اختلال عملکرد پردازش حسی (حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد به نور، صدا، بو، طعم یا لامسه) مدتهاست که به عنوان یک علامت اوتیسم توصیف شده است. در سال ۲۰۱۳، با مقیاس DSM-5 (جدیدترین نسخه راهنمای تشخیص)، مسائل حسی به بخشی رسمی از تشخیص تبدیل شد که به شرح زیر است: واکنش بیش از حد یا کم به ورودی های حسی یا علایق غیرعادی در جنبه های حسی محیط (به عنوان مثال بی تفاوتی آشکار نسبت به درد یا دما، واکنش نامطلوب به صداها یا بافت های خاص، بوییدن یا لمس بیش از حد اشیاء، شیفتگی بصری با نور یا حرکت). اختلال عملکرد حسی می تواند ناتوان کننده باشد زیرا با بسیاری از فعالیت های عادی زندگی روزمره تداخل دارد. یک تکنیک نسبتا جدید، درمان یکپارچگی حسی برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم و بدون اوتیسم برای کاهش واکنش پذیری و بهبود توانایی برای شرکت در طیف گسترده ای از فعالیت ها توسعه داده شد. در این مطلب به بررسی درمان یکپارچگی حسی در اوتیسم خواهیم پرداخت.
اختلال عملکرد پردازش حسی در اوتیسم
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به نور، سر و صدا، و لمس بیش از حد حساس یا کم حساس هستند. آنها ممکن است نتوانند صدای ماشین ظرفشویی را تحمل کنند یا از طرف دیگر برای آگاهی کامل از این موضوع نیاز به تکان دادن بدن و حتی آسیب زدن به خود دارند. این تفاوتهای حسی گاهی اوقات «اختلال یکپارچگی حسی» یا «اختلال پردازش حسی» نامیده میشوند و ممکن است با درمان یکپارچگی حسی قابل درمان باشند. پردازش حسی شامل دریافت اطلاعات از طریق حواس (لمس، حرکت، بویایی، چشایی، بینایی و شنوایی)، سازماندهی و تفسیر آن اطلاعات و ایجاد یک پاسخ معنادار است. برای اکثر افراد، این فرآیند خودکار است.
با این حال افرادی که دارای اختلال پردازش حسی (SPD) هستند، این تعاملات را به یک شکل تجربه نمی کنند. اختلال پردازش حسی بر نحوه تفسیر مغز آنها از اطلاعاتی که وارد میشود و نحوه واکنش آنها با واکنشهای عاطفی، حرکتی و دیگر تأثیر میگذارد. برای مثال برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم احساس میکنند که دائماً با اطلاعات حسی بمباران میشوند. درمان یکپارچگی حسی اساساً شکلی از کاردرمانی است و عموماً توسط کاردرمانگران آموزش دید و مجرب ارائه می شود. این شامل فعالیتهای حسی خاصی است که به کودک کمک میکند تا به نور، صدا، لمس، بوها و سایر ورودیها واکنش مناسب نشان دهد. مداخلات ممکن است شامل تاب خوردن، مسواک زدن، بازی در استخر توپ و بسیاری از فعالیت های مرتبط با حس باشد. نتیجه این فعالیت ها ممکن است تمرکز بهتر، بهبود رفتار و حتی کاهش اضطراب باشد.
درمان یکپارچه سازی حسی
درمان یکپارچگی حسی می تواند با کمک به افراد برای مدیریت حساسیت ها و هوس های خود تفاوت واقعی ایجاد کند. انجمن کاردرمانی آمریکا انواع مختلفی از درمان را توصیف می کند که می تواند به چالش های حسی و چالش های عملکردی همراه با آنها کمک کند:
-مداخلات درمانی شامل استفاده از فعالیتها و تجهیزات حسی و حرکتی (مانند تاب خوردن و ماساژ)
-مکانها و سازگاریهایی با استفاده از گوشگیر یا هدفون برای کاهش سروصدا، یا استفاده از اسفنج بافتدار در حمام
-برنامههای رژیم حسی شامل یک برنامه روزانه که شامل استراتژیهای حسی حمایتی و فردی (مانند فضای آرام، رایحهدرمانی، پتوی وزندار)، فعالیتهای بدنی و موارد ملموس (مانند توپهای سنگین یا سایر موارد برای حواسپرتی) است.
-تغییرات محیطی برای کاهش تحریک حسی مانند ماشینهای نویز سفید، آثار هنری و انواع دیگر دکور یا اثاثیه
-آموزش برای افراد درگیر از جمله اعضای خانواده، مراقبان و مدیران در مورد تأثیر عملکردهای حسی بر عملکرد و راههایی برای به حداقل رساندن تأثیر منفی آنها بر عملکرد
در درازمدت، درمان یکپارچگی حسی می تواند نیاز به سازگاری را کاهش دهد و به افراد کمک کند تا در خانه، مدرسه و محل کار عملکرد بهتری داشته باشند.
تحقیقات در مورد درمان یکپارچگی حسی
مطالعات زیادی انجام شده است که اثربخشی درمان یکپارچگی حسی را برای کودکان مبتلا به اوتیسم اندازه گیری کرده است. درمان یکپارچگی حسی آیرز برای ارائه مجموعهای از دستورالعملها برای نحوه ارائه مداخله مداوم به کاردرمانگران توسعه داده شد. مروری بر مطالعاتی که بین سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ درمان درمان یکپارچگی حسی آیرز را ارائه کردند به این نتیجه رسیدند که درمان یکپارچگی حسی آیرز یک مداخله مؤثر برای جمعیت اوتیستیک، بهویژه کودکان بین ۴ تا ۱۲ سال سن می باشد.
مقاله های مرتبط
اختلال پردازش حسی و ناتوانی یادگیری
یکپارچگی حسی: ۴ سطح یکپارچگی حسی که از “ترافیک حسی” در مغز جلوگیری می کند.