اختلال اضطراب جدایی در کودکان نوعی مشکل سلامت روان است. کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی به شدت نگران جدا بودن از اعضای خانواده یا سایر افراد نزدیک است. کودک می ترسد که خانواده اش را گم کرده یا اگر یکی از اعضای خانواده در کنار آن فرد نباشد اتفاق بدی برای او رخ دهد. همه کودکان و نوجوانان کمی احساس اضطراب می کنند و این یک بخش طبیعی از رشد کودکان است. اضطراب جدایی در کودکان بسیار کوچک طبیعی است. تقریباً همه کودکان ۱۸ ماهه تا ۳ ساله اضطراب جدایی دارند و تا حدی به والدین خود چسبیده اند. اما علائم اختلال اضطراب جدایی شدیدتر است. یک کودک باید حداقل ۴ هفته علائم اختلال اضطراب جدایی را داشته باشد تا مشکل به عنوان اختلال اضطراب جدایی در کودکان تشخیص داده شود. کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی نگرانی ها و ترس هایی در مورد دوری از خانه یا خانواده دارد که برای سن او مناسب نیست.
چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی در کودک می شود؟
کارشناسان معتقدند اختلال اضطراب جدایی در کودکان هم توسط عوامل بیولوژیکی و هم عوامل محیطی ایجاد می شود. یک کودک ممکن است تمایل به مضطرب بودن را به ارث ببرد. عدم تعادل ۲ ماده شیمیایی در مغز (نوراپی نفرین و سروتونین) به احتمال زیاد نقش مهمی را ایفا می کند. کودک همچنین می تواند اضطراب و ترس را از اعضای خانواده و دیگران بیاموزد. یک رویداد آسیب زا نیز ممکن است باعث اختلال اضطراب جدایی شود.
کدام کودکان در معرض خطر اختلال اضطراب جدایی هستند؟
اختلال اضطراب جدایی در مردان و زنان به طور مساوی اتفاق می افتد. اما کودکانی که والدینی با اختلال اضطراب دارند، بیشتر به اختلال اضطراب جدایی مبتلا می شوند.
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودک چیست؟
اولین علائم اختلال اضطراب جدایی اغلب در حدود کلاس سوم یا چهارم ظاهر می شود. آنها ممکن است پس از استراحت از مدرسه مانند تعطیلات یا تابستان، یا پس از یک بیماری طولانی مدت شروع شوند. هر کودک ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. اما شایع ترین علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان عبارتند از:
-امتناع از تنها خوابیدن
-کابوس های تکراری با موضوع جدایی
-وقتی از خانه یا خانواده جدا می شوند، نگرانی زیادی دارند.
-نگرانی بیش از حد در مورد امنیت یکی از اعضای خانواده
-نگرانی بیش از حد در مورد گم شدن از خانواده
-امتناع از رفتن به مدرسه
-می ترسد و از تنهایی بی میل است.
-معده درد مکرر، سردرد، یا سایر شکایات فیزیکی
-درد یا تنش عضلانی
-نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی خود
-نگرانی بیش از حد در مورد یا هنگام خوابیدن دور از خانه
-به والدین خود می چسبد، حتی زمانی که در خانه هستید.
-هراس یا عصبانیت در زمان جدایی از والدین یا مراقبان
علائم اختلال اضطراب جدایی ممکن است شبیه سایر مشکلات سلامتی باشد. مطمئن شوید که فرزندتان برای تشخیص به پزشک خود مراجعه می کند.
چگونه اختلال اضطراب جدایی در کودک تشخیص داده می شود؟
یک روانپزشک کودک یا دیگر متخصص سلامت روان می تواند اختلال اضطراب جدایی را تشخیص دهد، او یک ارزیابی سلامت روانی از کودک شما انجام خواهد داد. برای اینکه فرزند شما مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تشخیص داده شود، نگرانی یا ترس او در مورد دوری از اعضای خانواده باید حداقل ۴ هفته طول بکشد.
