کاردرمانی “یک حرفه بهداشتی آموزشی و عمل محور” است که در درجه اول بر توانبخشی متمرکز است. کاردرمانی یک رشته گسترده بوده و دارای بخش های درمانی متفاوتی مانند کاردرمانی جسمی، ذهنی، درکی-حرکتی، دست ورزی، ماساژ درمانی و … می باشد و بر حوزه های مختلف بهبودی تمرکز دارند. در این مطلب به بررسی نقش کاردرمانی در عقب ماندگی ذهنی می پردازیم.

کار درمانگر چه می کند؟

کاردرمانی جسمی اغلب برای تسهیل بهبودی پس از یک آسیب تروماتیک یا بهبود کیفیت کلی زندگی فردی با درد مزمن به کار گرفته می شود. از طرف دیگر کاردرمانی ذهنی به طور ویژه آموزش دیده است تا به بیماران کمک کند تا فعالیت های روزانه را به طور ایمن و موثر انجام دهند و در عین حال اعتماد به نفس، استقلال و شادی را نیز ارتقاء دهند. اغلب کاردرمانگران برای کمک به موارد زیر استخدام می شوند:

-بهبودی پس از جراحی، آسیب یا سکته مغزی

-مدیریت درد

-اختلالات حافظه، مانند آلزایمر یا زوال عقل

-بیماری های عصبی، از جمله ام اس یا فلج مغزی

-بیماری مفاصل (مانند آرتریت)

-سندرم تونل کارپال

-اختلالات سلامت روان

–ناتوانی ذهنی یا رشدی

–بیماری پارکینسون

–سکته مغزی

–مولتیپل اسکلروزیس

چگونه کاردرمانی به افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی کمک می کند؟

هر کسی می تواند از خدمات یک کاردرمانگر بهره مند شود، اما کار درمانی می تواند نقش مهمی در زندگی افراد دارای ناتوانی های ذهنی و رشدی ایفا کند. طبق انجمن کاردرمانی آمریکا، افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی «ظرفیت‌های شناختی و رفتارهای انطباقی محدودی» دارند که این مسئله مشارکت آنها را در فعالیت ‌های معمولی روزانه محدود می‌ کند.

در نتیجه افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی «مشارکت اجتماعی کمتر، روابط اجتماعی کمتر، و مشارکت کمتری در اوقات فراغت و اشتغال» نسبت به افراد فاقد آن نشان می ‌دهند. با این حال، این بدان معنا نیست که آنها کمتر تمایل یا سزاوار این چیزها هستند. با فرصت‌ ها و حمایت‌های بیشتر، افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی توانایی بیشتری برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی دارند. هنگامی که آنها زندگی می‌ کنند و فعالانه در جامعه شرکت می ‌کنند، تأثیر بسیار مثبتی برای همه افراد درگیر خواهد داشت. نه تنها توانایی های اجتماعی شدن و رشد شخصی آنها را بهبود می بخشد، بلکه به آنها کمک می کند تا سازگاری بهتری تری با محیط داشته باشند.

اینجاست که متخصص کاردرمانی وارد می ‌شوند. این نقش آنها به عنوان یک متخصص توانبخشی است و به نظارت بر ادغام جامعه از طریق فعالیت ‌های مختلف متناسب با سن یا توانایی و علاقه ‌مندی کمک می کنند. برای یک فرد جوان، این ممکن است به معنای تمرکز بر مدرسه، خانه، و تفریح ​​باشد، در حالی که برای یک بزرگسال، ممکن است شامل کمک در زمینه اشتغال، مدیریت خانه، اوقات فراغت و فعالیت های اجتماعی باشد.

صحبت پایانی

در نهایت، هدف از جفت کردن افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی با کاردرمانی، تسهیل و تشویق مشارکت در جامعه است، که مسلماً حق اساسی برای همه افراد، صرف نظر از سن، توانایی یا عوامل دیگر می باشد. کاردرمانی در عقب ماندگی ذهنی برای ایجاد مجموعه ای سفارشی از مهارت ها، علایق و اهداف تلاش می کنند. سپس کار درمانی به آنها در رسیدن به آن اهداف کمک می کند.

با این حال کاردرمانی حرفه ای برای عقب ماندگی ذهنی تنها یک بخش از معادله هستند: استقبال بیشتر جوامع از افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی مستلزم تعهد فراگیر به تنوع، عدم تبعیض و دسترسی برای همه افراد است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کاردرمانی برای افراد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی از طریق شماره های درج شده روی سایت با مرکز تخصصی کاردرمانی تهران تماس حاصل فرمایید.