اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی رشد برای نوزادان و کودکان خردسال است. کودکان خردسال اغلب دوره‌ای از اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند، اما بیشتر کودکان در حدود ۳ سالگی از اضطراب جدایی پیشی می‌گیرند. در برخی از کودکان، اضطراب جدایی نشانه وضعیت جدی تری است که به نام اختلال اضطراب جدایی شناخته می شود و از سنین پیش دبستانی شروع می شود.
اگر اضطراب جدایی کودک شما شدید یا طولانی به نظر می رسد – به خصوص اگر با مدرسه یا سایر فعالیت های روزانه تداخل داشته باشد یا شامل حملات پانیک یا سایر مشکلات باشد – ممکن است فرزند شما اختلال اضطراب جدایی داشته باشد. بیشتر اوقات این به اضطراب کودک در مورد والدینش مربوط می شود، اما می تواند به مراقب نزدیک دیگری نیز مربوط باشد.
به ندرت اختلال اضطراب جدایی می تواند در نوجوانان و بزرگسالان نیز رخ دهد و باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در ترک خانه یا رفتن به سر کار شود. اما درمان در مرکز تخصصی بازی درمانی می تواند به شما کمک کند.
علائم اختلال اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی زمانی تشخیص داده می شود که علائم با توجه به سن رشد کودک بسیار زیاد باشند و باعث ناراحتی قابل توجهی در عملکرد روزانه کودک شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-پریشانی مکرر و بیش از حد در مورد پیش بینی یا دوری از خانه یا عزیزان
-نگرانی دائمی و مفرط در مورد از دست دادن والدین یا عزیزان دیگر در اثر بیماری یا فاجعه
-نگرانی دائمی از اینکه اتفاق بدی بیفتد، مانند گم شدن یا ربوده شدن، باعث جدایی از والدین یا سایر عزیزان
-امتناع از دوری از خانه به دلیل ترس از جدایی
-نمی خواهم در خانه تنها باشم اگر پدر و مادر یا عزیز دیگری در خانه نباشند.
-بی میلی یا امتناع از خوابیدن دور از خانه بدون والدین یا عزیزان دیگر در نزدیکی
-کابوس های تکراری در مورد جدایی
-شکایت مکرر از سردرد، معده درد یا علائم دیگر در هنگام پیش بینی جدایی از والدین یا سایر عزیزان
اختلال اضطراب جدایی در کودکان ممکن است با اختلال هراس و حملات پانیک مرتبط باشد – دوره های مکرر احساسات ناگهانی شدید اضطراب و ترس یا وحشت که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اختلال اضطراب جدایی معمولاً بدون درمان از بین نمی رود و می تواند منجر به اختلال هراس و سایر اختلالات اضطرابی در بزرگسالی شود. اگر در مورد اضطراب جدایی فرزندتان نگرانی دارید، با پزشک اطفال یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.
چه چیزی باعث اضطراب جدایی در کودکان می شود؟
اختلال اضطراب جدایی می تواند ژنتیکی باشد. عوامل محیطی نیز می توانند باعث اختلال اضطراب جدایی در کودکان شوند. این عوامل عبارتند از:
-مرگ در خانواده
-جدایی یا طلاق والدین
-غیبت والدین
-جابجایی یا جابجایی جغرافیایی
-تغییر مدرسه
-تشخیص اضطراب در والدین
-اعتیاد به الکل والدین
-سرپرستی / فرزندخواندگی
عوامل خطر ابتلا به اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی چیست؟
بزرگسالان ممکن است به دلیل رویدادهای استرس زا زندگی یا تجربیات گذشته، اضطراب جدایی را تجربه کنند. عوامل خطر عبارتند از:
-از دست دادن یکی از عزیزان
-تغییرات بزرگ زندگی، مانند یک حرکت
-تربیت سختگیرانه والدین
-تشخیص اختلال اضطراب در کودکی
-تشخیص سایر اختلالات اضطرابی یا سلامت روان در بزرگسالی
عوامل خطرساز برای اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی اغلب در دوران کودکی شروع می شود، اما ممکن است تا سال های نوجوانی و گاهی تا بزرگسالی ادامه یابد. عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
–استرس یا از دست دادن زندگی که منجر به جدایی می شود، مانند بیماری یا مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن حیوان خانگی مورد علاقه، طلاق والدین، یا نقل مکان یا رفتن به مدرسه
-خلق و خوی خاصی، که بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند.
