در یک مطالعه جدید منتشر شده، محققان دانشگاه دیویس کالیفرنیا یک نشانگر زیستی برای اوتیسم در زیر مجموعه‌ای از کودکان شناسایی کردند و دریافتند که مادران کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به مادرانی که کودکان اوتیسم نداشتند بیشتر از ۲۱ برابر احتمال دارد که آنتی‌بادی‌های خاص MAR را در سیستم‌های خود داشته باشند که با مغز جنین واکنش نشان می‌دهند. محققان موسسه UC Davis MIND آنتی بادی‌های خاصی را شناسایی کرده‌اند که پروتئین‌های مغز جنین را در خون زیر مجموعه‌ای از زنانی که کودکانشان مبتلا به اوتیسم هستند مورد هدف قرار می‌دهند. این یافته اولین موردی است که یک عامل خطر خاص را برای زیر مجموعه قابل توجهی از موارد اوتیسم و همچنین نشانگر زیستی برای توسعه دارو و تشخیص زودهنگام مشخص می کند. محققان اوتیسم مرتبط با این آنتی بادی ها را “مرتبط با اتوآنتی بادی مادر” یا اوتیسم MAR نامیده اند.
این مطالعه نشان داد که مادران کودکان مبتلا به اوتیسم بیش از ۲۱ بار بیشتر از مادران کودکانی که اوتیسم ندارند، آنتی بادی‌های خاص MAR را در سیستم خود دارند که با پروتئین‌های مغز جنین یا آنتی‌ژن‌ها واکنش نشان می‌دهند. در واقع ترکیبات خاصی از آنتی بادی های MAR در خون مادرانی که فرزندانشان به طور معمول در حال رشد بودند، یافت نشد.
پروفسور جودی ون دی واتر، پروفسور موسسه UC Davis MIND در مورد کشف تحقیقاتی خود صحبت می کند که تقریباً ۲۳ درصد از همه موارد اوتیسم مربوط به آنتی بادی های مادری است که به مغز جنین حمله می کنند. این تحقیق با عنوان “اتوآنتی بادی های مادر مخصوص اوتیسم، پروتئین های حیاتی را در مغز در حال رشد تشخیص می دهد” امروز به صورت آنلاین در Translational Psychiatry, a Nature journal منتشر شده است.
این مطالعه توسط محقق اصلی و ایمونولوژیست جودی ون دی واتر، محقق وابسته به موسسه MIND انجام شد. مطالعات قبلی توسط ون دی واتر و همکارانش نشان داد که زنانی که دارای آنتی بادی های خاصی در جریان خون خود هستند نسبت به مادرانی که خونشان آنتی بادی نداشت در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم هستند و فرزندان آنها نسبت به کودکان اوتیستیک دارای تاخیر زبانی شدیدتر، تحریک پذیری و رفتارهای خودآزاری هستند.
وان دی واتر، پروفسور پزشکی داخلی گفت: اکنون ما می‌توانیم نقش هر پروتئین را در رشد مغز بهتر تعیین کنیم. ما امیدواریم که روزی بتوانیم به یک مادر به طور دقیق‌تر بگوییم که مشخصات آنتی‌بادی او برای فرزندش چیست، سپس مداخلات مؤثرتری را هدف قرار دهیم.
برای شناسایی آنتی‌ژن‌های دقیق هدف‌گیری شده توسط آنتی‌بادی‌های مادر، ون دی واتر و همکارانش این تحقیق را در کالیفرنیای شمالی با استفاده از نمونه‌های خونی از ۲۴۶ مادر کودکان مبتلا به اوتیسم و یک گروه کنترل شامل ۱۴۹ مادر کودکان بدون اوتیسم انجام دادند تا واکنش‌پذیری آنها را با آنتی ژن های کاندید بررسی کنند.
