سیستم وستیبولار اغلب به عنوان حس تعادل نیز خوانده می شود. سیستم وستیبولار در بخشی از گوش داخلی قرار دارد. وستیبول به حلزون متصل شده است ، بخشی از گوش داخلی است که در شنوایی کمک می کند. در داخل وستیبول دو عضو وجود دارد ، کانالهای نیمه دایره ای و اوتولیت ها. سیستم دهلیزی هنگام حرکت سر اطلاعاتی را دریافت می کند. سر ما می تواند به سمت بالا و پایین حرکت کند (به عنوان مثال تکان دادن سر به بالا و پایین به نشانه بله) ، حرکت سر از یک طرف به طرف دیگر (به عنوان مثال به طرفین حرکت دادن سر به نشانه نه) و حرکت سر به صورتیکه گوش به شانه نزدیک می شود. این حرکات اطلاعاتی را به سیستم دهلیزی ما می دهد ، که به مغز ما کمک می کند تا بفهمد کجا در فضا هستیم و چگونه حرکت می کنیم. این برای پشتیبانی ما ضروری است:
۱. تعادل
۲. تون عضلانی
۳. کنترل پوسچر
۴. جهت یابی فضایی
۵. هوشیاری
۶. حرکات چشم
چگونه سیستم وستیبولار به ما کمک می کند؟
تعادل و سیستم دهلیزی
تعادل برای تمامی حرکت ما ضروری است. بدون تعادل قادر به چرخیدن ، نشستن یا راه رفتن نخواهیم بود. ما به شدت به بازخورد گوش داخلی خود تکیه می کنیم تا مطمئن شویم که اگر زمین ناهمواراست یا در حال حرکت روی پله ها هستیم ، نمی افتیم. همچنین اگر سطح زیر ما حرکت کند ، به عنوان مثال روی پله برقی می توانیم بدن خود را ثابت نگه داریم. هنگامی که روی تختخواب غلت می زنیم این سیستم دهلیزی ما است که اطمینان حاصل می کند که از روی تخت به سمت زمین سقوط نکنیم! تمام حرکاتی که انجام می دهیم متکی به توازن خوب هستند.
تون عضلانی
تون عضلانی به انقباض جزئی مداوم در عضلات اشاره دارد. این امر به بدن ما اجازه می دهد تنش را مطابق نیاز در هنگام حرکت افزایش یا کاهش دهیم. سیستم دهلیزی ما از این تنش پشتیبانی می کند. تون عضلانی می تواند تحت تأثیر بیماری هایی باشد که به مغز آسیب می زند مانند سکته مغزی ، ضربه مغزی یا فلج مغزی. در این موارد ممکن است تون عضلات بسیار سفت یا بسیار شل باشد و این مسئله حرکت را بسیار سخت تر می کند. برخی از کودکان با اختلال پردازش حسی ممکن است از تون عضلانی پایین تر از حد نرمال برخوردار باشند و این می تواند بر کنترل و پایداری وضعت پوسچرال آنها تأثیر بگذارد.
کنترل پوسچرال
کنترل وضعت پوسچرال به ما اجازه می دهد تا بدن در جهت های مختلف حرکت کند و در عین حال ثابت باقی بماند. به عنوان مثال هنگامی که از کمر به سمت جلو خم می شویم عضلات ما با هم کار می کنند تا مطمئن شویم که حرکت خیلی آهسته نباشد یا خیلی سریع به سمت پایین حرکت نکنیم و یا سقوط نکنیم. وقتی توپ را پرتاب می کنیم می توانیم بازوی خود را حرکت دهیم بدون اینکه کل بدن ما با آن جلو برود و بدون اینکه پای خود را گم کنیم. رساندن دست به نمکدان روی سطح میز به کنترل پوسچرال خوبی نیاز دارد. بدون کنترل پوسچرال ممکن است روی صندلی فرد کناری یا روی غذای خود سقوط کنیم. با عملکرد صحیح سیستم وستیبولار ما می توانیم بارها و در شکلهای متفاوتی بچرخیم ، خم شویم و جابجا شویم.