اگر کودک شما شکایات جسمی دارد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه شما ممکن است فرزند شما را ارزیابی کند تا سایر علل این علائم را رد کند.
اختلال اضطراب جدایی در کودک چگونه درمان می شود؟
درمان به علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما بستگی دارد. همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد. درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان اغلب شامل ترکیبی از موارد زیر است:
-درمان شناختی رفتاری: این درمان به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد که چگونه اضطراب خود را بهتر کنترل کند. هدف همچنین کمک به کودک در تسلط بر موقعیت هایی است که ممکن است منجر به اضطراب شود.
-داروها: داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است به برخی از کودکان کمک کند تا احساس آرامش کنند.
-خانواده درمانی: والدین در هر درمانی نقش حیاتی دارند.
-کمک فکری مدرسه: مشاوران مدرسه کودک نیز ممکن است درگیر مراقبت باشد.
چگونه می توانم به پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی در فرزندم کمک کنم؟
کارشناسان نمی دانند چگونه از اختلال اضطراب جدایی در کودکان و نوجوانان جلوگیری کنند. اما اگر علائم اختلال اضطراب جدایی را در کودک خود مشاهده کردید، می توانید با جستجوی ارزیابی در اسرع وقت کمک کنید. درمان زودهنگام می تواند علائم را کاهش دهد و رشد طبیعی کودک شما را تقویت کند. همچنین می تواند کیفیت زندگی فرزند شما را بهبود بخشد.
چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم تا با اختلال اضطراب جدایی زندگی کند؟
شما به عنوان والدین نقش کلیدی در درمان فرزندتان ایفا می کنید. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک انجام دهید:
-تمام قرارهای ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان را نگه دارید.
-به کودک خود اطمینان و حمایت نشان دهید. استقلال مناسب سن را تشویق کنید.
-موقعیت هایی را که ممکن است کودک شما را تحت فشار قرار دهد، بشناسید. دانستن اینکه چه چیزی کودک شما را تحت فشار قرار می دهد و برنامه ریزی از قبل می تواند به شما کمک کند فرزندتان را برای موفقیت آماده کنید.
-در مورد اختلال اضطراب جدایی فرزندتان به دیگران بگویید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و مدرسه فرزندتان برای ایجاد یک برنامه درمانی همکاری کنید. به معلمان یادآوری کنید که فرزند شما در شرایط خاص به اطمینان و حمایت بیشتری نیاز دارد.
برای پشتیبانی با مرکز تخصصی بازی درمانی تهران تماس بگیرید. ارتباط با سایر والدینی که فرزند مبتلا به اختلال اضطراب جدایی دارند ممکن است مفید باشد.
مراحل بعدی برای اختلال اضطراب جدایی
نکاتی که به شما کمک می کند از ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان بیشترین بهره را ببرید:
-دلیل بازدید و اتفاقی که می خواهید بیفتد را بدانید.
-قبل از بازدید، سؤالاتی را که می خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید.
-در ویزیت، نام تشخیص جدید و هر گونه دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید. همچنین هر دستورالعمل جدیدی که ارائه دهنده شما برای فرزندتان به شما می دهد را یادداشت کنید.
-بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می شود و چگونه به کودک شما کمک می کند. همچنین بدانید که چه عوارضی دارد.
-بپرسید که آیا می توان وضعیت فرزندتان را به روش های دیگری درمان کرد.
-بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می شود و نتایج چه معنایی می تواند داشته باشد.
-بدانید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا روش را انجام ندهد، چه انتظاری دارید.
-اگر فرزندتان قرار ملاقات بعدی دارد، تاریخ، زمان و هدف آن ملاقات را یادداشت کنید.
-بدانید چگونه می توانید پس از ساعات اداری با ارائه دهنده فرزندتان تماس بگیرید. اگر فرزندتان بیمار شود و سؤالی دارید یا نیاز به مشاوره دارید، این مهم است.