-سابقه خانوادگی، از جمله خویشاوندان خونی که دارای مشکلات اضطرابی یا اختلالات اضطرابی هستند که نشان می دهد که این ویژگی ها می توانند ارثی باشند.
-مسائل زیست محیطی، مانند تجربه نوعی فاجعه که شامل جدایی است.
عوارض اختلال اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی باعث ناراحتی و مشکلات عمده در عملکرد در موقعیت‌های اجتماعی یا محل کار یا مدرسه می‌شود. اختلالاتی که می تواند همراه با اختلال اضطراب جدایی باشد عبارتند از:
-سایر اختلالات اضطرابی، مانند اختلال اضطراب فراگیر، حملات پانیک، فوبیا، اختلال اضطراب اجتماعی یا آگورافوبیا
-اختلال وسواس فکری عملی
-افسردگی
جلوگیری از اختلال اضطراب جدایی
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از اختلال اضطراب جدایی در کودک شما وجود ندارد، اما این توصیه ها ممکن است کمک کند.
-اگر نگران هستید که اضطراب فرزندتان بسیار بدتر از یک مرحله عادی رشد است، در اسرع وقت به دنبال مشاوره حرفه ای باشید. تشخیص و درمان به موقع می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن اختلال کمک کند.
-برای کمک به جلوگیری از عود یا بدتر شدن علائم، برنامه درمانی را دنبال کنید.
-اگر اضطراب، افسردگی یا سایر نگرانی‌های مربوط به سلامت روان دارید، به دنبال درمان حرفه‌ای باشید تا بتوانید مهارت‌های مقابله‌ای سالم را برای فرزندتان الگوسازی کنید.
مدیریت و درمان اختلال اضطراب جدایی
چگونه می توانم اضطراب جدایی فرزندم را در خانه کاهش دهم؟
والدین می توانند به نوزادان و کودکان نوپا کمک کنند تا با اضطراب جدایی معمولی به روش های زیر مقابله کنند:
-انتقال ها را کوتاه و شیرین نگه دارید.
-روتین خداحافظی داشته باشید و ثابت قدم باشید.
-با بازگشت وقتی که می گویید اعتماد ایجاد کنید.
-با اجازه دادن به یک مراقب قابل اعتماد از کودک، دوری را تمرین کنید.
اختلال اضطراب جدایی در کودکان چگونه درمان می شود؟
اختلال اضطراب جدایی را می توان با بازی درمانی درمان کرد. بازی درمانی به کودکان می آموزد که چگونه ترس های خود را درک کرده و مدیریت کنند. بازی درمانی در هنگام جدایی برای کمک به کودکان در یادگیری مهارت های مقابله ای استفاده می شود. از این مهارت ها می توان در مواقعی که کودک احساس اضطراب می کند نیز استفاده کرد.
اگر اختلال اضطراب جدایی در کودک شما شدید باشد، ممکن است دارو تجویز شود. داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین می توانند به مدیریت علائم اختلال اضطراب جدایی کمک کنند.
اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان چگونه درمان می شود؟
اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان نیز با درمان شناختی رفتاری قابل درمان است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است درمان شناختی رفتاری یا نوع دیگری از درمان را توصیه کند. سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
-رفتار درمانی دیالکتیکی، نوعی درمان است که به شما کمک می کند تا با احساسات دشوار مقابله کنید.
-خانواده درمانی
-گروه درمانی
-داروها نیز ممکن است تجویز شوند. داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین و داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین ها) می توانند به مدیریت علائم کمک کنند.