هفت آنتی ژن به طور قابل توجهی نسبت به خون مادران کودکان مبتلا به اوتیسم واکنش بیشتری نسبت به خون مادران کنترل داشتند. این مطالعه نشان داد که مادرانی که آنتی‌بادی‌هایی داشتند که با هر یک از این آنتی‌ژن‌ها به صورت جداگانه یا در ترکیب با آنتی‌ژن‌های دیگر واکنش نشان می‌دادند، بیش از سه برابر بیشتر احتمال داشت فرزندی با اختلال طیف اوتیسم داشته باشند.
چندین ترکیب از آنتی بادی های موجود در خون مادران کودکان مبتلا به اوتیسم در خون مادران کنترل یافت نشد. تقریباً ۲۳ درصد از مادران کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با کمتر از ۱ درصد از مادران کودکان بدون این اختلال دارای ترکیبات خاصی از آنتی بادی های خود علیه آنتی ژن های هدف بودند.
آنتی ژن های خاص شناسایی شده در این مطالعه شامل لاکتات دهیدروژناز A و B، سایپین (گوانین دآمیناز)، فسفوپروتئین ۱ ناشی از استرس، پروتئین های واسطه پاسخ فروپاشی ۱ و ۲ و پروتئین اتصال Y-box می باشند. همه در سراسر بدن یافت می شوند اما همچنین در سطوح قابل توجهی در مغز جنین انسان بیان می شوند و نقشی در رشد عصبی دارند. به عنوان مثال cypin آنزیمی است که نقش مهمی در انشعاب نوریت طبیعی، یک عملکرد اساسی در مغز در حال رشد ایفا می کند، در حالی که پروتئین های CRMP در مراحل بعدی رشد نورون برای رشد آکسون حیاتی هستند.
آنتی بادی های مادر در دوران بارداری از جفت عبور می کنند و در اوایل هفته ۱۳ در جنین قابل تشخیص هستند. در هفته ۳۰، سطح آنتی بادی مادر در جنین تقریباً نصف مادر است و در هنگام تولد، غلظت آن در نوزاد تازه متولد شده حتی بیشتر از خود مادر است. آنتی‌بادی‌های مادر حدود ۶ ماه پس از تولد در جریان خون کودک باقی می‌مانند و پس از آن سیستم ایمنی بدن کودک کنترل می‌شود.
پس از ورود به جریان خون جنین، آنتی بادی ها ممکن است وارد مغز شده و به سلول هایی که پروتئین های مربوطه را دارند که به عنوان آنتی ژن عمل می کنند حمله کنند. این پاسخ آنتی ژن-آنتی بادی یک دفاع مهم در برابر مهاجمان خارجی مانند باکتری ها یا ویروس ها است اما به طور معمول علیه خود فرد نیست. هنگامی که آنتی بادی ها علیه بافت خود فرد قرار می گیرند به عنوان اتوآنتی بادی شناخته می شوند.
توجه به این نکته مهم است که مانند هر اختلال خود ایمنی دیگر زنان هیچ کنترلی بر روی ایجاد یا عدم ایجاد این آنتی بادی‌های خود ندارند و مانند سایر اختلالات خودایمنی، ما نمی دانیم محرک اولیه چیست که منجر به تولید آنها می شود.
ون دی واتر گفت، درک اینکه کدام پروتئین ها و کدام مسیرها در اوتیسم MAR دخیل هستند می تواند به روشن شدن علل اوتیسم کمک کند و احتمالاً منجر به درمان های جدیدی مانند تجویز “مسدود کننده های آنتی بادی” به مادر در دوران بارداری برای جلوگیری از آسیب به مغز جنین در حال رشد شود.
این یافته ها منجر به ایجاد یک تست تشخیصی MAR برای اوتیسم می شود که برای مادران کودکان خردسالی که نشانه هایی از تاخیر رشد را نشان می دهند در دسترس خواهد بود. اگر آزمایش مثبت بود، کودک کاندیدای مداخله رفتاری اولیه خواهد بود.
