کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً چالش‌هایی را در رشد اجتماعی خود تجربه می‌کنند که شامل مشکلاتی در رشد مهارت‌های بازی، برقراری ارتباط با دیگران یا بیان احساسات، نیازها و ایده‌های خود به روش‌های مرسوم می باشد. به عنوان مثال برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در بازی یا در پاسخ به محبت والدین یا به طور کلی عزیزان، بی‌ علاقه به نظر برسند. در این مطلب می خواهیم به سوال “آیا افراد مبتلا به اوتیسم از لمس شدن متنفرند؟” پاسخ دهیم بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ادامه مطلب همراه باشید.

بیزاری از لمس فیزیک در اوتیسم به چه معناست؟

بیزاری از لمس در اوتیسم برای برخی می تواند نوعی ناراحتی باشد. این پاسخ را می توان به اشتباه به عنوان فقدان آرامش با محبت تعبیر کرد. با این حال کودکان مبتلا به اوتیسم قادر به تجربه و ابراز محبت هستند. آنها حس لمس را متفاوت از دیگران تجربه می کنند و بیان می کنند. محققان کشف کرده‌اند که مناطق خاصی در مغز که معمولاً با لمس اجتماعی تحریک می‌شوند، در افراد مبتلا به اوتیسم کمتر واکنش‌پذیر هستند (ییل، ۲۰۱۵). آنها پیشنهاد کردند که لمس ممکن است توسط برخی از مبتلایان به اوتیسم از نظر اجتماعی مرتبط نباشد. افراد مبتلا به اوتیسم نیز در هنگام لمس تفاوت هایی در فعالیت فیبرهای عصبی نشان می دهند (Spectrum, 2019).

لمسی که برای فرد بدون اوتیسم تسکین دهنده و آرام بخش می باشد، گاهی اوقات می تواند برای فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ناراحت کننده و حتی آزار دهنده باشد. این تنها یکی از تظاهرات تفاوت های پردازش حسی در افراد مبتلا به اوتیسم است. چالش‌ها و علائم مشترک پردازش حسی همچنین باعث حساسیت به مناظر، صداها و حواس خاص می‌شود که به راحتی می‌تواند برای کودکان اوتیسم بیش از حد تحریک‌کننده، طاقت‌فرسا یا ترسناک شود. نادرست است که بگوییم همه افراد مبتلا به اوتیسم از لمس بیزارند. برخی از آن بسیار لذت می برند و برخی دیگر ممکن است فقط در زمینه ها یا اشکال خاصی از آن لذت ببرند، مانند ترجیح فشار عمیق در مقابل مسواک زدن سبک، مانند بسیاری از صفات اوتیسم، پاسخ فرد به لمس فردی است و باید به آن احترام گذاشته شود و هرگز توسط دیگران مجبور نشود.

چگونه می توانیم به کودکان مبتلا به اوتیسم ابراز محبت کنیم؟

از آنجایی که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم کمترین واکنش یا بیزاری را نسبت به لمس نشان می دهند، والدین ممکن است تعجب کنند که چگونه به بهترین نحو به کودک خود ابراز محبت کنند. پاسخ بستگی به این دارد که چه چیزی به کودک احساس امنیت و آرامش می دهد.

والدین نباید کودک را در صورتیکه از لمس بیزار است وادار به تماس فیزیکی بکنند با این حال این احتمال وجود دارد که کودک همچنان قدردان گرمای عاطفی، همراهی و مراقبت والدین باشد، حتی اگر آنها آن را به روشی که والدینش انتظار دارند نشان ندهند. به عنوان مثال والدین با مراقبت از فرزند خود، تامین نیازهای او، حضور در کنار او در مواقع ضروری و درگیر شدن با فعالیت ها، علایق، محبت و مراقبتی را که فرزندشان به آن نیاز دارد ارائه می کنند.

والدین می توانند مشاهده کنند که به نظر می رسد فرزندشان به سمت کدام فعالیت ها گرایش پیدا می کند یا فرزندشان از نظر عاطفی به چه چیزهایی واکنش نشان می دهد و تلاش کنند تا این پاسخ های مثبت را تیز کنند. ارائه گرما و حمایت عاطفی بسیار مهم است، حتی اگر کودک واکنش بیرونی آشکاری از خود نشان ندهد. گفت‌وگو با فرزند در مورد علایقش، تماشای فیلم یا فیلم مورد علاقه‌شان با هم، یا بازی مورد علاقه‌شان با هم می‌تواند نشان‌دهنده چیزهای زیادی برای او باشد و نشان دهد که والدین به او اهمیت می‌دهند و می‌خواهند آنها را بهتر درک کنند.

چگونه والدین می توانند به دیگران در ابراز مراقبت و محبت کمک کنند؟

همانطور که قبلاً تأکید شد، تشخیص اینکه چگونه اختلال طیف اوتیسم به طور منحصربه‌فرد در هر کودک ظاهر می‌شود و تنظیم انتظارات و استراتژی‌های والدین برای ایجاد احساس امنیت و حمایت در آن‌هایی که در این طیف هستند، ضروری است. تنظیم رفتار و انتظارات یک فرآیند مداوم برای والدین است و از طریق تجربیات نوآورانه و گاه پرزحمت انجام می شود. همانطور که والدین بیشتر در مورد اینکه فرزندشان چگونه دنیا را تجربه می کند و چه چیزی به او احساس امنیت و دوست داشتن می کند، می آموزند، می توانند این اطلاعات مهم را به دوستان و خانواده منتقل کنند.

دوستان و خانواده ممکن است همیشه درک نکنند که چرا یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است بی علاقه به نظر برسد یا در موقعیت های اجتماعی محبت نشان ندهد. والدین باید مشکلات خاصی را که فرزندشان در ارتباط با دوستان و خانواده با آنها روبرو می شود، مانند حساسیت به لمس (تدافع لمسی) یا موقعیت های اجتماعی خاص، در میان بگذارند. والدین همچنین می‌توانند با دادن پیشنهادهایی در مورد فعالیت‌ها یا موضوعات گفتگو که کودک از آن لذت می‌برد، به دیگران کمک کنند تا از نظر اجتماعی بهتر با فرزندشان ارتباط برقرار کنند. برخی از والدین انجام این گفتگوها با دیگران خارج از خانواده را دشوار می دانند، اما صحبت کردن در مورد رفتارها و تمایلات فرزند شما مهارتی است که با گذشت زمان و تجربه رشد می کند و می تواند به دیگران کمک کند تا افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را نیز در این فرآیند بهتر درک کنند.

 شما می توانید از خدمات کاردرمانی در اختلال حسی جهت بهبود اختلال یکپارچگی حسی در کودکان اوتیسم بهره مند شوید بنابراین همین حالا جهت دریافت خدمات تشخیصی و درمانی با ما تماس حاصل فرمایید.