جهت یابی فضایی
جهت یابی فضایی به مغز ما اجازه می دهد که بداند بدن ما کجا در فضا قرار دارد. آیا دراز کشیده ایم یا ایستاده ایم یا نشسته ایم؟ آیا به جلو ، عقب یا پهلو حرکت می کنیم؟ چقدر سریع حرکت می کنیم آیا ما روی نردبان بالاتر از سطح زمین هستیم یا پاهای ما روی زمین است؟ آیا در سطحی که هستیم شیبی وجود دارد یا ما در سطح صافی هستیم؟ سیستم دهلیزی ما دائماً اطلاعاتی را به مغز ارسال می کند تا مغز از موقعیت بدن در فضا آگاه شود.
هوشیاری
هوشیاری به توانایی توجه ما مربوط می شود. جای تعجب است که سیستم دهلیزی ما نقش بزرگی در توجه و تمرکز ما ایفا می کند. اگر شما دویده اید یا ورزش خاصی را انجام داده اید هوشیار تر بوده و تمرکز بهتری خواهید داشت. این به دلیل ورودی اضافی سیستم وستیبولار است که مغز شما از حرکات دریافت کرده است. اما اگر کل روز را در حالت نشسته گذرانده اید ، احتمالاً کمی کندتر خواهید بود.
حرکات چشم
سیستم دهلیزی ما حرکات چشم ما را کنترل می کند. به ما اجازه می دهد تا به جهاتی که می خواهیم نگاه کنیم. ما می توانیم به تخته یا معلم نگاه کنیم و سپس به کارهای خود برگردیم. یا به ساعت نگاه کنید و دوباره به تلویزیون برگردید ، بدون اینکه دچار سرگیجه یا از دست دادن تمرکز شوید. وقتی ما قدم می زنیم ، آنچه در حین راه رفتن می بینیم به بالا و پایین نمی پرد و نگاه ما متمرکز می ماند. مغز ما دائماً اطلاعات مربوط به حرکات سر ما را پردازش می کند تا حرکت چشم ما مطابقت داشته باشد.
اگر سیستم وستیبولار به خوبی کار نکند چه اتفاقی ممکن است بیافتد؟
وقتی سیستم دهلیزی اطلاعاتی را که دریافت می کند بخوبی پردازش نمی کند ، سه پاسخ معمولی وجود دارد. برخی از کودکان و بزرگسالان نسبت به ورودی دهلیزی حساس هستند ، به این معنی که مغز آنها به مقدار کمی از حرکت پاسخ می دهد. سایر کودکان و بزرگسالان نسبت به پاسخ به ورودی کندتر هستند ، به این معنی که آنها برای درک اطلاعاتی که سیستم دهلیزی آنها دریافت می کند ، نیاز به حرکت بیشتری دارند. این کودکان و بزرگسالان با جستجوی حرکت بیشتر یا با کندی در برابر حرکت پاسخ می دهند و کمی کند هستند ، همچنین کودکان یا بزرگسالانی وجود دارند که ممکن است ترکیبی از سه پاسخ را نشان دهند. برخی از صفات معمولی که برای هر نوع پاسخ مشاهده می شود در زیر آورده شده است.
حساسیت به ورودی حس دهلیزی:
۱. از بازی در تاب ، الاکلنگ و سرسره ( در حال حاضر یا هنگام جوانی) خودداری می کند.
۲. به نظر می رسد از سوار شدن در آسانسور یا پله برقی ها می ترسد.
۳. از به عقب آوردن سر خودداری می کند. (مثلاً هنگام شستن مو)
۴. در هنگام سفر براحتی بیمار شده یا دچار سرگیجه می شود.
در جستجوی ورودی حس از سیستم وستیبولار:
۱. حرکت را تا جایی که در امور روزمره دخالت می کند دنبال می کند.(پا به میان کارها گذاشتن)
۲. صندلی خود را روی زمین تکان می دهد یا در هنگام ایستادن تکان های اضافی دارد.
