بسیاری از کودکان مبتلا به فلج مغزی (سی پی) در کنترل بزاق خود مشکل دارند. آبریزش دهان از نظر شدت متفاوت است و می‌تواند برای کودکان، خانواده‌ها و مراقبان ناراحت‌کننده باشد. آبریزش بیش از حد می‌تواند باعث مرطوب شدن دائمی لباس‌ها، بوی نامطبوع، تحریک، ترک خوردگی یا درد پوست اطراف دهان و چانه، عفونت‌های پوست و دهان، کم‌آبی بدن، مشکلات جویدن، اختلال در گفتار، آسیب به کتاب‌ها، وسایل کمکی ارتباطی، رایانه و تجهیزات صوتی شود. همچنین خطر طرد اجتماعی و انزوای اجتماعی برای این کودکان وجود دارد.
بسیاری از مداخلات برای کاهش یا از بین بردن آبریزش دهان استفاده می شود. که شامل جراحی، داروها، سم بوتولینوم (BoNT-A و BoNT-B))، کاردرمانی، گفتاردرمانی، درمان‌هایی برای بهبود عملکرد حسی، درمان‌های رفتاری برای کمک به کودک در مدیریت آبریزش دهان، وسایلی که در دهان قرار می‌گیرند و طب سوزنی هستند.
هیچ توافق روشنی در مورد اینکه کدام مداخلات در مدیریت آبریزش آب دهان در کودکان مبتلا به فلج مغزی بی‌خطر و مؤثر هستند، وجود ندارد. این امر تصمیم گیری در مورد اینکه کدام مداخله ایمن ترین و مؤثرترین خواهد بود را دشوار می کند. فقط RCTها و CCTها در این بررسی گنجانده شدند. کارآزمایی‌ها با جستجوی الکترونیکی پایگاه‌های اطلاعاتی، جستجو در ثبت کارآزمایی‌های بالینی، مجلات بررسی شده، مقالات کنفرانس منتشر شده و فهرست منابع مقالات مرتبط شناسایی شدند.
شش کارآزمایی پیدا شد. چهار نفر ایمنی و اثربخشی BoNT-A و دو نفر بنزتروپین و گلیکوپیرولات را بررسی کردند. هیچ کارآزمایی روی مداخلات دیگر یافت نشد. کیفیت کارآزمایی ها متغیر بود. کارآزمایی‌ها همگی در کودکان استخدام شده، محصول مورد استفاده، نحوه تحویل محصول و نحوه اندازه‌گیری اثربخشی آن متفاوت بودند. همه کارآزمایی‌ها کاهش مثبت در آبریزش دهان را گزارش کردند و همه تغییرات آماری معنی‌داری را برای گروه‌های درمان تا یکماه پس از مداخله نشان دادند. تعداد کمی از مطالعات رضایت مشتری یا مراقب را از مداخله بررسی کردند. برخی به عوارض جانبی مداخله نگاه کردند اما هیچ مطالعه ای تأثیر مداخلات را بر کیفیت زندگی یا سلامت روانی کودک بررسی نکرد.
شواهد کافی برای حمایت از استفاده از یک مداخله بر دیگری وجود ندارد. از آنجایی که کارآزمایی‌ها بر روی دو نوع مداخله بازیابی شدند و با توجه به تنوع و کیفیت این مطالعات، نمی‌توان نتیجه گرفت که یک مداخله مؤثرتر از مداخله دیگر است. فقدان کارآزمایی بر روی سایر مداخلات نشان نمی‌دهد که این مداخلات بی‌اثر هستند. کارآزمایی هایی که به خوبی طراحی شده باشند، در تمام مداخلات مورد نیاز است.علاوه بر استفاده از اقدامات حساس در مورد تغییر در جریان بزاق، اقداماتی مورد نیاز است که رضایت مددجو و مراقب، تغییرات در کیفیت زندگی، سلامت روانی و علائم ناخواسته مرتبط با آب دهان را بررسی کند.
مقاله های مرتبط
چگونه هنگام بیداری آبریزش دهان را متوقف کنیم؟