هیچ درمانی قطعی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما مداخلات درمانی مختلف در بعضی موارد علائم را به شدت کاهش می دهند. از آنجا که هر دو چالش های اجتماعی و ارتباطی بخشی از تشخیص اوتیسم هستند رفتار درمانی ، گفتاردرمانی و کاردرمانی به طور معمول اساس برنامه درمانی را تشکیل می دهند. چالش پزشکان و ناامیدی والدین این است که برنامه های آموزشی و درمانی برای همه کودکان نتیجه یکسانی ندارد.

به طور کلی یکی از موفق ترین روش ها برای کودکان مبتلا به اوتیسم ، رفتار درمانی است. بسیاری از مردم فکر می کنند که مداخله رفتاری فقط برای کودکان غیر قابل کنترل (بدون قاعده و قانون) انجام می شود.روشهای درمان اوتیسم ابزار اصلی رشد مهارتهای اجتماعی است.

 

فواید رفتار درمانی طولانی مدت

کودکانی که تحت درمان مداوم قرار می گیرند ، حتی اگر در سن طلایی زمان  کمتری را صرف درمان کنند  ، احتمال زیادی وجود دارد که تشخیص اوتیسم را پشت سر بگذارند. مداخله بیشتر می تواند منجر به کسب مهارتهای متناسب با سن شود و امکان انتقال آسانتر به جریان اصلی را فراهم می آورد.

چالش دیگر تعیین نوع رفتار درمانی برای فرزند شما است. به غیر از تهیه یک برنامه منطقی ، نظارت بر پیشرفت و انجام تغییرات  در برنامه ، به هیچ وجه نمی توان دقیقا مشخص کرد که چه تکنیک رفتار درمانی برای فرزند شما مناسب تر است.تحقیقات کنونی نمی گویند که چه نوع مداخله ای بهترین است ، فقط این که ادامه رفتار درمانی برای کودک سودمند خواهد بود.

نکته خوب در مورد مداخله رفتاری این است که موثر و ایمن است. نکته نه چندان خوب این است که بسیار سخت و پرهزینه است. از آنجا که رفتار درمانی در سبک های مختلفی وجود دارد ، انتخاب یکی از آنها ممکن است مانند بازی حدس زدن باشد.

 

انواع رفتارهای درمانی برای اوتیسم

 

۱. (APPLIED BEHAVIOR ANALYSIS (ABA

تحلیل رفتار کاربردی (ABA): این روش درمانی بیشترین کاربرد را در مورد اوتیسم دارد و بیش از ۵۰ سال است که مورد استفاده قرار می گیرد. این یک رویکرد بسیار ساختار یافته و علمی است که به بازی ، ارتباطات ،مهارت های مراقبت از خود ، مهارت های زندگی آکادمیک و اجتماعی می پردازد و رفتارهای مشکل ساز را کاهش می دهد. تحقیقات زیادی نشان می دهد که نتایج آن برای کودکان مبتلا به اوتیسم مفید بوده است. ABA شامل یک درمانگر است که مهارت را به فعالیت های ساده تر تجزیه می کند و از طریق تکرار ، تقویت و تشویق به کودک کمک می کند تا آنها را یاد بگیرد. با کمک ABA ، یک درمانگر توانایی های کودک را مشاهده می کند و بررسی می کند که چه فعالیت هایی برای او مفید است حتی اگر کودک علاقه ای به یادگیری مهارت های خاص نداشته باشد. به عنوان مثال ، اگر کودک علاقه ای به سلام و احوالپرسی با دیگران یا یادگیری آموزش توالت رفتن نداشته باشد ، یک درمانگر ABA می تواند بروی این مهارتها تمرکز کند و درمانگر به ارزش این مهارتها واقف است.

ABAنقطه شروع معمول برای کودکانی است که علائم شدیدتری دارند. متخصصین درمانی اغلب یک برنامه تمام وقت بصورت ۴۰ ساعت در هفته و مبتنی بر کلاس را توصیه می کنند. حتی هنگامی که مهارت ها ی دوست یابی و ارتباط اجتماعی بهبود می یابند ، ABA اغلب به نقش مفید خود ادامه می دهد.

 

۲.(VERBAL BEHAVIOR THERAPY (VBT

رفتار درمانی کلامی :این نوع رفتار درمانی کاربردی به کودکان بدون کلام می آموزد که چگونه ارتباط هدفمند برقرار کنند. کودکان یاد می گیرند که چگونه از کلمات به صورت کاربردی برای دریافت یک پاسخ مطلوب استفاده کنند.این کافی نیست که کودک بداند بیسکویت کوکی را کوکی  بنامند یا به کوکی مورد نظر خود اشاره  کند. VBT به دنبال این است که کودکان را به سمت اولین قدم برای یادگیری زبان و بیان درخواست هایشان سوق دهد مثلا “من کوکی می خواهم.”