۳. ورودی حرکت های سریع را دوست دارد به عنوان مثال تاپ ، سرسره ، الاکلنگ و ترن هوایی.
۴. به ندرت دچار سرگیجه می شود.
پاسخ آهسته به ورودی حس دهلیزی:
۱. اشیاء را تکان داده یا به آنها ضربه وارد می کند.
۲. از سقوط اشیاء لذت می برد.
۳. تعادل را به طور غیر منتظره از دست می دهد.
۴. تون عضلانی ضعیف (بیش از سایرین شل به نظر می رسد)
چرا سیستم وستیبولار برای یادگیری و کار مهم است؟
هوشیاری و تمرکز
یادگیری در مرحله اول نیاز به توجه و تمرکز خوب دارد. به تازگی آموخته اید که سیستم دهلیزی به هوشیاری و در نتیجه توانایی حضور دانش آموز در کلاس کمک می کند. بدون توجه خوب ماندن در وظایف کاری و همچنین گوش دادن به معلم بسیار دشوار است. اگر نتوانید در محل کار متمرکز باشید ، مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید تا کارتان تمام شود.
تعادل و کنترل وضعیت پوسچرال
تعادل و کنترل وضعیت پوسچرال برای همه مهارت های حرکتی ضروری است. نشستن پشت میز یا روی فرش به کنترل پوسچرال خوبی نیاز دارد. بدون آن شما به احتمال زیاد به سمت همسالان خود خم خواهید شد. استفاده از مداد یا رایانه نیز به کنترل پوسچرال خوبی نیاز دارد. بازی نیز بدون تعادل و کنترل پوسچرال خوب بسیار دشوار است.
کودکان و بزرگسالان که نسبت به حرکت حساس تر هستند ممکن است از فعالیتها اجتناب کنند و این باعث می شود که فرصتهای یادگیری را کاهش یابند. کسانی که بدنبال ورودی اضافی هستند ، خیلی سریع هستند و کنترل ضعیفی بر حرکات خود دارند. آنها اغلب برای اینکه دائما در حال حرکت باشند دچار مشکل می شوند. کسانی که پاسخ های کندتری دارند ، هماهنگی ضعیفی دارند و راحت تر خسته می شوند ، زیرا برای حفظ موقعیت ها نسبت به همسالان خود باید تلاش بیشتری کنند.
آگاهی فضایی
در درجه اول آگاهی فضایی مهم است تا اطمینان حاصل کنید که به دیگران برخورد نمی کنید و در جابجایی موفق هستید. برای مباحثی مانند ریاضی و جداول زمان نیز مهم است. آگاهی فضایی کمک می کند که شما نامه ها و اعدادتان را به روشی درست و در خط انجام دهید. پردازش بینایی نیز برای این موارد مهم است ، اما سیستم دهلیزی به ایجاد پایه کمک می کند.
حرکات چشم
کنترل خوب بر روی حرکات چشم ، باز هم برای اکثر کارهای یادگیری ضروری است. در هنگام خواندن باید بتوانید از سمت راست به چپ بخوانید و وقتیکه به انتهای خط رسیدید بدون از قلم انداختن خطی دوباره نگاه به سمت راست برگردد. هنگام حضور در یک سخنرانی یا نگاه به معلم ، باید بتوانید مجری یا معلم را و سپس تخته و سپس کار خود را نگاه کنید ، به طور ایده آل و با انتقال مستقیم بین هر یک ، ببینید. برای گرفتن یک توپ باید بتوانید آن را ردیابی کرده و بر روی آن متمرکز شوید تا اجازه دهید دستان شما برای گرفتن آماده باشد.در هنگام دویدن شما به یک تصویر ثابت نیاز دارید تا تصویری که به سمت بالا و پایین بپرد.
به طور کلی سیستم دهلیزی برای یادگیری واقعا ضروری است!