مطالعه جدیدی که به بررسی مرگ و میر ناشی از صدمات در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم منجر شده است ، نتایج شگفت آور و نگران کننده ای را ارائه می دهد. به گفته نویسندگان ، آموزش شنا برای کودکانی که مبتلا به اختلال اوتیسم هستند باید در اولویت باشد. یک مطالعه اپیدمیولوژیک اخیر به بررسی ارتباط بین اوتیسم و مرگ و میر می پردازد.
اختلالات طیف اوتیسم (ASD) با مشکل در تعامل اجتماعی ، مشکلات ارتباطی و رفتارهای تکراری مشخص می شود. تخمین زده می شود که این تعداد در هر ۶۸ کودک در حدود ۱ نفر باشد. بالاتر و فراتر از علائم اختلال ASD ، افراد مبتلا به تشخیص اوتیسم بطور قابل توجهی زندگی کوتاه تری نسبت به افراد عادی دارند. آنها بطور متوسط در سن ۳۶ سالگی می میرند. یعنی ۳۶ سال زودتر از جمعیت عمومی که در سن ۷۲ سالگی می میرند.
اگرچه قبلاً کاهش طول عمر افراد مبتلا به اختلال ASD ذکر شده است ، اما تحقیقات کمی به طور خاص داده های مربوط به مرگ و میر در اثر آسیب را بررسی کرده است. گروهی از محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا در نیویورک یک مطالعه اپیدمیولوژیک را برای پر کردن این شکاف در درک ما انجام دادند. این تیم به سرپرستی دکتر گووهوا لی ، استاد اپیدمیولوژی ، این داده ها را از سیستم ملی آماری حیاتی ایالات متحده به دست آورد. در کل آنها ۳۲ میلیون گواهی فوت را به نمایش گذاشتند.
داده های اپیدمیولوژی اوتیسم
آنها ۱،۳۶۷ فرد را با تشخیص اختلال ASD که بین سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ فوت کرده بودند ، شناسایی کردند که شامل ۱٫۰۴۳ مرد و ۳۲۴ زن بود. داده ها نشان داد که تعداد سالانه مرگ و میر در افراد مبتلا به اختلال ASD در ۱۵ سال از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ به هفت برابر افزایش یافته است.
دکتر. لی که مدیر بنیانگذار مرکز اپیدمیولوژی و پیشگیری از آسیب در کلمبیا است ، در مورد این نتایج گفت: ” با وجود افزایش چشمگیر در تعداد سالانه مرگ و میرها ، مرگ و میر ناشی از اختلال اوتیسم هنوز هم ممکن است به خوبی گزارش نشده باشد به ویژه مرگ و میر ناشی از صدمات عمدی مانند حمله ، قتل و خودکشی.”
از مرگ و میرهای ثبت شده ۲۸ درصد به دلیل جراحات بوده که شایعترین آن خفگی بوده است. این به دنبال خفگی و سپس غرق شدن بود. در حقیقت ، این سه عامل تقریباً ۸۰ درصد از مرگ و میر در کل کودکان مبتلا به اختلال ASD را تشکیل می دهد. بیش از ۴۰ درصد از این حوادث در خانه یا در موسسات مسکونی رخ داده است.
یافته های این مطالعه ، منتشر شده در این هفته در مجله آمریکایی بهداشت عمومی ، نگران کننده است:
“تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم ۱۶۰ برابر بیشتر از جمعیت عمومی کودکان در اثر غرق شدن جان خود را از دست می دهند. با توجه به خطر فوق العاده غرق شدن در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ، کلاس های آموزش شنا باید در اولویت باشد. “
دکتر گووهوا لی
غرق شدن و اوتیسم
وی در پاسخ به این سؤال که چرا غرق شدن باید دلیل عادی مرگ و میر برای افراد مبتلا به اختلال ASD باشد ، گفت: ” اختلال در برقراری ارتباط و مهارت های اجتماعی که در کودکان اوتیستیک وجود دارد ، متاسفانه اغلب به فاجعه منجر می شود. “
اختلال طیف اوتیسم در کودکان اغلب در سن ۲ یا ۳ سالگی تشخیص داده می شود. در این مرحله دکتر لی می گوید: “کودکان و والدین باید بلافاصله به ثبت نام کودک در کلاس های شنا ، قبل از هرگونه رفتار درمانی ، گفتاردرمانی یا کاردرمانی بپردازند.” وی ادامه می دهد: ” شنا برای بچه های مبتلا به اوتیسم یک مهارت ضروری برای بقا است.”
اگرچه این تحقیق از داده های زیادی استفاده می کند ، اما در نتایج شکاف وجود دارد. جوزف گوان ، نویسنده اصلی و دانشجوی اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی کلمبیا می گوید: ” مطالعه ما فقط به اطلاعات مربوط به گواهی های فوت محدود شده است. در حالی که این تعداد خیره کننده است ، احتمالاً اوتیسم به عنوان یک عامل مرگ و میر ، کم نیست زیرا […] صحت اطلاعات در مورد گواهی های مرگ ارسال شده توسط پزشک های قانونی متفاوت است. “
با وجود کاستی در داده های مطالعه ، یافته ها و نتیجه گیریها احتمالاً بر توصیه های والدین فرزندان مبتلا به اختلال ASD تأثیر می گذارد. آموزش درس شنا بسیار ساده است که می تواند برای برخی از کودکان نجات دهنده زندگی باشد.
نوشته شده توسط تیم نیومن در ۲۲ مارس ۲۰۱۷
مقالات مرتبط با آب درمانی:
آب درمانی در اختلال پردازش حسی
آب درمانی در اختلال نقص توجه و بیش فعالی
تاثیر کاردرمانی داخل آب برای کودکان با نیازهای ویژه
ایده ها و فعالیت هایی برای آب بازی