به‌ عنوان والدین، احتمالاً زمان زیادی را صرف فکر کردن درباره آینده فرزندتان کرده‌اید، به‌ویژه اگر او مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) باشد. فراتر از درمان‌های پزشکی و روش‌های تخصصی که برای حمایت از فرزندتان انتخاب می‌کنید، اقدامات ساده و روزمره‌ای نیز وجود دارند که می‌توانند در این مسیر به شما کمک کنند. در این مطلب به بررسی نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم خواهیم پرداخت، برای کسب اطلاعات بیشتر ما را در ادامه مطلب همراهی فرمایید.

چند نکته برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم

والدین کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم باید صبور باشند و محیطی پایدار و حمایت‌کننده ایجاد کنند. برقراری یک برنامه روزمره منظم و استفاده از روش‌های ارتباطی جایگزین می‌تواند به بهبود تعامل کودک کمک کند. همچنین، مراجعه به متخصصان و بهره‌گیری از کاردرمانی و گفتاردرمانی نقش مهمی در پیشرفت مهارت‌های کودک دارد.

۱. روی موارد مثبت تمرکز کنید. درست مانند هر کس دیگری، کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب به خوبی در تقویت مثبت پاسخ می دهند. این بدان معنی است که وقتی شما آنها را بخاطر رفتارهایی که انجام می دهند تحسین می کنید، باعث می شود که آنها احساس خوبی داشته باشند. خاص باشید، به طوری که آنها دقیقاً بدانند که شما در مورد رفتارشان چه چیزی را دوست دارید. راه هایی برای پاداش دادن آنها، چه با زمان اضافی برای بازی و چه با یک جایزه کوچک مانند برچسب، پیدا کنید. فرزند خود را به خاطر کسی که هست (چه در طیف اوتیسم و یا نه )دوست داشته باشید. به عنوان والدین، ​​دوست داشتن فرزندتان مهم است.

۲. در یک برنامه ثابت بمانید. افراد در طیف اوتیسم مانند کارهای روزمره هستند یعنی به یک روتینی عادت دارند. اطمینان حاصل کنید که آنها از راهنمایی و تعامل مداوم برخوردار هستند، بنابراین آنها می توانند آنچه را که از درمان اوتیسم در خانه می آموزند تمرین کنند. این می تواند یادگیری مهارت ها و رفتارهای جدید را آسان تر کرده و به آنها کمک کند دانش خود را در موقعیت های مختلف به کار گیرند. با معلمان و درمانگران خود صحبت کنید و سعی کنید مجموعه کاملی از تکنیکها و روشهای متقابل را در نظر بگیرید تا بتوانید آنچه را که آنها در حال یادگیری هستند به خانه بیاورید.

۳. بازی را در برنامه قرار دهید. یافتن فعالیت هایی که به نظر می رسد سرگرم کننده هستند نه آموزشی و یا درمانی ممکن است به فرزند شما کمک کند تا با شما بهتر ارتباط برقرار کند.

۴. وقت بگذارید. احتمالاً بسیاری از تکنیکها، روشهای درمانی و روشهای مختلف را امتحان می کنید زیرا می دانید چه چیزی برای فرزند شما بهترین است. اگر آنها به روش خاصی جواب ندهند، مثبت بمانید و سعی کنید ناامید نشوید.

۵. فرزند خود را برای انجام کارهای روزمره همراه خود کنید. اگر رفتار فرزند شما غیرقابل پیش بینی است، ممکن است احساس کنید که آسان نیست که آنها را در موقعیت های خاص قرار دهید. اما وقتی آنها را در کارهای روزمره مانند خرید مواد غذایی یا اداره پست به همراه خود می برید به آنها کمک می کند که به دنیای اطراف خود عادت کنند.

۶. از کمک دیگران استفاده کنید. چه بصورت آنلاین و چه به صورت حضوری، حمایت و پشتیبانی خانواده های دیگر، متخصص اوتیسم و دوستان می تواند کمک بزرگی باشد. گروه های حمایتی می توانند راهی مناسب برای به اشتراک گذاشتن مشاوره و اطلاعات و دیدار با والدین دیگر باشند که با چالش های مشابه مواجه هستند. مشاوره فردی، زناشویی یا خانوادگی نیز می تواند کمک کننده باشد. در مورد آنچه ممکن است زندگی شما را کمی ساده تر کند فکر کنید و از آنها کمک بخواهید.

۷. با کمک مراقبین به استراحت بپردازید. این در شرایطی است که یک مراقب دیگر به مدت یک دوره از فرزندتان مراقبت می کند تا یک استراحت کوتاه به شما بدهد. شما به آن احتیاج خواهید داشت، به خصوص اگر فرزند شما دارای اختلال ASD است شما به این امر نیاز مبرم دارید. این امر می تواند به شما فرصتی برای انجام کارهایی بدهد که سلامتی خود را بازیابی کند و از آن لذت ببرید.