لئونارد ابدوتو، مدیر مؤسسه MIND، گفت: این یافته‌ها بسیار مهم هستند زیرا دلیلی را برای بخش قابل توجهی از موارد اوتیسم ایجاد می‌کنند و در نتیجه خطوط جدیدی از تحقیقات را در مورد درمان‌های بیولوژیکی احتمالی باز می‌کنند. علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که یک آزمایش تشخیصی در دسترس است. این آزمایش برای زنانی که قصد باردار شدن دارند بسیار ارزشمند است و می‌تواند به تشخیص زودهنگام و دقیق‌تر کودکان مبتلا به چالش‌های رشدی منجر شود و به آنها کمک کند تا در سنین پایین‌تر وارد مداخلات رفتاری شوند.
یک آزمایش تشخیصی MAR همچنین می‌تواند خطر داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم را قبل از لقاح توسط مادر ارزیابی کند، که به ویژه برای زنانی که قبلاً دارای فرزند مبتلا به این اختلال هستند مهم است. ما می دانیم که مداخلات رفتاری اولیه برای اوتیسم بسیار مهم است. ایجاد یک تست پیش‌بینی برای اوتیسم قبل از آشکار شدن علائم می‌تواند تاثیر زیادی بر درمان کودکان مبتلا به این بیماری داشته باشد.
شرکت کنندگان در این مطالعه از مطالعه CHARGE (خطرات اوتیسم کودکی ناشی از ژنتیک و محیط) بودند، یک مطالعه در حال انجام که در سال ۲۰۰۱ توسط مؤسسه MIND و مرکز UC Davis برای بهداشت محیطی کودکان، که Van de Water اکنون مدیر آن است، راه اندازی شد. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، کودکان با تاخیر رشد و معمولاً کودکان در حال رشد بین سنین ۲ تا ۵ سال با هدف درک بهتر علل اوتیسم مورد مطالعه قرار می گیرند.
یک مطالعه مرتبط، مطالعه MARBLES (نشانگرهای خطر اوتیسم در نوزادان – یادگیری علائم اولیه) است که در موسسه MIND و مرکز بهداشت محیطی کودکان نیز انجام شده است. این مطالعه به دنبال زنان باردار است که در حال حاضر فرزند مبتلا به اوتیسم دارند. عوامل متعدد مرتبط با ژنتیک و محیط در تلاش برای کشف عوامل پیش‌بینی کننده برای داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم در دست مطالعه است.
ون دی واتر گفت که دانستن اهداف پروتئینی خاص از آنتی بادی های مادر، محققان را قادر می سازد تا مدل های دقیق تر از اوتیسم را توسعه دهند. شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تحقیقات روز دنیا در خصوص تشخیص و درمان این اختلال از طریق مرکز تخصصی درمان اوتیسم با ما همراه باشید.
مقاله های مرتبط
انواع رفتارهای تکراری در اوتیسم
بازی های موثر برای کودکان اوتیسم
آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟
تازه ترین رویکردهای درمانی اوتیسم
مداخله زودهنگام برای کودکان اوتیسم
آرام کردن کودکان اوتیسم با چند راهکار
آیا ردیف کردن اشیاء نشانه اوتیسم است؟
چگونه با کودکان اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟
استراتژی های آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم
چه درمان هایی به اختلال اوتیسم کمک می کند؟
آیا واکسن ها باعث اوتیسم می شوند؟
صرع و اوتیسم: آیا پیوندی وجود دارد؟
اختلال اوتیسم در کودکان و دو زبانه بودن
کودکان مبتلا به اوتیسم و تعامل اجتماعی
نحوه برخورد با دانش آموزان اوتیسم
علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان
مطالعه بی نظمی سیستم ایمنی و اوتیسم
آیا می توان از اختلال اوتیسم جلوگیری کرد؟
اوتیسم در دختران: علائم، نشانه ها و تشخیص
چگونه به کودکان مبتلا به اوتیسم آموزش دهیم؟
روش پکس برای درمان مشکلات ارتباطی کودکان اوتیسم
نکاتی برای والدین دارای فرزندان با اختلال طیف اوتیسم
کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مقابله با اضطراب
بهترین فعالیت های حسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
تاثیر رژیم حسی برای کودکان با اختلال اوتیسم چیست؟
مواردیکه شما باید در مورد اوتیسم در بزرگسالان بدانید؟