هدف از درمان اوتیسم به حداکثر رساندن توانایی فرزند شما برای بهبود عملکرد با کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم و حمایت از رشد و یادگیری است، تا آنها مانند همسالان عادی خود از تحصیل در مدارس عادی بهره مند شوند. مداخله زودهنگام در طول سال های قبل از دبستان می تواند به کودک شما کمک کند تا مهارت های اجتماعی، ارتباطی، عملکردی و رفتاری را بیاموزد. لازم به ذکر است که هیچ درمان یکسانی برای همه کودکان با اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، بنابراین مهارت و تجربه یک متخصص اوتیسم برای کسب نتایج بهتر بسیار حائز اهمیت است.
طیف وسیعی از درمان ها و مداخلات مبتنی بر خانه و مدرسه برای اختلال طیف اوتیسم می تواند بسیار زیاد باشد و نیازهای فرزند شما ممکن است در طول زمان تغییر کند. درمانگر شما می تواند گزینه هایی را توصیه کند و به شناسایی منابع در منطقه شما کمک کند.
اگر کودک شما مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شد، در مورد ایجاد یک استراتژی درمانی با متخصصان صحبت کنید و تیمی از متخصصان را برای رفع نیازهای فرزندتان بسازید. گزینه های درمانی برای کودکان با سنین ۲،۳،۴،۵،۶ ساله ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان های رفتاری و ارتباطی: بسیاری از برنامه ها به طیف وسیعی از مشکلات اجتماعی، زبانی و رفتاری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم می پردازند. برخی از برنامه ها بر کاهش رفتارهای مشکل ساز و آموزش مهارت های جدید تمرکز دارند. برنامه های دیگر بر آموزش کودکان برای نحوه رفتار در موقعیت های اجتماعی یا برقراری ارتباط بهتر با دیگران متمرکز است. تحلیل رفتار کاربردی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های جدیدی را بیاموزند و این مهارت‌ها را به موقعیت‌های مختلف از طریق یک سیستم انگیزشی مبتنی بر پاداش تعمیم دهند.
درمان های آموزشی: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب به برنامه های آموزشی بسیار ساختارمند پاسخ می دهند. برنامه های موفق معمولاً شامل تیمی از متخصصان و انواع فعالیت ها برای بهبود مهارت های اجتماعی، ارتباطات و رفتار است. کودکان پیش از دبستان که مداخلات رفتاری فشرده و فردی دریافت می کنند، اغلب پیشرفت خوبی از خود نشان می دهند.
خانواده درمانی: والدین و سایر اعضای خانواده می توانند یاد بگیرند که چگونه با فرزندان خود بازی کنند و با آنها تعامل برقرار کنند، به گونه ای که مهارت های تعامل اجتماعی را ارتقاء دهد، رفتارهای مشکل ساز را مدیریت کند، و مهارت های زندگی روزمره و ارتباط را آموزش دهد.
سایر روش های درمانی: بسته به نیاز کودکان دو، سه، چهار، پنج و شش ساله با تشخیص اوتیسم، درمان گفتاردرمانی برای بهبود مهارت های ارتباطی، کاردرمانی ذهنی برای آموزش فعالیت های روزمره زندگی و کاردرمانی جسمی و کاردرمانی درکی حرکتی برای بهبود حرکت و تعادل ممکن است مفید باشد. یک روانشناس می تواند راه هایی را برای رسیدگی به رفتار مشکل دار توصیه کند.
داروها: هیچ دارویی نمی تواند علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشد، اما داروهای خاص می توانند به کنترل علائم کمک کنند. برای مثال، اگر کودک شما بیش فعال باشد، ممکن است داروهای خاصی تجویز شود. گاهی اوقات از داروهای ضد روان پریشی برای درمان مشکلات رفتاری شدید استفاده می شود و داروهای ضد افسردگی ممکن است برای اضطراب تجویز شوند. برخی از داروها و مکمل ها می توانند با هم تداخل داشته باشند و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کنند، بنابراین با پزشک خود در رابطه با داروهای مصرفی مشورت کنید.
مدیریت سایر شرایط پزشکی و سلامت روان در اوتیسم
علاوه بر اختلال طیف اوتیسم در کودکان دو تا ۶ ساله، نوجوانان و بزرگسالان نیز می توانند موارد زیر را تجربه کنند:
مسائل بهداشتی پزشکی: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است مشکلات پزشکی مانند صرع، اختلالات خواب، ترجیحات غذایی محدود یا مشکلات معده داشته باشند.
مشکلات انتقال به بزرگسالی: نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در درک تغییرات بدن مشکل داشته باشند. همچنین، موقعیت های اجتماعی در نوجوانی به طور فزاینده ای پیچیده می شوند و ممکن است تحمل کمتری برای تفاوت های فردی وجود داشته باشد. مشکلات رفتاری ممکن است در طول سال های نوجوانی چالش برانگیز باشد.
سایر اختلالات سلامت روان: نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب سایر اختلالات سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند.
