کودکان اغلب روش های خاص خود را برای انجام کارها دارند. هنگامی که کودک شما در حال یادگیری نحوه راه رفتن است، ممکن است الگوهای راه رفتنی را ایجاد کند که در بزرگسالان غیرعادی تلقی می شود. به عنوان مثال، راه رفتن با انگشتان پا یک الگوی راه رفتن غیر معمول در کودکان خردسال نیست، اما هنوز هم معمولی یا ایده آل نیست. شرایط پزشکی خاصی وجود دارد که با راه رفتن روی انگشتان پا مرتبط است، اما گاهی اوقات هیچ دلیل شناخته شده ای وجود ندارد که به آن راه رفتن ایدیوپاتیک روی انگشت پا می گوییم. در هر صورت، اگر متوجه پنجه رویی کودک خود شدید، ارزیابی متخصص کاردرمانی می تواند در تعیین علت و برنامه درمانی مفید باشد.

در مرکز تخصصی کاردرمانی تهران یکی از خدمات تخصصی درمان کودکان که ما ارائه می دهیم کاردرمانی جسمی برای راه رفتن روی روی انگشتان پا است. بیایید نگاهی به راه رفتن روی انگشتان پا، علل آن و اینکه چگونه کاردرمانی کودکان می تواند کمک کند بیاندازیم.

راه رفتن روی انگشت پا چیست؟

راه رفتن روی انگشت پا به یک الگوی راه رفتن اطلاق می شود که در آن شخصی به جای لمس پاشنه های خود به زمین، روی پنجه های پای خود راه می رود. در حالی که راه رفتن با انگشت پا در میان کودکان زیر ۲ سال رایج است، انتظار می رود کودکان بالای ۲ سال با الگوی راه رفتن با پاشنه پا و بصورت معمولی راه بروند.

آیا راه رفتن با انگشتان پا مشکل ساز است؟

اگر فرزند شما در حال انجام سایر نقاط عطف رشد است، راه رفتن با انگشتان پا در کودکان کوچکتر از دو سال معمولاً باعث نگرانی نیست. با این حال راه رفتن مداوم روی انگشتان پا در کودکان بزرگتر ممکن است به مشکلات راه رفتن پایدار منجر شود. به عنوان مثال، راه رفتن با انگشتان پا ممکن است باعث سفت شدن ماهیچه های ساق پای کودک شما شود و راه رفتن عادی را مختل می کند. یادگیری الگوی عادی راه رفتن با افزایش سن کودک شما سخت تر می شود. این سفتی عضلانی همچنین ممکن است تعادل و توانایی آنها را برای دویدن، پریدن و چمباتمه زدن مختل کند.

علاوه بر این، اگر به سفتی عضلانی ناشی از راه رفتن روی انگشتان پا رسیدگی نشود، ممکن است با بالا رفتن سن کودک، به دلیل مکانیک نامناسب بدن، منجر به درد پا یا کمر شود. اگر کودک شما از راه رفتن انگشتانش بیشتر نمی شود، یک فیزیوتراپیست کودکان می تواند کمک کند.

متخصص کاردرمانی برای پنجه رویی ابتدا کودک شما را بصورت دقیق معاینه می کند تا شرایطی را که منجر به پنجه رویی در کودکان می شود را شناسایی کند.

علل راه رفتن روی انگشتان پا

چندین بیماری شناخته شده است که باعث راه رفتن بصورت پنجه رویی می شود که شامل:

۱. پنجه رویی ایدیوپاتیک: پنجه رویی ایدیوپاتیک به وجود راه رفتن روی انگشت پا بدون دلیل پزشکی قابل شناسایی اشاره دارد. کودکان مبتلا به راه رفتن با انگشت پا به طور معمول قادر به راه رفتن بصورت پاشنه تا پنجه معمولی هستند، اما فقط ترجیح می دهند روی انگشتان پا راه بروند. این تشخیص زمانی انجام می شود که سایر شرایط پزشکی رد شوند. به عنوان مثال اگر پنجه رویی کودک شما ایدیوپاتیک باشد، او باید معاینات نورولوژیکی عادی را انجام دهد.

۲. پنجه رویی بدلیل فلج مغزی: فلج مغزی وضعیتی است که بر تون عضلات، هماهنگی و وضعیت بدن تأثیر می گذارد. همچنین می تواند منجر به سفت شدن عضلات شود. اگر راه رفتن روی انگشتان پای کودک شما ناشی از فلج مغزی باشد، ممکن است متوجه شوید که راه رفتن او ناپایدار به نظر می رسد و ممکن است ماهیچه هایش سفت شوند. درمان‌ کاردرمانی در فلج مغزی، راه رفتن روی انگشتان پای کودک شما را برطرف می‌کند.

۳‌. پنجه رویی بدلیل دیستروفی عضلانی: دیستروفی عضلانی یک بیماری ژنتیکی است که منجر به ضعف و تحلیل عضلانی می شود. به دلیل این ضعف عضلانی، افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی گاهی اوقات راه رفتن با انگشتان پا را نشان می دهند. اگر کودک شما همیشه با الگوی پاشنه تا پنجه راه می‌رفته و ناگهان راه رفتن با انگشت پا را تجربه می‌کند، دیستروفی عضلانی می‌تواند یک علت بالقوه باشد.

