به خوبی مشخص شده است و شاید شگفت آور باشد. آنچه که ما می خوریم بر میکروبهایی که در روده ما زندگی می کنند که با عنوان میکروبیوم روده شناخته می شوند ، تأثیر می گذارد. اما طبق دو مطالعه جدید ، ورزش همان اثر را دارد. دو مطالعه جدید حاکی از آن است که ورزش بطور مستقل از رژیم غذایی می تواند ترکیب میکروبیوم روده را تغییر دهد.

محققان در آزمایش های موش و انسانی دریافتند که فعالیت بدنی مستقل از رژیم غذایی ترکیب میکروبیوم روده را به روشی تغییر می دهد که باعث افزایش تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs) می شود که برای سلامتی مفید هستند.

به گفته جفری وودز ، استاد کینزیولوژی و سلامت جامعه در دانشگاه ایلینویز در اوربانا-شامپاین و محقق اصلی رهبری هر دو مطالعه  ، تحقیقات آنها اولین بار است که نشان می دهد که تنوع باکتری های روده می تواند به تنهایی از طریق ورزش اصلاح شود . اولین مطالعه که به بررسی تأثیر ورزش بر میکروبیوم روده موشها می پردازد ، در مجله Gut Microbes منتشر شد.

این مطالعه شامل سه گروه موش بود: یک گروه از موش ها بی تحرک بودند ، گروه دیگر به یک چرخ متحرک (گروه تمرین) دسترسی داشتند ، در حالی که گروه باقی مانده بدون تحرک و میکروب بود به این معنی که آنها به دلیل پرورش در محیط استریل هیچ میکروبیومی در روده ندارند. محققان مواد مدفوعی را از دو گروه تمرینی و غیر متحرک گرفته و آن را در روده های موش های بدون میکروب پیوند زدند.

ورزش باعث افزایش میکروبهای مفید روده می شود.

به عنوان یک نتیجه از پیوند مدفوع ، موشهایی که قبلاً بدون میکروب رشد کرده بودند ، میکروبیومی که در روده ایجاد کردند که دارای ترکیب قابل مقایسه با گروههای اهداکننده آنها بود. جالب اینکه ، موش های بدون میکروب که از گروه ورزش مدفوع دریافت کرده بودند ، دارای سطوح بالاتری از میکروب های روده بودند که یک SCFA بنام بوتیرات تولید می کنند ، که به کاهش التهاب و ارتقاء سلامت روده معروف است.

علاوه بر این ، هنگامی که به این موش ها ماده شیمیایی تحریک کننده کولیت یا التهاب روده بزرگ داده شد ، محققان شاهد یک واکنش تعجب آور بودند. جیکوب آلن ، رهبر مطالعه ، که در زمان تحقیقات در دانشگاه ایلینویز در اوربانا-شامپاین بود ، گفت: ” کاهش التهاب و افزایش مولکول های احیا کننده وجود دارد که باعث بهبودی سریع تر می شود.”

محققان براساس یافته های خود نتیجه گرفتند که ” تغییرات ناشی از ورزش در میکروبیوتای روده می تواند بعنوان واسطه ای در برهم کنش های میکروبی میزبان با نتایج مفید برای میزبان باشد.”

اما آیا این یافته ها برای انسان درست است؟ این همان چیزی است که تیم با مطالعه دوم خود در پی کشف آن بودند.

تفاوت بین افراد لاغر و چاق

مطالعه دوم که در مجله پزشکی و علوم ورزشی و تمرین منتشر شده است. شامل ۳۲ فرد کم تحرک بود که ۱۸ نفر از آنها لاغر و ۱۴ نفر چاق بودند. شرکت کنندگان در یک برنامه تمرینی تحت نظارت شرکت کردند ، که شامل ۳۰-۶۰ دقیقه تمرین استقامتی ، ۳ روز در هفته ، برای کل ۶ هفته بود. پس از پایان برنامه تمرینی ۶ هفته ، از افراد خواسته شد که به مدت ۶ هفته به رفتارهای بی تحرک مراجعه کنند. نمونه مدفوع از هر شرکت کننده قبل و بعد از برنامه تمرینی ورزش و قبل و بعد از ۶ هفته دوره کم تحرک بدست آمد.

در طول دوره مطالعه ، افراد به رژیم های معمول خود ادامه دادند. محققان دریافتند که پس از برنامه تمرینی ۶ هفته ورزش ، همه شرکت کنندگان افزایش سطح SCFA به ویژه بوتیرات را تجربه کردند ، اما وقتی افراد به رفتارهای بی تحرک برگشتند ، این میزان کاهش یافت.

محققان با کمک آزمایش ژنتیکی دریافتند که افزایش سطح SCFA با تغییرات سطح میکروبهای روده تولیدکننده SCFA از جمله بوتیرات در ارتباط است. تیم گزارش می دهد که افراد لاغر بیشترین افزایش را در میکروب های روده تولید کننده SCFA بعد از ورزش مشاهده کردند. ولی در افرادی که چاق بودند سطح ” متوسط ” را در افزایش میکروبهای روده ای که SCFA تولید می کنند ،  تجربه کردند.

” نکته اصلی این است که تفاوت های واضحی در نحوه عملکرد میکروبی کسی که چاق است در مقابل کسی که لاغر است در پاسخ به ورزش وجود دارد […] ما باید کارهای بیشتری انجام دهیم تا مشخص شود که چرا چنین است.”  جفری وودز ، محقق برجسته

به طور کلی محققان معتقدند که یافته های هر دو مطالعه شواهد محکمی را ارائه می دهد که ورزش به تنهایی و مستقل از رژیم غذایی می تواند ترکیب باکتری های روده را تغییر دهد.

نوشته شده توسط هانر ویتمن در ۵ دسامبر ۲۰۱۷ ، واقعیتی که توسط آنا ساندویو بررسی شده است.