برنامه ریزی برای آینده کودکان اوتیسم
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً در طول زندگی به یادگیری و جبران مشکلات ادامه می دهند، اما بیشتر آنها به سطحی از حمایت نیاز دارند. برنامه ریزی برای فرصت های آینده فرزندتان مانند شغل، دانشگاه، وضعیت زندگی، استقلال و خدمات مورد نیاز برای حمایت می تواند این روند را هموارتر کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص و دریافت بهترین خدمات برای سنین دو، سه، چهار، پنج و شش سالگی از طریق مرکز تخصصی درمان اوتیسم با ما تماس حاصل فرمایید.
از پزشک اوتیسم کودک خود چه انتظاری دارید؟
پزشک کودکان در حیطه اوتیسم احتمالاً تعدادی سوال با توجه به دامنه سنی کودک از شما می پرسد. آماده پاسخگویی به آنها باشید و زمانی را برای مرور آنها وقت بگذارید. دکتر متخصص اوتیسم ممکن است موارد زیر را از شما بپرسد:
چه رفتارهای خاصی باعث دیدار امروز شما شد؟
از چه سنی متوجه تفاوت های فرزند خود شدید؟(۱،۲،۳،۴،۵،۶)
اولین بار چه زمانی متوجه این علائم در فرزندتان شدید؟ آیا دیگران متوجه علائم شده اند؟
آیا این رفتارها مستمر بوده یا گاه به گاه؟
آیا فرزند شما علائم دیگری مانند مشکلات معده دارد که ممکن است به نظر غیرمرتبط با اختلال طیف اوتیسم باشد؟
آیا به نظر می رسد چیزی علائم کودک شما را بهبود می بخشد؟
به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
اولین بار کودک شما کی چهار دست و پا رفته است؟ راه رفتن؟ اولین کلمه اش را چه زمانی گفته است؟
برخی از فعالیت های مورد علاقه فرزند شما چیست؟
فرزندتان چگونه با شما، خواهر و برادر و سایر کودکان ارتباط برقرار می کند؟ آیا فرزند شما به دیگران علاقه نشان می دهد، تماس چشمی برقرار می کند، لبخند می زند یا می خواهد با دیگران بازی کند؟
آیا فرزند شما سابقه خانوادگی اختلال طیف اوتیسم، تاخیر زبانی، سندرم رت، اختلال وسواس فکری-اجباری، یا اضطراب یا سایر اختلالات خلقی دارد؟
برنامه آموزشی فرزند شما چیست؟ چه خدماتی دریافت می کند؟
مقابله با اوتیسم در سنین ۲،۳،۴،۵،۶ و حمایت از والدین
تربیت کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند از نظر جسمی خسته کننده و از نظر عاطفی خسته کننده باشد. این پیشنهادات ممکن است کمک کند:
تیمی از متخصصان مورد اعتماد را پیدا کنید. تیمی که توسط پزشک شما هماهنگ می‌شود، ممکن است شامل مددکاران اجتماعی، معلمان، درمانگران و یک مدیر هماهنگ کننده خدمات باشد. این متخصصان می توانند به شناسایی و ارزیابی منابع در منطقه شما و توضیح خدمات مالی و برنامه های مناسب برای کودکان و بزرگسالان دارای معلولیت کمک کنند.
سوابق بازدیدها را با ارائه دهندگان خدمات نگهداری کنید. فرزند شما ممکن است ملاقات ها، ارزیابی ها و جلساتی با بسیاری از افراد دخیل در مراقبت از او داشته باشد. برای کمک به تصمیم گیری در مورد گزینه های درمان و نظارت بر پیشرفت، یک فایل سازمان یافته از این جلسات و گزارش ها را نگه دارید.
با این اختلال آشنا شوید. افسانه ها و باورهای غلط زیادی در مورد اختلال طیف اوتیسم وجود دارد. یادگیری حقیقت می تواند به شما در درک بهتر فرزندتان و تلاش های او برای برقراری ارتباط کمک کند.
برای خود و سایر اعضای خانواده وقت بگذارید. مراقبت از کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند بر روابط شخصی شما و خانواده شما فشار وارد کند. برای جلوگیری از فرسودگی، زمانی را به استراحت، ورزش یا لذت بردن از فعالیت های مورد علاقه خود اختصاص دهید. سعی کنید یک به یک با فرزندان دیگر خود برنامه ریزی کنید و شب های ملاقات با همسر یا شریک زندگی خود را برنامه ریزی کنید – حتی اگر بعد از اینکه بچه ها به رختخواب رفتند، فقط با هم فیلم تماشا کنید.
به دنبال خانواده های دیگر کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم باشید. سایر خانواده هایی که با چالش های اختلال طیف اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند ممکن است توصیه های مفیدی داشته باشند. برخی از جوامع گروه های حمایتی برای والدین و خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به این اختلال دارند.
از پزشک خود در مورد فن آوری ها و روش های درمانی جدید سوال کنید. محققان به کشف رویکردهای جدید برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ادامه می دهند.