۴. راه رفتن روی انگشتان پا بدلیل مشکلات نخاعی: برخی از ناهنجاری های نخاعی ممکن است باعث راه رفتن روی انگشتان پا شود. به عنوان مثال، طناب نخاعی بسته شده، وضعیتی که طناب نخاعی خود را به ستون فقرات متصل می کند، ممکن است باعث شود کودک شما با انگشتان پا راه برود. توده ستون فقرات ممکن است یکی دیگر از دلایل بالقوه راه رفتن روی انگشتان پا باشد.

۵. پنجه رویی در کودکان اوتیسم: اختلال طیف اوتیسم وضعیتی است که ممکن است بر مهارت های ارتباطی، اجتماعی و رفتار فرد تأثیر بگذارد. راه رفتن روی انگشتان پا در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم میزان بروز بیشتری دارد. با این حال، پزشکان نتوانسته اند دلیل دقیق این امر را مشخص کنند.

یکی از دلایل بالقوه راه رفتن با انگشتان پا در کودکان دارای طیف اوتیسم ممکن است بیزاری حسی باشد، یعنی از قرار دادن کف پاشنه روی زمین احساس بدی دارد. یکی دیگر از دلایل بالقوه راه رفتن روی انگشتان پا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، جستجوی حسی است. اغلب کودکان زمانی که هیجان زده هستند یا در حالت انگیختگی بالا هستند، روی انگشتان پا راه می روند.

توجه به این نکته مهم است که راه رفتن روی انگشت پا به خودی خود نشانه ای از اوتیسم نیست زیرا ممکن است به دلیل مشکلات بینایی یا تعادلی رخ دهد.

درمان‌های کاردرمانی برای اختلال اوتیسم در صورت نگرانی، راه رفتن روی انگشتان پا را برطرف می‌کند.

کاردرمانی برای راه رفتن روی انگشتان پا

کاردرمانی یک گزینه عالی برای راه رفتن با انگشتان پا در کودکان است. کاردرمان با شما و فرزندتان همکاری خواهد کرد تا به تشویق راه رفتن معمولی از پاشنه تا پنجه کمک کند.

چندین تکنیک کاردرمانی برای پنجه رویی وجود دارد که کاردرمانگر کودک شما ممکن است از آنها استفاده کند، که شامل تمرینات غیرفعال و فعال دامنه حرکتی، تمرینات قدرتی، فعالیت های تحمل وزن و استراتژی های یکپارچه سازی حسی می باشد.

در تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی، کاردرمانگر کشش های ملایمی را روی ماهیچه های ساق پا و همسترینگ کودک شما انجام می دهد تا دامنه حرکتی بهتر را برای راه رفتن را تشویق کند. به طور مشابه، تمرینات دامنه حرکتی فعال دامنه حرکتی بهتری را برای راه رفتن با استفاده از وسایل کمکی مانند سطح شیب دار و تخته های تعادل تشویق می کند.

راه رفتن شبیه حیوانات مانند راه رفتن خرچنگی، همچنین می تواند دامنه حرکتی فعال را به گونه ای تشویق کند که برای کودک شما سرگرم کننده باشد.

تمرینات قدرتی به رشد ماهیچه های کودک شما کمک می کند تا راه رفتن معمولی از پاشنه تا پنجه آسان تر شود. برخی از تمرینات قدرتی که کاردرمانگر کودک شما ممکن است از آنها استفاده کند عبارتند از:

-از کودک خود بخواهید پای خود را با یک کیسه حبوبات نرم روی آن بلند کند.

-ترغیب کودک به استفاده از تخته اسکوتر برای حمایت از وزن هنگام راه رفتن

-ترغیب کودک به قدم برداشتن یا پریدن از روی موانع

-ترغیب کودک به راه رفتن روی بالش یا سطوح نرم یا ناپایدار

فعالیت های تحمل وزن نیز یک راه سرگرم کننده برای تشویق راه رفتن از پاشنه تا پنجه در کودک شما است. فعالیت های تحمل وزن معمولاً شامل استفاده از یک وسیله کمکی مانند داینا دیسک یا پد تعادلی فومی است. به عنوان مثال یک کاردرمانگر ممکن است از کودک شما بخواهد در حالی که چمباتمه زده است، روی داینا دیسک بایستد تا اسباب‌بازی‌ها را در جعبه‌های صحیح خود بیاندازد. علاوه بر این، یک کاردرمانگر ممکن است از راهبردهای یکپارچگی حسی برای کمک به حذف بیزاری حسی در کودکان در طیف اوتیسم استفاده کند. برخی از راهبردهای درمان یکپارچگی حسی در اوتیسم که متخصص کاردرمانی ممکن است استفاده کند عبارتند از:

-فشردن سطوح مفصلی به سمت همدیگر

-تشویق به کاوش پابرهنه در سطوح مختلف

-از ماساژور ویبره روی پای کودک خود استفاده کنید.

-قرار دادن مواد لمسی در کفش کودک شما

-استفاده از کفش های سنگین تر و یا تاپ های بلند برای کنترل تراز پا

-جوراب های تنگ

در نهایت متخصص کاردرمانی برای پنجه رویی ممکن است بریس یا ارتز را به شما توصیه کند تا راه رفتن انگشتان پا را کاهش داده و تحرک آنها را بهبود بخشد. کاردرمانگر می‌تواند در تعیین قرار ملاقات با متخصص ارتوپد فنی کمک کند و با آنها برای یافتن بریس یا ارتزی که بهترین پشتیبانی را برای پای کودک شما فراهم می‌کند، همکاری خواهد کرد