شاید شنیده باشید که پسرها دیرتر از دخترها شروع به صحبت می کنند. آیا این مسئله درست است؟ و اگر اینطور است، آیا این بدان معناست که والدین نباید نگران باشند که کودک خردسالشان “دیر صحبت می کند” و نقاط عطف رشد را برآورده نمی کند؟ بیایید علم پشت این بیانیه و آنچه را که در رشد گفتاری و زبانی فرزندتان باید دنبال کنید را بررسی کنیم.

افسانه یا واقعیت: پسرها دیرتر از دخترها صحبت می کنند!

تحقیقات نشان داده است که دختران اولین کلمات و اولین جملات خود را در سنین پایین تر از پسرها بیان می کنند. آنها همچنین در ارتباطات اولیه خود واژگان بزرگتری نسبت به پسران دارند. بنابراین درست است که پسرها دیرتر از دخترها شروع به صحبت می کنند.

مطالعات همچنین نشان داده است که پسرها تمایل دارند تا دیرتر از دخترها از حرکات برای برقراری ارتباط استفاده کنند (مانند اشاره کردن).

نکته کلیدی در اینجا این است که فاصله زمانی بین انجام این کارها توسط پسران و دختران معمولاً چند ماه است. این تفاوت زمانی بخشی از محدوده طبیعی است که در آن کودکان به نقاط عطف زبانی خاصی دست می یابند. بنابراین برای مثال، سن معمولی که در آن کودکان شروع به صحبت می کنند ۱۲ ماهگی است، اما ممکن است اولین کلمات آنها را کمی قبل از آن یا کمی بعد از آن بشنوید. پسرها معمولا دیرتر از دخترها در این محدوده صحبت می کنند.

چرا دختران زودتر شروع به صحبت می کنند؟

برای اینکه چرا دختران زودتر از پسران شروع به صحبت می کنند دلایل متعددی وجود دارد؛

-عوامل بیولوژیکی: ژن FOXP2 برای رشد گفتار و زبان مهم است. تحقیقات آن را “ژن زبان” نامیده اند. خانم ها سطوح بالاتری از FOXP2 دارند. مطالعات بیشتری مورد نیاز است، اما محققان توافق دارند که این ژن بر رشد گفتار و زبان تأثیر دارد.

-هورمون ها: هورمون های جنسی مردانه و زنانه برای درک نقش آنها در رشد گفتار و زبان مورد تحقیق قرار گرفته اند. استروژن، هورمون زنانه، می ‌تواند مهارت‌های اجتماعی و کلامی را تقویت کند و به بخش‌های خاصی از مغز که بخشی از رشد زبان هستند، مرتبط است. مطالعات نشان داده اند که تستوسترون تأثیر معکوس دارد و بر همان قسمت مغز برای رشد زبان تأثیر می گذارد.

-طبیعت در مقابل پرورش: تفاوت بیولوژیکی بین نر و ماده وجود دارد. اما ما باید تأثیر «پرورش» را نیز در نظر بگیریم – چگونه دختران و پسران ممکن است متفاوت تربیت شوند و با آنها رفتار شود.

بسیاری از افراد بسته به اینکه با یک پسر صحبت می کنند یا یک دختر، رفتار و سبک ارتباطی خود را تغییر می دهند. همچنین، برای چندین دهه، پسران به انجام فعالیت‌های بدنی بیشتری مانند ورزش و بازی در بیرون تشویق شدند. دختران تشویق شدند تا فعالیت‌های اجتماعی و «خانگی» بیشتری انجام دهند که شامل مهمانی‌ های چای یا بازی با عروسک‌ها بود. این فعالیت ها می توانند بر رشد گفتار و زبان تأثیر بگذارند.

پسرها بیشتر از دخترها دچار تاخیر زبانی می شوند.

رشد زبان به دو چیز اشاره دارد: (۱) توانایی کودک برای یادگیری و درک آنچه به او گفته می شود، که به آن زبان دریافتی می گویند و (۲) توانایی کودک برای برقراری ارتباط کلامی یا غیرکلامی که به آن زبان بیانی می گویند.

هنگامی که کودکان مهارت زبان را با سرعت مورد انتظار رشد نمی دهند و به نقاط عطف برای سن خود نمی رسند، این تاخیر زبان نامیده می شود. نشان داده شده است که مردان سه برابر بیشتر از زنان در معرض تاخیر زبان هستند. این یک تاخیر زبانی بدون ناتوانی تشخیص داده شده یا تاخیر رشد است. کودکان نوپا با این نوع تاخیر زبانی ممکن است به عنوان “کسانی که دیرتر صحبت می کنند” نیز شناخته شوند.

علاوه بر این اختلال اوتیسم که بر توانایی های زبانی فرد تأثیر می گذارد، در مردان شایع تر است. اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است. با این حال باید توجه داشت که زنان اغلب به دلیل تفاوت در نحوه نمایش ویژگی های اوتیسم، کمتر تشخیص داده می شوند یا در مراحل بعدی زندگی تشخیص داده می شوند.

چگونه متوجه شوید که فرزندتان به گفتار درمانی نیاز دارد؟

اگر فرزند شما به نقاط عطف زبان خود برای سن خود نرسیده است، تصور نکنید که به این دلیل است که او یک پسر است و رویکرد «صبر کن و ببین» را انتخاب نکنید.

چه آنها مرد باشند و چه زن، در سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی، کودک شما باید حداقل ۵۰ تا ۱۰۰ کلمه داشته باشد که به طور منظم و خود به خود از آنها در جملات استفاده کند.

اگر فرزند شما ۱۵ ماهه یا بزرگتر است و هنوز اولین کلمه خود را نگفته است، یا به نظر می رسد در برقراری ارتباط مشکل دارد، این می تواند نشانه ای از تاخیر گفتاری و زبانی باشد. ایده خوبی است که با پزشک فرزندتان صحبت کنید و برای ارزیابی با یک آسیب شناس گفتار و زبان، با مرکز تخصصی گفتاردرمانی تهران تماس حاصل فرمایید.

تحقیقات نشان داده است که هرچه گفتاردرمانی در کودکان زودتر شروع شود، نتایج بهتری خواهد داشت. گفتاردرمانگر به بهترین وجه مجهز است تا فرزند شما را ارزیابی کند، در مورد هر گونه سؤال یا نگرانی شما صحبت کند و راهنمایی های حرفه ای در مورد اینکه آیا کودک شما باید گفتار درمانی دریافت کند یا نه ارائه می دهد. کمک به فرزندتان برای یادگیری برقراری ارتباط شفاف و مطمئن برای رشد اجتماعی، تحصیلی و عاطفی او مهم است. بنابراین اگر نگرانی دارید، به دل خود اعتماد کنید. برای ارزیابی با یک گفتاردرمانگر تماس بگیرید.