 

۳. (COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY (CBT

رفتاردرمانی شناختی : که از دهه ۱۹۶۰ معمولاً برای کودکانی که علائم خفیف اوتیسم دارند توصیه می شود. رفتار درمانی شناختی با هدف تعریف عوامل محرک رفتارهای خاص انجام می شود ، به گونه ای که کودک شروع به تشخیص خود آن لحظه ها کند. از طریق تمرین ، یک درمانگر پاسخ های عملی را معرفی می کند. در بین تمرین ،  درمانگر پاسخ های عملی را ارائه می دهد. به عبارت دیگر ، بچه ها یاد می گیرند ببینند چه زمانی قرار است به یک مسیر رفتاری یا ذهنی عادت کنند (“من همیشه در امتحانات متوقف می شوم”) و به جای آن تمرین دیگری را انجام می دهند (“من قصد دارم آن تمرین آرامشی را انجام دهم”). CBT در مورد نگرانی های رایج در مورد اوتیسم مانند ترس بیش از حد یا اضطراب کمک می کند.

سایر مدل های رفتاری در اوتیسم بیشتر بروی مهارت هایی که کودک از قبل داشته و همچنین ضعف های آنها به روش های ظریف تر کار می کنند.

 

۴. (DEVELOPMENTAL AND INDIVIDUAL DIFFERENCES RELATIONSHIP (DIR

درمانیکه به آن Floortime نیز گفته می شود. با این روش درمانی ،  درمانگر و والدین ، فرزندان خود را از طریق فعالیت هایی که  کودک از آن لذت می برد ، درگیر می کند. که  بر انگیزه کودک برای تعامل با دیگران متکی است. درمانگر از هدایت کودک در کار بر روی مهارتهای جدید پیروی می کند.

 

۵. (RELATIONSHIP DEVELOPMENT INTERVENTION (RDI 

یک رویکرد خانواده محور برای درمان اوتیسم با تمرکز بر اهداف عاطفی و اجتماعی می باشد و به معنای برقراری روابط معنادارتر است. که شامل توانایی شکل گیری پیوند عاطفی و به اشتراک گذاری تجربیات می شود. معمولاً بوسیله والدینی که توسط مشاوران RDI آموزش دیده اند ، استفاده می شود. اهداف برای توسعه مهارت های مربوط به تعامل بین فردی ، مانند همدلی و انگیزه کلی برای تعامل با دیگران ، تنظیم شده اند. RDI اهداف مختلف خود را در مسیرهای گام به گام برای توسعه سریع روابط، مانند ایجاد ارتباط چشمی یا ارتباط تعیین می کند.

 

۶. TREATMENT AND EDUCATION OF AUTISTIC AND RELATED COMMUNICATION HANDICAPPED CHILDREN 

یک برنامه مبتنی بر کلاس است که آموزش های دانشگاهی و روابط اجتماعی را بر مبنای توانایی های کودک تنظیم می کند.

 

۷. SOCIAL SKILLS GROUPS

گروه های مهارت های اجتماعی به کودکان کمک می کند تا به زبان عملی عمل کنند و مشکلات دنیای واقعی را با همسالان خود مدیریت کنند. در حالی که مطالعات مشاهده ای نشان می دهد که آنها موثر هستند ، تحقیقات کمتری تاکنون از موفقیت آنها پشتیبانی می کند. از آنجا که کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً با بزرگسالان راحت تر از همسالان خود صحبت کرده و ارتباط برقرار می کنند ، گروه های مهارت های اجتماعی بدلیل قرار گرفتن کودکان اوتیستیک در کنار همسالان خود ممکن است مشکلاتی را به وجود آورد.در چنین گروه هایی ، رهبر موقعیت های خاصی را تنظیم می کند که از زندگی واقعی تقلید می کند و کودک را برای توسعه رفتارهای مناسب راهنمایی می کند. این گروه ها اغلب برای نشان دادن مهارت های اجتماعی از متن و تصاویر استفاده می کنند.متن و تصاویر اجتماعی برای مدیریت موقعیت های دشوار به کودکان زبان ویژه می دهند.

 

لازم به ذکر است که رفتاردرمانی معمولاً تنها مداخله موردنیاز کودکان مبتلا به اوتیسم نیست و با کاردرمانی ، گفتاردرمانی ،درمان یکپارچگی حسی ،آب درمانی ، ماساژ و حمایت خانوادگی همراه است. با این حال رفتار درمانی پایه و اساس مهارت سازی برای بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم است.