می گذارد؟